Viktoria kishte shoqerine qe te gjithe do te donin te kishin dhe nje vella qe duket se e kupton me mire se te tjeret. Duke luajtur ne pyll, ata e gjejne veten te ngaterruar ne nje rruge pa krye ku e vetmja gje qe gjejne perpara syve eshte nje keshtj...
Makina frenoi.Gomat e saj u perplasen rendshem ne rrugen me zhavorr,poshte qiellit te mrekullueshem te mbushur me yje te Dhjetorit.Zbritem poshte te gjithe.Ishim shume lart,sic duket ne maje te ndonje mali a te ndonje kodre.Era na rrihte fytyren,i ftohti na dridhte mishte.Cdo gje ishte e mbuluar nga nje erresire kombndjellese...vec drita e meket e henes ndriconte njeren pjese te tokes.Mes erresires e drites se zbehte,dukej deti dhe qielli.Nje ngjyre e vetme.Nje ngjyre e lezetshme blu.Por,nuk ishte si gjithmone.Tashme,shiu e prishte pakez mrekulline natyrore.
Une per vetenukmendojakeshtu.Edini perse?Sepseedheshiueshtepjese e mrekullisenatyrore.
-Eshte kaq bukur ketu!-thirri Lucy duke shtrire krahet perpara sikur te donte te kapte te gjithe ajrin e ta mbyllte ne duart e veta te vogla.
-Ke te drejte,moter.-Thomasi iu afrua dhe u mbeshtet tek shpatullat e saj.
Ndoshta,prejbukurisegjigandeqekisha para syve,nxorraharmonikenngaxhepidhenisa t'i bija.Nje,dy,tre nota...tre nota te trishta.
I degjova ato tre nota.I degjova ato tre tinguj te trishte notash muzikore.Dukej sikur muzika zberthente shpirtin e tij.Dukej sikur notat e trishta hapte zemren e tij harmonike.
Zemerharmonike...sa me pelqeukjo!Sikurtakishtethene me ze te larte!
Edhe te tjeret i degjuan notat.U kthyem dhe nuk pame asnje njeri.Notat vazhdonin te ruanin te njejtin ritem.Averio qeshi e tha qe ishte ndonje shaka e videolojerave,ndaj u kthyem perpara.Por,trupi s'mu bind.Ktheva koken e ju betohem qe pashe nje fytyre mashkulli me tipare te buta.Dy sy te kthjellet oqeani,nje grumbull flokesh te zinj,nje fytyre te zbehte e te terhequr dhe...ne dore nje harmonike.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kur me pa,u be serioz.Buzet e kuqe i hapi njehere sikur donte te thoshte dicka,por asgje.Vetullat e celeta e te holla iu ngriten pakez dhe dora e tij me harmoniken u zhvendos drejt xhepit te pasem te xhinseve.
Ishtehera e pare per mua te me shikonin.Ishtehera e pare te me shikonin ne boten reale,ndonese une atjekamqenegjithmone.Ishtehera e pare per mua te ndiejaveshtrimin e trembur te njevajze te moshessime.Ishtehera e pare,po e perseris.
Para se ter mund te flisja,djaloshi sec mermeriti dhe nisi te behej i tejdukshem.Ne fillim,iu zhduken atletet me qafa qe kishte veshur,me pas xhinset e zeza,bluza blu dhe pak nga pak,edhe fytyra.Per nje cast,pashe se si harmonika e tij shkoi tek buzet dhe se si levizi lehte tastat me gishterinj teksa e mbante ne buze.Perseri ato notat e trishta emocionuese...sa bukur qe i binte!
"Faleminderit per komplimentindhe me fal per shqetesimin."S'domendqenukiathashe.Unenukmund te flisja.Isha bere perseri i padukshem.Mendoj se nuk po kuptoniasgje,apo jo?Por nese une i bieharmonikes,ateherebehem i dukshem.Nuk jamfantazem.Jamnjeri,por me aftesimagjike.Dheketoaftesinuk i kampasurvetemketu ne videoloje,por i kamtrasheguarnga te paret e mi.Mepakfjale,kamlindurmagjik.E di,prapenuk po kuptoniasgje.Nukkaproblem.Dotakuptoni.Mosharroniqeedhe Victoria nuk po kuptonasgje,po njesoj si ju.Pra,nukjenivetem.
Fillova te veshtroja verdalle.Ku kishte shkuar djaloshi me sy te kthjellet?E kisha para syve pak me pare.Mos mbase ishte bere i padukshem?Mundesh te behesh i padukshem ketu valle?Apo ai nuk ka qene fare?Ka qene pjelle e imagjinates sime fytyra e tij valle?
-"Duhet te kesh qene shume e lodhur,Victoria.-mendova.-S'do mend qe prej lodhjes ke pare nje halucinacion."
Por,edhe pse i jepja vetes shpresa te kota,e dija...e ndieja qe gjithcka kisha pare ishte e vertete.Por,nuk po kuptoja asgje.
E di cfare?Njendihme te vogel do t'juajap.Per te kuptuar me qarteekzistencen time,beni ketegje: