Onu gördüğünde bir güz mevsimiydi.
Bakışlarıyla yüreğini yakan,sözleriyle binbir türlü hayal kurduran.
Kadın kardelendi, Adam ise hercai.
Kadın kışın soğuğuna aldırış etmeden açmayı yeğledi, Adam ise araftaydı.
Kadın sevginin simgesiydi, Adam ise te...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
GÜZ SAYHASI - BÖLÜM 6
"BİRLEŞEN GÖNÜLLER"
[ Köy - 2013 ]
Kapalı kapıların ardındaki çığlıkları kimse duyamazdı. İnsanlara "İyiyim"diye söylediğinde, senin her zaman iyi olduğunu zannederlerdi.
Bilmezlerdi ki acının en büyük hali kapalı kapıların ardındaydı...
Baran lojmana muhtar ile giderken, cebindeki paslanmış tespihi çıkartıp gösterdi. Muhtar Mahmut tespihe baktı içindeki yazıyı fark etmeden "Bu bizim Musa'nın tespihi, yıllar önce kaybetmişti," dedi elindeki tespihe bakarken.
Baran doğru tahmin etmişti Muhtar Mahmut'un kolundan tutarken "Nasıl yani Mahmut amca, peki ne zaman kaybetti?" dedi sesindeki korkuyla devam etti, "lütfen doğru hatırlamaya çalış."
Muhtar Mahmut tespihe tekrar baktı, Baran'ın yüzüne bakarken "Eminim oğlum hatta kardeşinin ve yengesinin öldürüldüğü gecenin gündüzünde elinde görmüştüm, tabi paslanmış o yıllarda Musa kadar gösterişli kimse tespih alamazdı,"dedi.
Baran endişe ile Muhtar Mahmut'a bakıyordu, tahmin ettiği isim doğruydu.
"Hayırdır Baran,neden bu kadar endişelisin sen?"
"Bazı korkularım var Mahmut amca,bildiğim gerçeği sevdiğim insanlara nasıl söyleyeceğim bilmiyorum," dedi içindeki büyük bir sıkıntıyla.
"Bak oğlum bildiğin gerçek diğer insana zarar vermiyorsa söyleme ama yok zarar veriyorsa bir saniye bile bekleme söylemek için."
Haklıydı Muhtar, Baran iki ara bir derede kalmıştı, lojmanın kapısında vedalaşırken bir öğrencinin koşarak yanlarına geldiğini fark etti . Çocuk nefes nefese " Öğretmenim," diyebildi derin bir nefes almaya çalışırken, genç adam bir bardak su verdikten sonra çocuk Muhtara ve Baran'a "Yetişin Musa amca Feride ablayı dövüyor kurtarın onu!" dedi eli hızlı hızlı atan kalbini üzerindeyken.
Baran elindeki bardağı yere düşürdü, dar sokaklardan koşarak Feride' yi kurtarmaya gidiyordu, Muhtar Mahmut çocuğu eve gönderip Baran'ın peşinden gitti .
Koştukça yol uzuyordu sanki sevdiği kızın canı yanıyordu ve o şu an bir şey yapamıyordu. Hızlı çarpan kalbine aldırış etmeden Feride' nin olduğu eve doğru koşuyordu. Komşuların amcasının elinden alamadığı Feride' nin acı çığlıklarını dinliyorlardı . Baran bahçenin kapısından geçip evin kapısını sert yumruklarla vuruyordu.
