My Alpha Mate

Επιστροφή

Μέριλινς POV 

Σηκώνω το πατάκι της πόρτας και βρίσκω το κλειδί που συνήθως κρύβει εκεί ο Μπράντον. Το παίρνω στα χέρια μου και το χρησιμοποιώ για να ξεκλειδώσω τη μπροστινή πόρτα. Πρέπει να έλειπα τουλάχιστον  δύο μέρες και ό,τι συνέβη εκεί δεν πρέπει να το μάθει κανένας. Ό,τι έμαθα πρέπει να μείνει μυστικό...

Μόλις ακούστηκε το χαρακτηριστικό 'κλικ' που κάνει η πόρτα όταν ξεκλειδώνει, ο Μπράντον εμφανίστηκε μπροστά μου. Τα μάτια του ήταν κόκκινα, τα μαλλιά του ατημέλητα, δάκρυα είχαν στεγνώσει πάνω στο όμορφο πρόσωπο του και η ανησυχία διαγραφόταν στις εκφράσεις του...

"Πού ήσουν;" Με ρώτησε ενώ με τράβηξε για να με βάλει στην αγκαλιά του

Αχχ, πόσο μου χε λείψει αυτό το συναίσθημα

Η ζεστασιά του

Εσύ φταις που το έχασες 

Σε παρακαλώ φωνούλα, δεν έχω όρεξη τώρα 

Ναι, οκ , φυσικά προσπαθείς πάντοτε να αποφεύγεις τις ευθύνες των πράξεων σου

Ωω έλα τώρα! Δεν έχω όρεξη και από το δικό σου κήρυγμα 

Καλά καλά ό,τι πεις

"Εμμ..." Δίσταζα πάρα πολύ να του απαντήσω. Ένιωθα έτοιμη να επιστρέψω από εκεί που με είχαν πάει, όμως δεν είχα κάτσει καθόλου αυτές τις δύο μέρες , τι θα του έλεγα άμα με ρωτούσε

Σκέφτηκα μία απάντηση και δειλά του είπα...

"Σε παρακαλώ, αν γίνεται ας μην μιλάμε για το τι συνέβη εκεί που με πήγαν" Με τα λόγια μου τον είδα να νευριάζει. Τα ζεστά καστανά του μάτια, πλέον είχα πάρα μία πιο σκούρα απόχρωση και έμοιαζαν σχεδόν μαύρα , ενώ η ζεστασιά τους είχε φύγει και απομακρύνθηκε από κοντά μου...

"Έλειπες δύο μέρες, σε απήγαγαν και μου ζητάς να μην μιλάμε γι αυτό;" Πλέον φώναζε και μπορώ να πω ότι είχε αρχίσει να με τρομάζει

"Είμαι εδώ και είμαι καλά, αυτό δεν είναι που μετράει στο κάτω κάτω; Σε παρακαλώ μην μου νευριάζεις" Του είπα και του έπιασα το χέρι ελπίζοντας να τον ηρεμήσω και ευτυχώς πέτυχε. Καθώς τα μάτια του επέστρεψαν στην αρχική τους μορφή και ξαφνικά με άρπαξε και με έβαλε στην αγκαλιά του...

"Το ξέρω, συγγνώμη, έχεις δίκιο. Δεν θα έπρεπε να σου φωνάζω, θα έπρεπε να σε απολαύσω τώρα που σε έχω κοντά μου. Αγκαλιά μου και να είσαι σίγουρη πως δεν αφήσω κανένα και τίποτα να σε πάρει μακριά μου ξανά.Δεν θα χωρίσουμε ποτέ. Είσαι δική μου"

"Το ξέρω" Ψιθύρισα

"Τι είπες;" Ρώτησε

"Τίποτα " του απάντησα και συνέχισα καθώς έβγαινα από την αγκαλιά του "Έλα πάμε να μου φτιάξεις το τέλειο φαγητό σου.Πεθαίνω της πείνας" Και άρχισα να τον τραβάω προς την κουζίνα. Το γέλιο του είχε γεμίσει τον χώρο και ένιωθα ολοκληρωμένη. Μακάρι να μπορούσε να κρατήσει για πάντα...

Μακάρι...

Μπήκαμε στην κουζίνα και ο Μπράντον έβγαλε το τηγάνι ενώ εγώ κάθισα πάνω στον πάγκο και άρχισα να τον χαζεύω. Τώρα παρατήρησα ότι από την ώρα που ήρθα δεν φορούσε μπλούζα . Όταν το συνηδητοποίησα άρχισα να κοκκινίζω.

"Είσαι πολύ γλυκιά όταν κοκκινίζεις. Το ξέρεις αυτό;" Δεν είχα δει ότι με κοιτούσε. Κάτι που με έκανε να κοκκινίσω ακόμη περισσότερο

"Ωω σταμάτα" Του είπα πάνω στην πλάκα και του χτύπησα λίγο το μπράτσο 

Πωωω

Πρέπει να γυμνάζεται πολύ

Την προηγούμενη φορά είχα ακουμπήσει , κάπως, τους κοιλιακούς του. Αλλά μόνο πάνω από την μπλούζα. Αναρωτιέμαι πως θα ήταν τώρα...

Ωω σε παρακαλώ σταμάτα εαυτέ 

Οι σκέψεις μου είναι αίσχος

Όσο εγώ ήμουν απορροφημένη από τις σκέψεις μου, ο Μπράντον είχε φτάσει μπροστά μου και με κοιτούσε με αυτά τα μάτια που με κάνουν να λιώνω. Που θα μπορούσα να πεθάνω γι αυτά...

Πήρε μία τούφα από το πρόσωπο μου και την τοποθέτησε πίσω από το αυτί μου

"Μέριλιν είσαι ό,τι πιο σημαντικό έχω. Δεν θα αντέξω να σε χάσω"

Λιώνωωωωω

"Δεν θα με χάσεις" Του είπα σχεδόν ψιθυριστά, αν και ήμουν σίγουρη ότι το άκουσε και τοποθέτησα το χέρι μου στον ώμο του για να του δώσω σιγουριά

Άρχισε να με πλησιάζει όλο και πιο πολύ. Όταν πλέον είχαμε φτάσει σε απόσταση αναπνοής, τον άκουσα να λέει...

"Θέλω τόσο πολύ να σε φιλήσω τώρα" Χαμογέλασα με τον τρόπο του και του απάντησα

"Και γιατί δεν το κάνεις;" Στο πρόσωπο του δημιουργήθηκε ένα πονηρό χαμόγελο και άρχισε να πλησιάζει όλο και πιο πολύ...

Χευυ Λυκάκια 🥰

Σόρρυ που δεν ανέβασα αυτές τις δύο μέρες, αλλά δεν μου ερχόταν τόση έμπνευση...

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο:)

Btw, πίστευα ότι το τραγούδι  ταίριαζε γι αυτό το έβαλα. ( Και γιατί λατρεύω τη φωνή του Αργυρού 😍 )

Τα λέμε σύντομα ❤🔜