My Alpha Mate

Επίλογος

 Μέριλινς POV

2 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ 

Μπαίνω μέσα στο πεδίο της αγέλης και η ατμόσφαιρα είναι τρομακτική. Ο ουρανός έχει συννεφιά και δεν υπάρχουν πλέον παιδιά να τρέχουν ανέμελα, όπως παλιά. 

Τα τελευταία δύο χρόνια καθόρισαν την ζωή μου από πολλές πλευρές. Όμως μετάνιωσα. Μετάνιωσα που έφυγα μακριά του και του έκρυψα τόσα πολλά από τη ζωή μου, από το ποια πραγματικά είμαι. Ο τρόμος μου όμως εκείνη την περίοδο δεν μπορούσε να περιγραφτεί. Δεν θα άντεχα να τον δω να πεθαίνει και πάνω απ όλα εξαιτίας μου...

Ο λόγος που έφυγα ήταν ο Alpha Τζέραλντ. Όταν με απήγαγε μου έδειξε την αληθινή μου ταυτότητα. Ήμουν και είμαι μια delta, όμως ο λύκος μου ποτέ  δεν βρισκόταν στην επιφάνεια γι αυτό και δεν μεταμορφώθηκα ποτέ. Λίγο πριν με αφήσει ελεύθερη, να επιστρέψω στον Μπράντον, με απείλησε. Μου είπε πως έχω ένα μήνα διορία για να φύγω από το πεδίο της αγέλης, αλλιώς θα πήγαινε, όπως είχε οργανώσει από πριν, με άλλες τρεις αγέλες για να επιτεθούν στον Μπράντον και να τον σκοτώσουν. Επειδή δεν θα άντεχα να τον βλέπω να πεθαίνει μπροστά μου, αποφάσισα να αποχωρήσω...

Επιτέλους έφτασα κάτω από το σπίτι μας. Το σπίτι στο οποίο ζήσαμε όλες τις στιγμές μας, από τις όμορφες έως τις άσχημες. 

Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. Αμέσως νιώθω κρύο αέρα να με διαπερνά. 

"Μπράντον;" Φωνάζω, όμως επικρατεί νεκρική σιγή...

Αρχίζω να κατευθύνομαι στο γραφείο του, όμως δεν βρίσκεται εκεί. Ανεβαίνω στο δωμάτιο μας αλλά ούτε εκεί βρίσκεται. Φόβος αρχίζει να με κατακλύζει και τρέχοντας βγαίνω από το σπίτι και πηγαίνω στο σπίτι του beta της αγέλης για να μάθω που βρίσκεται ο Μπράντον.

Χτυπάω την πόρτα και μόλις ανοίγει βλέπω μία κοπέλα λίγο μεγαλύτερη μου. Πριν προλάβει να μιλήσει, αποφασίζω να την ρωτήσω...

"Μήπως ξέρεις που βρίσκεται ο Μπράντον;" 

Μόλις άκουσε το όνομα του, το χρώμα από το πρόσωπο της χάθηκε και το χαμόγελο της αντικαταστάθηκε με θλίψη.

"Γιατί ρωτάς για τον Alpha; "

"Σε παρακαλώ απλά απάντα μου, είναι επείγον" Της είπα απελπισμένη και εκείνη αφήνοντας μία ανάσα, άνοιξε περισσότερο την πόρτα και μου έδειξε το σαλόνι , κάνοντας μου νόημα να κάτσω.

"Χωρίς να θέλω να το συζητήσω πολύ, ο Alpha είναι νεκρός" Και με αυτά τα λόγια ένιωσα να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μου, σαν να μην μπορώ να ανασάνω...

"Τι; Μα πώς;"

"Πριν από δύο χρόνια περίπου τον εγκατέλειψε το ταίρι του, δεν την απέρριψε με αποτέλεσμα ο λύκος του να τρελαθεί και στο τέλος κι ο ίδιος. Μετά από ένα χρόνο περίπου, ενώ είχε σταματήσει παράλληλα να επικοινωνεί με το περιβάλλον, πέθανε. Βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο του, από φυσικά αίτια. Εννοώ όχι λόγω δολοφονίας, γιατί ο λόγος που πέθανε είναι πως ο εγκέφαλος του είχε αρχίσει να αλλοιώνεται. Τυπικά πέρασε μία μορφή άνοιας"

Μόλις ολοκλήρωσε αυτά που ήθελε να πει, σηκώθηκα και βγήκα γρήγορα έξω. Η καρδιά μου δεν μπορούσε να το αντέξει όλο αυτό...

Έπεσα στο χώμα κι άρχισα να κλαίω. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το βλέμμα του, το χαμόγελο του. Και το γεγονός πως ποτέ δεν κατάφερα να του πω πως έχει μία κόρη και πως είναι ίδιοι. 

Γέλασα πικρά με τη διαπίστωση και συνέχισα να κλαίω. Η κόρη μου, η κόρη μας, είναι ίδια ο πατέρας της. Η πρώτη της λέξη ήταν μπαμπάς. Όμως δεν κατάφερε και ούτε θα καταφέρει ποτέ να τον γνωρίσει...

Όταν έφυγα μακριά του δεν γνώριζα ότι ήμουν έγκυος, όμως όταν το έμαθα ήταν πλέον αργά. Μου πήρε δύο μήνες για να το καταλάβω και τότε λόγω του φόβου μου, δεν πήγα ποτέ να του το πω. Το ξέρω πως έπρεπε και πως είχε το δικαίωμα να ξέρει, όμως φοβόμουν ότι θα πάθει κάτι κακό. Δεν ήξερα ότι μπορούσε να πεθάνει λόγω της απόστασης μας.

Ήταν τόσο ξεροκέφαλος. Του είχα πει να με απορρίψει, αλλά δεν το έκανε...

Πέθανε και νιώθω πως μαζί του πήρε κι ένα κομμάτι μου. Πάντα θα βρίσκεται δίπλα μου μέσω της κόρης μας...

Μπράντον Σ αγαπώ...

Γεια σας λυκάκια ❤😢

Είναι η πρώτη φορά που έκλαψα γράφοντας ένα κεφάλαιο😭😭

Ήρθε κι αυτή η ιστορία στο τέλος της...

Όμως θα τα πούμε σίγουρα στην επόμενη ιστορία μου

Πείτε μου τις απόψεις σας για την ιστορία!

Μέχρι τότε να είστε όλοι καλά🥰❤