Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ

Κεφάλαιο 43°

Χαμογέλασε και αφού συμφώνησε ξεκινήσαμε για το σπίτι του.

Ήταν μια δύσκολη μέρα..Νιώθω όμως πως έχω παραμελήσει πολύ τους γύρω μου, την οικογένεια μου δεν την βλέπω τόσο συχνά, λείπω πολλές ώρες από το σπίτι..

Επίσης νιώθω πως ξεχνάω την Ιωάννα, ήμασταν μαζί το πρωί αλλά και πάλι έχει και εκείνη τα δικά της με τον Άρη.

Οι γονείς πάντα έλειπαν πολλές ώρες από το σπίτι λόγω δουλειάς, όμως εγώ πάντα τους περίμενα, δεν έβγαινα τόσο συχνά. Ασφαλώς και δεν θα σταματήσω να βγαίνω απλά νιώθω πως δεν έχω γονείς..Όσο κακό και εάν ακούγεται.

Και από την άλλη, τι γνωρίζουν οι γονείς του Αλεξ; Ο πατέρας μου που κολλάει;

Πρέπει επειγόντως να μιλήσω με την Ιωάννα, όσο για αυτήν την αγαπάω πιο πολύ από όλους, την έχω σαν αδερφή μου , αυτή το ίδιο μιας και οι δύο μας δεν έχουμε άλλα αδέρφια.

Νιώθω πολύ χάλια.

"Μωρό μου γιατί είσαι τόσο σκεπτική;" ρώτησε ο Αλεξ ενώ μου χαϊδέψε τα μαλλιά.

"Τα έχω κάνει σκατα" ψελισα προσπαθώντας να μην βάλω τα κλάματα μπροστά του.

Δεν φταίει σε τίποτα να τα ακούει, πέρασε μια δύσκολη μέρα θα είναι και αυτός χάλια ψυχολογικά.

"Τι σε απασχολεί;" επέμενε να μάθει ενώ τοποθέτησε ένα τσιγάρο στα σαρκωδη χείλη του.

"Ρε Αλεξ πέρασες μια δύσκολη μέρα μην σε απασχολεί για εμένα" είπα σιγανά, όχι για να μην λυπηθεί.

"Για να σε ρωτάω σημαίνει πως θέλω να μάθω,οπότε πες μου" Συνέχισε και άναψε το τσιγάρο, αλλά δεν πήρε τα μάτια του από τον δρόμο.

"Απλά νιώθω πως έχω απομακρυνθεί πολύ από τους γύρω μου" είπα δακρυσμενη.

"Μην σκέφτεσαι έτσι ,ακόμα και να έχεις απομακρύνθει αυτοί συνεχίζουν να σε αγαπάνε" είπε σοβαρά.

"Ναι όμως άσε τους γονείς μου..Η Ιωάννα;" αναρωτήθηκα και το πρώτο δάκρυ έκανε την εμφάνισή του.

"Η Ιωάννα είναι μια χαρά, είναι μαζί με τον Άρη είστε μια χαρά κατάλαβε το" Απάντησε βέβαιος ενώ μου έδωσε ένα απαλό φιλί στο μάγουλο.

Ίσως και να έχει δίκαιο..

Με όλα αυτά φτάσαμε επιτέλους σπίτι του.

(...)

Μπήκαμε μέσα και ο Αλεξ με ενημέρωσε πως θα πάει να κάνει ένα ντουζ.