- Είμαι έγκυος....
- Και εγώ τι θες να κάνω;;
Τι συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι συναντιούνται αλλά δεν ξέρουν ότι είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον;;
Ο Αλέξης πληγώνει κάθε μέρα τη Σοφία αλλά δεν ξέρει ότι το μόνο που καταφέρνει είναι να πληγώνει τ...
-Σκασε ... Φωνάζω στο ξυπνητήρι μου!! Ειλικρινά σας μιλάω αν δεν ήταν από το κινητό θα το είχα σπάσει!! Έλα όμως που το χρειάζομαι και άντε μετά να ζητήσω λεφτά από τον αγαπημένο μου πατέρα.....
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Φοράω τα ρούχα μου και ξεκινάω για το σχολείο!! Δεν θέλω να πάω!! Δεν θέλω να τον δω. Μετά από εκείνη την μέρα στο ποτάμι όλα είναι περίεργα μεταξύ μας. Δεν με κοιτάει, δεν μου μιλάει, ούτε καν με πειράζει. Γιατί τόση αδιαφορία?? Έκανα κάτι κακό? Να σας πω όμως κάτι δεν με νοιάζει, ας κάνει ότι θέλει, είναι βλακας, γουρούνι και δεν μου αρέσει!! Με αυτές τις σκέψεις έφτασα στο σχολείο.
~Μετα απο 7 ωρες~
Μόλις τελείωσα το σχολείο. Σήμερα ήταν όλα πολύ ήρεμα, δεν τον είδα κάπου!! Ανησυχώ λίγο, γιατι μπορεί από τη μια να μην του αρέσει το σχολείο, αλλά δεν χανει ούτε μια μέρα, επειδή βλέπετε σπάει πλάκα με τους καθηγητές ( όπως δηλώνει καθημερινά).
Πριν φτάσω σπίτι, άκουγα μπουκάλια, ποτήρια, πιάτα να σπάνε και να δημιουργούν έναν δυνατό θόρυβο. Και φυσικά ακουγόταν από το δικό μου σπίτι! Υπήρχε περίπτωση καμία γειτόνισσα να πετούσε παλιά γυαλικά?? Δεν νομίζω.. Μπήκα μέσα σιγά σιγά και είδα τον πατέρα μου σε άθλια κατάσταση. Φορούσε παλιά και σκισμένα ρούχα και το πρόσωπο του ήταν χτυπημένο. Ήταν σίγουρα μεθυσμένος και πολύ νευριασμένος!! Ξαφνικά γυρνάει προς το μέρος μου και μου ρίχνει ένα κομμάτι από γυαλι ,και αυτό πέφτει στο πρόσωπο μου!!
- Που ήσουν;;
- Σχολείο.... Μόλις άκουσε την απάντηση μου, μου έριξε μια δυνατή κλοτσιά, πρώτη φορά με χτυπάει τόσο πολύ!! Κάποια στιγμή κουράστηκε και πήγε για ύπνο, βρίσκω τρόπο και φεύγω από εκει, γιατί είμαι σίγουρη ότι άμα ξυπνήσει θα είναι χειρότερα!
Μακαρι να είχα λεφτά, να αγόραζα ένα δικό μου σπίτι, να μην έχω ανάγκη κανέναν. Τι να κάνω όμως?? Θα πρέπει να βρω οπωσδήποτε ένα παγκάκι για να περάσω το βράδυ εκεί. Φτάνω λοιπόν στο πάρκο και κάθομαι στο παγκάκι! Τυλίγω τα πόδια μου με τα χέρια μου και κλαίω βουβά!! Ξαφνικά ένα χέρι με αγκαλιάζει, στην αρχή τρόμαξα αλλα μετά κατάλαβα ότι ήταν αυτός, το άγγιγμα του είναι διαφορετικό.... Έχει... Έχει διαφορετική αίσθηση....
- Ποιος σου τα έκανε αυτά;;
Με ρωτάει, χωρίς καν να με κοιτάξει, και δείχνει τις μελανιές στα χέρια μου!! Βάζω τα κλάματα!! Δεν θέλω να του πω κάτι, φοβάμαι....
Για να με καθησυχάσει, βάζει τα δάχτυλα του ανάμεσα από τα δικά μου και με κοιτάει βαθιά μέσα στα μάτια.
