Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir Sonbahar kokusuydu onun tenindeki,bir tarçın kabuğu rengiydi gözlerinde ki,dudaklarıysa benim pamuk şekerim olurdu karşımda,ruhu bir ev kedisi gibi sığınırdı koynuma,papatya gibi de severdi bu çocuk ruhumu.Martılar getirmişti onu bana şimdi bahar çiçeklerinde tutuyorum ellerini.Sesi ah o sesi öyle güzel ki,ses tellerine sarılıp uyumak istiyorum sabaha karşı saatlerde,bir daha başka ses duymak istemezcesine bir adamın sesinden öpmek istiyorum gün ışıldarken,ki her tınısına diz çöküp lütfen hiç susma/sın diye iç geçiriyorum günün her saati,şayet onun dudaklarından dökülen her harf şiir oluyor göğüsüm hüzünlü yanına..Bahar çiçeklerinin arasında hayatıma papatya olmuş o adam tam karşımda olduğu ana mahkum ediyor beni evrenin her günü hani derler ya insan zamanı durdurmak istediği yere aittir diye ben sana,sen bana,büyümüz bir bahara ait sevgilim.."
