My Alpha Mate

After the night...

 Μέριλινς POV

Καθόμουν και τον χάζευα. Ήταν απλά υπέροχος. Το πρόσωπο του ήταν τέλειο, οι γωνίες του θεϊκές και ο τρόπος που μου συμπεριφέρεται απίθανος. Πώς γίνεται να είμαι τόσο τυχερή και να μου τύχει ένας άντρας σαν τον Μπράντον; 

Τον έβλεπα να κοιμάται μπρούμυτα και άρχισα να του χαϊδεύω την πλάτη. Ο γλυκός μου είναι τόσο ήρεμος όταν κοιμάται, κάτι το οποίο είναι πολύ σπάνιο για έναν Alpha. Δεν τον έχω αφήσει να με σημαδέψει ακόμη, αλλά θα το κάνω. Δεν ξέρει όσα ξέρω κι ούτε έχω σκοπό να του τα πω...

Κανείς δεν πρέπει να μάθει...

"Τόσο όμορφος είμαι;" Τρόμαξα καθώς άκουσα την φωνή του Μπράντον 

"Ναι αλλά γιατί το λες αυτό;"

Εκείνος απλώς μου χαμογέλασε με το γνωστό, πονηρό, του χαμόγελο και μου απάντησε

"Γιατί με κοιτάς σαν να είμαι γλυκό" Μετά από τα λόγια του άρχισε να γελάει

Έτσι είσαι κύριε Μπράντον; 

Εγώ θα σου πω τώρα...

"Συγγνώμη μωράκι μου αλλά το γλυκό είναι πολύ καλύτερο από εσένα, που μου θες και σύγκριση μαζί του" Του είπα περιπαιχτικά  και ξαφνικά σκαρφάλωσε πάνω μου...

Έτσι όπως βρισκόταν πάνω μου και με κοιτούσε , βαθιά, μέσα στα μάτια... Άρχισε να με γαργαλάει. Κάποια στιγμή σταμάτησε και άρχισε να με κοιτάει επίμονα, σαν να είχε αφαιρεθεί...

"Τι έπαθες;"Τον ρώτησα και σαν να βγήκε από τον λήθαργο του , μου απάντησε

"Τίποτα, απλά είσαι πολύ όμορφη" Εντάξει, νομίζω πως κοκκίνησα. Για να κρύψω το πόσο με είχαν επηρεάσει τα λόγια του, γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη πλευρά και τον σκούντηξα στον ώμο, με σκοπό να τον βγάλω από πάνω μου

"Έλα τώρα, λες βλακείες"Του είπα γελώντας

Με κοιτούσε και μπορούσα να δω στα μάτια του χαραγμένη την ειλικρίνια. Εννοούσε ό,τι μου είχε πει και γενικώς ό,τι άκουγα από εκείνον καθημερινά, ήταν αλήθεια. Τα μάτια του και ο τρόπος έκφρασης του ήταν οι προδότες του...

"Δεν λέω καθόλου βλακείες. Είσαι ότι πιο όμορφο υπάρχει κι εγώ είμαι ο πιο τυχερός άντρας του κόσμου που σε έχω δικιά μου" Και ξαφνικά με πλησίασε και άρχισε να μου αφήνει μικρά φιλιά στο σαγόνι, εώς ότου έφτασε και στο λαιμό μου. Δάγκωσα τα χείλη μου με σκοπό να συγκρατήσω τον αναστεναγμό μου. Έβαλα τα χέρια μου στο στέρνο του και πολύ διακριτικά άρχισα να τον απομακρύνω...

"Μα γιατί με διώχνεις ρε μωρό μου;" Με ρώτησε παραπονιάρικα με αυτό το πρόσωπο που ξέρει πολύ καλά ότι δεν μπορώ να αντισταθώ

"Γιατί η μέρα μόλις ξεκίνησε και άμα κάνουμε αυτό που έχεις στο μυαλό σου θα την χάσουμε όλη" είπα και συνέχισα " Άντε , σήκω κι έλα κάτω να φάμε"

Σηκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι, φόρεσα τα ρούχα μου και βγήκα από το δωμάτιο. Άρχισα να κατεβαίνω τα σκαλιά και μόλις έφτασα στο κάτω όροφο, μπήκα στη κουζίνα...

[....]

Είχα ήδη βγάλει τα υλικά μου και είχα ξεκινήσει να φτιάχνω τηγανίτες. Όλο το σπίτι μύριζε πολύ όμορφα, αγαπώ αυτό το πρωινό κι ελπίζω να αρέσει και στον Μπράντον...

Ενώ έβαζα και την τελευταία δόση στο μηχάνημα για τηγανίτες, ένιωσα δύο χέρια να τυλίγονται γύρω από την μέση μου.

Ήξερα πολύ καλά ποιανού ήταν. Εκτός από το γεγονός ότι ήμασταν μόνο οι δυο μας σ ολόκληρο το σπίτι , ήταν ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να με κάνει να νιώσω αυτήν την ανατριχίλα. Αυτήν την έλξη...

"Τι φτιάχνει το μωρό μου;" Με ρώτησε με την βαριά φωνή του που πάντα με κάνει να λιώνω

"Τηγανίτες" 

Τότε τα χείλη του πάλι επιτέθηκαν τον λαιμό μου και τον άκουσα να μουγκρίζει.. Ενώ ύστερα μου είπε...

"Πήγαινε να ετοιμαστείς και θα τελειώσω εγώ τις τηγανίτες. Σου έχω μια έκπληξη" Και μου έκλεισε το μάτι...

Χευυ Λυκάκια 🥰

Τι κάνετε; Πώς είστε;

Χίλια συγγνώμη που δεν ανέβαζα αλλά πραγματικά δεν προλαβαίνω καθόλου εξαιτίας των μαθημάτων. Και εκτός αυτού ήμουν και άρρωστη πριν από μία βδομάδα, οπότε καταλαβαίνεται ότι δεν μπορούσα να ανεβάσω καινούργιο κεφάλαιο...

-Τι πιστεύετε ότι θα είναι η έκπληξη;

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο και να μην ήταν όσο βαρετό νιώθω ότι ήταν❤

Τα λέμε 🔜❤