White Roses, benim için cidden uzun soluklu ve özel bir kurguydu. 2018 başlarında başladığım bu 10 bölümlük kurguyu 2019 yazının sonuna doğru anca bitirebildim. Bazen ne yazacağımı bilemedim, bazen kurguda aksaklıklar yaşadım ama yayınladığım için asla pişman olmadım.
Aşk üzerine bir kitaptı, psikolojik betimlemeler ve benim doğrularıma uygun tespitler vardı. Sizin doğrularınıza ne kadar uyar emin değilim ama saygı duyarak okuyan herkese minnettarım.
Her karakter benim kişiliğimden bir parça taşıyor, bu nedenle çok özel bir kurguydu benim için.
Lalisa'yı ne kadar kötü bir karakter olarak görseniz de hepimizin içinde olan bir duyguyu temsil ediyor, bencillik. Unutmayın, bencil olmasak hayatta kalamazdık. Bencillik insani bir duygu, Lalisa karakterinin amacı buydu.
Jennie önyargıyı temsil ediyordu. Birinin gözyaşlarını görmeden yarasına dokunmamalısınız, dinlemeden çıkarımlarda bulunmamalısınız. Jennie bize bunu anlattı.
Jisoo kuşkuyu temsil ediyordu, belki kuşkularında haklıydı ama hiç istemediği şeylere sebep oldu.
Chaeyoung, aşktı. Bu kitapta her karaktere insani ama kötü bir özellik vereceğime kendi kendime söz vermiştim, Chaeyoung aşkı temsil ediyordu ve aşkın ölümcül olabileceğini bize gösterdi.
Güller soluyor, papatyalar büyürken. Final bölümünün adı bu.
Kim Jisoo hayatına devam edip Park Chaeyoung'un çığlıklarını asla duymayacak, papatyalar büyüyecek. Kuşku, bencillik ve önyargı aşkı öldürecek.
Vakit ayırdığınız için teşekkür ederim, umarım siz çığlıklarınızı duyabilecek birilerine sahipsinizdir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
white roses ; chaesoo
Fanfiction"Bence sevgi karşılıklı bir duygu değil. Sevgi bir duygu bile değil, bir içgüdü. Bir vergi. Tanrı -eğer varsa- birini bize gösteriyor ve baam, birdenbire elimiz ayağımıza dolaşıyor ve onun için yaşıyor oluyoruz," duraksadı ve Jisoo'nun gözlerine bak...
