9

27 39 8
                                    

"Kamu ni, Bongchan! Gelojoh sangat dengan menantu Jeon omma tu. Nak buat pun ajaklah dia masuk bilik, tak romantik betul nak buat tepi kolam ikan. Nasib baik tak masuk lumut tau."  bebel omma buatkan Puan Jeon yang sedang merawat luka kecil di pipi Jungkook itu tertawa kecil.

"Omma,  apa ni?" bisik aku dengan nada keras. Tapi omma en? Mana nak reti dengar cakap aku?

"Apa? Tak nak mengaku? Dah terang - terang kot kamu cium bibir menantu Jeon omma tu. Masih lagi tak nak mengaku?"  aku menggigit bibir geram.

"Omma, sudahlah!"

"Aigoo, jujur jelah sebenarnya kamu dah lama simpan hati dekat Jungkook, kan? Tapi kamu tak nak tunjuk sebab kamu tahu yang Jungkook ada hati dekat Bongra dan tak pandang kamu langsung."

Air mata aku sudah mula bertakung.  Kata - kata omma kali ni umpama hinaan bagi aku..

"Aunty, janganlah cakap macam tu." sesekali Jungkook kerling ke arah aku yang sudah menunduk.

"Biar aje. Aunty nak bagitau kamu yang sebenarnya, Bongchan ni selalu dengki dekat Bongra. Aunty dapat agak dah yang sebenarnya Bongchan ni pun ada hati dekat kamu sejak dulu lagi. Sebab tu lah dia selalu cari gaduh dengan kamu,  dia nak kamu pandang dialah katakan. Lepas Bongra meninggal,  dia pura - pura tak nak berkawan dengan orang lain sebab nak minta simpati kamu nak jadi peneman dia. Lep—"

"OMMA!"

Omma, Puan Jeon dan Jungkook automatik terkelu lidah.

"Yaa, memang! Bong mengaku Bong memang ada hati dekat Jungkook dulu. Tapi sebab Bong sayangkan Bongra dengan Jungkook, Bong tak pedulikan perasaan Bong. Bong nak tengok Bongra dengan Jungkook bahagia. Sebab Bong ikhlas sayang dorang. Bagi Bong, kebahagiaan Bong ialah bila Bong dapat tengok orang yang Bong sayang bahagia. Bong rela korbankan segalanya demi kebahagiaan orang yang Bong sayang dan kebahagiaan diri Bong sendiri. Tapi, omma— Tskk.."

Tanpa menunggu lama, langkah terus aku atur menuju ke bilik. Omma sayang Bongra lebih daripada aku. Tak.. Omma tak sayang aku langsung.

———Lovenemy———

Aku berguling - guling di atas katil dengan perasaan gundah gulana. Perut aku sejak tadi lagi buat konsert rock kapak memandangkan aku tak turun makan malam tadi walaupun Jungkook dah ajak turun.

Urm,  aku sendiri tak tahu apa motif dia masih ada dekat rumah ni sedangkan waktu dah malam. Huh..

AKU DAH TAK TAHAN!

Hoodie yang tersangkut pada dinding aku capai lalu aku sarungkan ke badan. Langkah aku atur ke luar bilik.

Aku menapak ke luar rumah lalu berjalan menuju ke taman permainan kawasan perumahan. Setahu aku malam - malam macam ni Namjoon selalu berniaga burger dekat sana.

Burger pun burgerlah. Asalkan perut terisi!

"Burger ayam special satu!" pesan aku sebaik sahaja sampai di gerai burger Namjoon.

"Make it two."
Namjoon menunjukkan isyarat 'OK'.
Tapi, apesal suara tu macam familiar eh?

Aku menoleh ke sisi kiri aku. Bukan main membulat mata aku melihatkan Jungkook sedang tersenyum arnab memandang ke arahku.

Omoyaa! Kejap, aku baru perasan yang plaster dekat pipi dia tu gambar arnab AHAHAHAHHA! Kiyowoooo–

"J-jungkook."

"Kenapa kau keluar malam - malam ni? Kalau jadi apa - apa tadi macam mana?" aku mencebik.

"Biarlah,  aku nak ikut jejak Bongra. Omma bukannya sayang aku pun." Jungkook mengeluh halus.

"Mungkin kau rasa macam tu, tapi tak bagi aku."

"Tu sebab kau tak rasa benda tu!" Jungkook menggeleng.

"Yaa, mungkin aku tak tahu apa yang kau rasa tapi tak bermakna aku tak boleh fahami kau, kan?  Yeow,  semua orang dalam dunia ni boleh fahami kita kalau kita fahami mereka dulu. Kau nak omma kau fahami engkau, kau kenalah fahami dia dulu. Dia dan appa kau hilang anak dan kau pula hilang adik buat selama - lamanya.   Kauorang rasa kehilangan tu sama - sama, takkan kau tak boleh faham. Macam mana kau masih belum boleh terima kepergian adik kau, macam tu jugak dengan omma kau yang masih tak mampu terima kenyataan pasal apa yang jadi pada anak dia."

Kata - kata Jungkook cukup buatkan aku betul - betul tersentuh. Aku menarik nafas dalam.

"Tapi.." aku mengesat air mata sambil memandang Jungkook dengan kening terjungkit.

"Betul ke kau suka aku?" tersungging senyuman nakal di bibir Jungkook buatkan aku rasa nak tumbuk pula pipi Jungkook yang sedia berplaster itu.

"Dulu, ok! Bukan sekarang." Jungkook tersengih lalu meletakkan jari telunjuknya di dagu buat gaya acah berfikir.

"Ermm,  kau belum cukup faham isi hati kau kot." aku menggeleng laju.

"Aniyoo,  aku pasti aku cuma suka kau dulu je." Jungkook mendekatkan mukanya ke muka aku.

"Kau pasti?"

"Kau nak tindakan refleks kuasai aku sekali lagi?" Jungkook pantas bergerak menjauh buatkan aku menghembus nafas lega.

"Kau selamat kali ni je. Lepas ni, no.."

Lovenemy ; jjkWhere stories live. Discover now