Part 26

10.5K 411 19
                                    

Είμαστε εδώ και έξι ώρες στο νοσοκομείο και κανένας γιατρός δεν έχει βγει έξω να μας ενημερώσει για την κατάσταση της.

Αυτή η αναμονή γαμώτο με σκοτώνει. Δεν μπορεί μια νοσοκόμα να βγει και να μας πει ότι όλα είναι καλά;;

Δημόσιο νοσοκομείο σου λέει μετά... Τι λέω μωρέ;;

«αν πάθει κάτι η Σοφία ή το μωρό θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια», φώναζε και ξανά φώναζε η Κατερίνα

«αν πάθουν κάτι Κατερίνα δεν θα προλάβεις να με σκοτώσεις, θα αυτοκτονήσω»

«μαλάκα κόψε τις βλακείες», φώναξε ο Μιχάλης, άφησε την Κατερίνα σε μια καρέκλα και ήρθε δίπλα μου

«όλα καλά θα πάνε και η Σοφία και το μωράκι σας θα τα καταφέρουν» συνέχισε με πιο ήρεμο τόνο και με χτύπησε φιλικά στον ώμο

Το μωράκι μας...... Τι ωραία που ακούγεται... Μακάρι να γυρνούσα τον χρόνο πίσω και να έπαιρνα πίσω αυτά που είπα.

Αλλά δεν γίνεται και η Σοφια βρίσκεται εκεί μέσα και παλεύει να σωθεί αλλά και να σώσει το παιδί μας. Και όλα αυτά εξαιτίας μου.

«είστε συγγενείς της δεσποινίς;;» ακούσαμε τον γιατρό και όλοι πεταχτήκαμε πάνω.

«είμαι το αγόρι, πείτε πως είναι η Σοφία;; το μωρό είναι καλά;;»

«το μωρό καταφέραμε να το σώσουμε αλλά η ζωή του και η ζωή της κοπέλας είναι στα χέρια της ίδιας»

«τι εννοείται γιατρε;;», ρώτησε ο Μιχάλης αφού δεν κατάλαβε τίποτα

«έχει πέσει σε κόμμα, αν δεν ξυπνήσει σε πέντε μέρες, λυπάμαι αλλά θα την αποσυνδέσουμε»

Όταν είπε αυτό ο γιατρός πήγα να πέσω. Λίγο πριν φύγει ο γιατρός είπε: καλό θα ήταν να είναι κάποιος μαζί της και να της μιλάει

«πήγαινε εσύ, σε χρειάζεται», είπε η Κατερίνα και με ακούμπησε φιλικά στον ώμο

Όταν μπήκα μέσα, είδα την Σοφία σε ένα κρεβάτι, γύρω της υπήρχαν κάτι μηχανήματα και στο πρόσωπο της είχε γρατσουνιές. Κάθησα στην καρέκλα δίπλα και της έπιασα το χέρι.

«σε παρακαλώ μωρό μου ξύπνα, δεν αντέχω να σε βλέπω έτσι. Δεν θέλω να σε χάσω, είσαι η πρώτη και η τελευταία κοπέλα που με έκανε να νιώσω έτσι. Θα σου πω γιατί έβαλα το στοίχημα, ευχόμουν να μην το κάνω εδώ αλλά δεν αντέχω άλλο, πρέπει να μάθεις την αλήθεια ακόμα και έτσι. Στην πρώτη λυκείου σε παρατηρούσα κάθε μέρα, ήσουν διαφορετική από τις άλλες. Καθόσουν συνέχεια μόνη σου, φαινόσουν ότι ήσουν κλειστός χαρακτήρας. Έπρεπε να , βρω έναν τρόπο να σε πλησιάσω αλλά μάλλον βρήκα τον χειρότερο. Και έτσι πέρασαν αυτά τα δύο χρόνια εγώ να σε κοροιδεύω καθημερινά, κρύβοντας τα συναισθήματα μου και εσύ να κλαις εξαιτίας μου. Τα αγόρια αποφάσισαν να βάλουμε αυτό το γαμημένο στοίχημα, αυτό που κατέστρεψε τις ζωές μας. Στην αρχή σκέφτηκα εσένα αλλά δεν ήθελα να σε πληγώσω. Όταν όμως ο Παύλος είπε εσένα, θόλωσα, ήταν ο χειρότερος από όλους μας και έτσι του άλλαξα γνώμη και σε διάλεξα εγώ. Κάθε μέρα έψαχνα έναν τρόπο να σε βγάλω από αυτό το κωλοστοίχημα αλλά δεν τα κατάφερα. Με έκανες να σε αγαπήσω, να σε ερωτεύτω και τώρα θες να με αφήσεις;; Δεν το δέχομαι γαμώτο μου, θα μείνεις εδώ μαζί μου. Σε παρακαλώ μωρό μου... Αν χαθείς, θα χαθώ και εγώ, η ζώη χωρίς εσένα δε έχει νόημα... Σε ικετεύω μωρό μου, κρατήσου....»

Bad boys do it betterΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα