My Alpha Mate

Πρώτο Βράδυ

Μέριλινς POV

Έχει περάσει λίγη ώρα από τότε που είπα στον Μπράντον για το τι φαγητό θέλω να φάμε και νιώθω πολύ άβολα.Από τον ενθουσιασμό μου τον πήρα αγκαλιά και αυτό που με ανησυχεί είναι ότι όσο βρισκόμουν μέσα στα γυμνασμένα χέρια του,ένιωθα τέλεια...

Τώρα κατευθύνομαι προς την τραπεζαρία γιατί με φώναξε ο Μπράντον ,καθώς  το φαΐ είναι έτοιμο.Μπήκα στο χώρο και έκατσα σε μία καρέκλα χωρίς να πω τίποτα.Το φαγητό σερβιρίστηκε και ενώ έτρωγα ένιωθα την έντονη ματιά του Μπράντον πάνω μου, κάτι που με έκανε να νιώθω πολύ άβολα.Πραγματικά δεν ξέρω τι μου προκαλεί αυτός ο άντρας...

"Γιατί δεν μιλάς;"Με ρώτησε

"Δεν έχω κάτι να πω"Είπα ντροπαλά 

"Συγγνώμη" Είπε και παραξενεύτηκα γι αυτό και γύρισα να τον κοιτάξω

"Για πιο πράγμα;"Ρώτησα γεμάτη απορία 

"Για όλα.Δεν ήθελες να έρθεις και τυπικά σε πίεσα"

"Δεν υπάρχει λόγος να ζητάς συγγνώμη.Δεν με πίεσες,ήθελα ούτως ή άλλος να έρθω για να μάθω τι μου συμβαίνει"Του είπα με απόλυτη ειλικρίνεια

"Χαίρομαι τότε"Είπε και στο πρόσωπο του σχηματίστηκε ένα τεράστιο χαμόγελο

[....]

Αφού φάγαμε, οι δρόμοι μας χωρίστηκαν.Ο Μπράντον έκατσε να δει μία ταινία και εγώ βρισκόμουν στον ακριβώς δίπλα καναπέ διαβάζοντας ένα από τα αγαπημένα μου ρομαντικά βιβλία.Κάποια στιγμή,ασυναίσθητα,χασμουρήθηκα και το είδε λέγοντας μου...

"Νύσταξες;"Η αλήθεια είναι πως η ώρα ήταν πλέον δώδεκα το βράδυ και έχουν περάσει πολλές ώρες από την ώρα που ήρθαμε.Σήμερα ήταν μία πολύ κουραστική μέρα και έμαθα πολλά πράγματα τα οποία δεν περίμενα.Οπότε ναι,ήμουν κουρασμένη και μάλιστα πολύ...

"Ναι"Του απάντησα κοιτώντας τον στα μάτια 

"Ακολούθησε με"Είπε και σηκώθηκε από τον καναπέ περιμένοντας με να τον ακολουθήσω

Περπατήσαμε λίγο και φτάσαμε μπροστά από μία, από τις πολλές, πόρτες του σπιτιού

"Εδώ θα κοιμηθείς"Μου είπε γλυκά.

Αχχ αυτά τα μάτια

Μέριλιν τι έπαθες;Εσένα δεν σου αρέσει αυτός το έχουμε ξαναπεί

Ό,τι πεις

Αυτή τη φωνούλα νομίζω πως θα την χτυπήσω.Έχε χάρη που δεν μπορώ γιατί τυπικά η φωνή είναι ο ίδιος μου ο εαυτός