ლისა პოვ: "საით მიგიჩქარია?" ოღონდ ეს არა, არა, უკან მივიხედე და ლილი დავინახე. მმეე უბრალოდდ... მმეე... "შენ რა" მითხრა ცივი სახით. მაშინ გონებაში დიიდი აურზაური დატრიალდა რა მეთქვა? იქნებ ის, რომ რამის საყიდლად გავდიოდი? თუ ჰაერზე გამოვედი. ბოლოს გადავწყვიტე უბრალოდ გამოვქცეულიყავი. ხელში ის წერილი ავიღე და უკუსვლით ნელა უკან დახევა დავიწყე მერე უცებ გავბრუნდი და გავიქეცი ბეჭედი ისევ მეკეთა ბეჭედს დავხედე და უფრო სწრაფად გავიქეცი, ისე გავრბოდი თითქოს ვინმე მოსდევდა, გული გამალებით მიფეთქავდა, თქვენ წარმოიდგინეთ და საკუთარი გულის ცემა მესმოდა, მაშინ ალბათ წუთში 120 მექნებოდა. უცებ ქვას წამოვედე და ტალახში დავეცი. სახე სულ გამიტალახიანდა, თითი ცხვირთან მივიდე და ამეწვა. "ჭირი და არგადარჩენა" გავიფიქრე მე და სისხლიან ხელს გავხედე. უკვე კოჭლობით განვაგრძე გზა. ყოჩაღ ლიზა.... აი ყოჩაღ როგორ მოვახერხე, საერთოდ რანაირად მოვახერხე ტალახში თავის დრუზვა (იმედია იცით რას ნიშნავს😂) ჩემპიონი ვარ რააა.... გარშემო მიმოვიხედე... ისევ ეს წყეული ხეები და ისევ ეს წყეული გარემო. ის გვეთამაშება... ზუსტად ვიცი.... ვინ არის, რა დავუშავეთ რატომ ჩვენ...
ამ ფიქრებში ნაცნობი ფიგურა დავლანდე. ეს... ეს.... ქუქ? თე?
ქუქის პოვ: ბავშვების დაყოფის შემდეგ მე და თე ერთად მოვდიოდით როცა ქუხილი ატყდა საშინლად წვიმდა დაახლოებით 30 წამში სეტყვა დაიწყო. "ჯანდაბა" თქვა თემ და იქვე დაგდებულ პლასტმასის ბოთლს ფეხი ძლიერად გაჰკრა. ახლა რა ვქნათ? ვიკითხე მე. "თავი რომ ტყეს შევაფაროთ?" თქვა თემ. წამო წავიდეთ. ვუთხარი მე და გზას გავუდექით.
⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫
ბოდიშით რომ დიდხანს გალოდინეთ იმედია მოგეწონათ და კიდევ ერთი ბოდიში პატარა თავისთვის
YOU ARE READING
☠let's play☠ (დასრულებული)
Horror9 მეგობარი უბრალო გართობას გადაწყვეტს. ქუქი, ლისა, ჯენი,მონი,შუგა,ჯინი,თაე,ჰოუფი და ჯიმინი ე.წ დაწყევლილ სახლში შევლენ საიდანაც რაღაც ბეჭედს წამოიღებენ. მეტს ვერაფერს გეტყვით. იმედია მოგეწონებათ ეს არის ყველაზე სიქრინჯე რაც დამიწერია არ წაიკითხოოოოთ...
