Onu gördüğünde bir güz mevsimiydi.
Bakışlarıyla yüreğini yakan,sözleriyle binbir türlü hayal kurduran.
Kadın kardelendi, Adam ise hercai.
Kadın kışın soğuğuna aldırış etmeden açmayı yeğledi, Adam ise araftaydı.
Kadın sevginin simgesiydi, Adam ise te...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Herkes aynı anda geceyi yaşar ama herkesin karanlığı farklıdır.
Başladığınız tarihi ve saati yazar mısınız arkadaşlar rica etsem:)
Yeniden düzenlenmiş hali için buraya yeniden okuduğunuz tarihi yazarsanız beni mutlu etmiş olursunuz 🕊🥀 {01/01/2022}
GÜZ SAYHASI - BÖLÜM 1
"LÂL DURAĞI" [ Köy - 2013 ]
İnsan, gözlerini dünyaya açtığında aydınlık bir yere geldiğini bilemezdi lakin gözlerini kamaştıran ışık huzmesinden anlardı. Gölge, bedenlerini sarar. Ay, tıpkı kendisi gibi parlamasına müsaade edip, üzerlerine doğardı. Yağmur üşütmezdi onları, güneş yakmazdı tenlerini ve karanlık hiçbir zaman bir gölge misali yollarına tuzaklar kurmazdı.
Ama o...
Daha gözlerini dünyaya açtığında karanlıktaydı. Gölge bedenini sarmamıştı. Ay üzerine doğmamıştı ama karanlık tüm gücüyle onu sarmalamıştı.
Onun tutunduğu dalı karanlıktı, hayali karanlıktı, yaşamı karanlıktı ve en acısı da mutluluğu bile karanlıktı.
Ve şimdide kurtulmak için çırpındığı bu karanlığın içine hapsolmuştu. İlk olmamıştı karanlığa düşmesi ama sonda olmayacaktı.
Rutubet kokusu, hayatında hiç eksik olmayan bir kokuydu. Daha küçük yaşlarda arkadaşları en güzel kokuları birbirlerine anlatırken, o anlatamazdı çünkü onun bildiği tek koku rutubet kokusuydu.
Geçmişten söküp atamadığı anıları gözlerinden ard arda yaş olarak iniyordu yanaklarından. Elinin tersiyle yanaklarına düşen gözyaşlarını silerken, bakışları duvarda asılı olan kırık, dökük aynaya takılı kalmıştı. Adımları acı çeke çeke ilerlerken, aynada benliğini izliyordu. Çaresizliği gözünün altına yerleşen morluklarla resmedilmişti. Bir yandan gözlerinden firar eden yaşları isyan edercesine yanaklarını acıtıyordu ve o bu isyana istemese de dur diyemiyordu. Parmakları gayriihtiyari alnında kurumuş kanı bulduğunda, başının zonkladığını hissediyordu.
Yine aynı acı ile adımları geriye itiyordu onu. Kırık pencereden esen soğuk bir rüzgar, dağılan saçlarını savurmuş olsa da nefes alabilmesini sağlıyordu.
Arkada soğuk bir sonbahar göğü çizili; ötelerde,sıradağlar üstünde kaçan bulutları kovalayan rüzgar, son yağmurlarla ıslanmış kararmış bir yol...
