Ateş'e Sürgün - Hanzade Serisi 2

Koy evi

Aradan geçen bir haftanın sonunda, okulların açılmasına bir haftadan daha az bir süre kalmıştı. Eylül'ün gelişiyle son bahar şehri selamlamış, yeşil yapraklar kahverengin çeşitli tonlarına bürünmüştü. Ateş hemen köy evine yerleşilmesinden mutsuzdu, belkide koca evde karısıyla baş başa kalacak olması onu bu kadar huysuz yapıyordu. Üstelik üniversitelerin açılmasına daha iki haftadan fazla vardı, Ateş ağasının zoruyla karısını köydeki tadilatı bitmiş eve götürmek için arabanın kaput üzerine oturmuş sol ayağını salıyor karısını öyle beklemeye koyulmuştu. Ev tahminden önce tamamlandığı için bir iki güne kalmaz oraya taşınacaklardı.

Filiz kot pantolon, gömlek giymişti. Gömleği öyle uzunduki pantolon içine sokuşturmuştu, havalar serinlemeye başlamıştı çantasının kenarına trençkotunu asmıştı. Rahat giyimi ile merdivenleri sekerek inmeye başlamıştı. Genç adam başını kaldırıp, kızıl saçlı güzeller güzeli karısına bakmıştı, çocuklar gibi şen ve mutluydu. Karısı merdivenleri indiği sırada diktiği gözlerini tekrar yere çevirmişti, baktıkça alışıyor ve alıştıkça sevmekten korkuyordu. Belkide bu yüzden kendisini geri çekmişti bir daha aşka tövbe demiş, aşık olmayacağına dair yeminler savurmuşken bu kabul edilemezdi. Ama Filiz'in masumluğu, duru güzelliği ve hayat enerjisi elinde olmadan karısına çekiliyordu. Yinede kendini çekmeyi başarmıştı, eskisi kadar çok yakın değillerdi. Her ikiside birbirlerine duyduğu yakınlıktan korkup, geri çekilmiş hatta konuşmayı hepten kesmişti.

Merdiven boyunca uğraştığı saçı şimdi çığrından çıkmıştı. Genç kadın rüzgârda uçuşan saçlarını düzeltmeye çalışsada saçları yüzüne karışmış bir şekilde kocasına gidiyordu. Ateş oturduğu yerden kalkmış dik bir şekilde duruyordu, Filiz saçını düzeltmekten kocasıyla burun buruna geldiğini fark etmemiş ve sert bir şekilde çarpmıştı güçlü göğüsüne rüzgârın esintisiyle tüm ciğerlerine dolmuştu kokusu. Ateş elini kaldırıp yüzüne yapışan saçını geriye kulağının arkasına doğru götürmüş ve geçirmişti. Bu hareket ikisini çoktan alıp uzaklara götürmüştü, Filiz'in gözleri yarı kapalıydı daha doğrusu şuh doluydu. Ateş geçen sürede uzakta kaldığı meleksi güzellikteki yüze hasret kalmış bir şekilde bakmıştı. Eli hâlâ saçını düzeltiyor olsada eğilip öpmek istemiş ama yapmamıştı görünmeyen duvarlar vardı aralarında ikisinin dahi göremediği yıkmak için bulamadığı.

Filiz kendini toparlamaya çalışıp geri çekilmişti, önüne düşen saçları kulağının arkasına itelmişti. Aklına kocasının dün gece telefonda mesajlaşması gelmişti, belki biraz meraktan belkide kıskançlıktan bilinmez ama canı sıkılmıştı hem beraber yatmamakta incitmişti belkide, hem isteyerek sarılmıyordu Filiz nasıl olduğunu anlamıyordu bile. Aynı durumdaydı Ateş nasıl oluyor sarmaş dolaş uyanıyorlardı bilmiyordu bu yüzdendi kaçışı. Genç kadın bunları düşünerek adımını atmıştı.

Arabaya binmek için ilerlemişti, genç adam hâlâ olduğu yerdeydi. Tenine karışmış parfüm kokusunu dahi özlediğini hissetmişti. Bir haftadır, jozefin koltuğunda yatmaktan gözlerine bakmamaktan bu aptalaşma. Filiz kiliti açık olan arabanın kapısını açmış ve binmek için yöneldiğinde kocasının hâlâ hareket etmediğini görmüştü; "Gitmiyor muyuz?" Demişti meraklı ses tonuyla, merakı evine değil neden Ateş'in hâlâ orada bekliyor oluşuydu.

"Dalmışım" olduğu yerde dönüp kapıyı açıp direksiyona geçmişti. Kontağı çevirdiğinde vitesini boştan bire getirip gaza basmıştı, ağır ağır konağın garajından çıkıp gaza basıp vitesini değiştirmiş ve istikameti köye çevirmişti.

Epeyice uzun yolları vardı, karısının her sabah nasıl gittiğini merak etmişti daha önce nasıl soracağını bulamıyordu. Eskiden bu kadar meraklı değilken şimdi meraklı kediye dönmüştü, radyonun çalmayışı Filiz'in konuşmayışı gidilecek bir buçuk saatlık yolu göz önüne aldığında esnemeye başlamıştı; "Muhabbettine de doyum olmuyor. Şöför yanına oturan uykusu kaçsın diye konuşur" demişti yalandan esnemeye başlayarak. Filiz uykusunun gelmesini normal bulmuştu koltukta yatıyor ve elinden telefonu düşürmüyordu.