Locked by you 2 [herschrijving]

11.

Jonas

We kwamen net aan in het station van Andalusië toen mijn sms-toon afging. Terwijl Raphael, Jelle en Katie naar de uitgang van het station stapten, bleef ik verstijfd staan. Het was een bericht van Pieter. Hij had twee filmpjes verstuurd. Met een kloppend hart, gevuld met angst, opende ik het eerste filmpje. Ik schrok bij het zien van Evelien. Ze zag er anders uit. Haar lange haren waren verdwenen, maar dat was nog niet het ergste. Ze ging wild te keer op de luide muziek die op de achtergrond aan het spelen was. Was dit Evelien wel? Ja, dat moest wel... Die moedervlek en die blauwe ogen hadden haar verraden. Waarom zag ze er zo gelukkig uit? Maar plots kuste ze het meisje dat ik al eerder had gezien. Het was het meisje dat haar in de val had gelokt. Ik kon niet volgen. Evelien kuste met een meisje?

Ik opende het tweede filmpje en dat filmpje bezorgde me waterige ogen. Ze kuste heel passioneel met Luca. En dat niet alleen: ze waren elkaar aan het uitkleden. Het filmpje werd abrupt gestopt, maar ik had wel genoeg gezien.

'Kom, we hebben hier niets meer te zoeken.' Zei ik.

'Jonas? Wat is er?' Vroeg Jelle die zich als eerste naar me toedraaide.

'Evelien is daar gelukkig, ik wil haar geluk niet afnemen.' Zei ik bot.

'Wat zeg jij nu?'

'Ze heeft me laten vallen.'

'Dat geloof ik niet. Jij en Evelien zijn gemaakt voor elkaar!' Sprak Katie tegen.

'Als dat waar zou zijn, dan zou ze niet kussen met een vrouw en daarna al zeker niet met mijn neef!'

'Een vrouw? Evelien valt niet op vrouwen!' Riep Katie.

'Dat spreken de filmpjes van Pieter tegen.' Zei ik.

'Laat die filmpjes eens zien.' Zei Jelle.

Ik knikte en gaf hem mijn GSM. Met z'n drieën keken ze verward toe hoe Evelien zowel Luca als dat meisje kuste.

'Is dat Evelien wel?' Was de reactie van Raphael.

'Ja, ze hebben haar haren geknipt.' Bevestigde Katie.

'Ze is me vergeten. Wie weet doen we al deze moeite voor niets en wil ze daar gewoon niet weg!' Riep ik boos.

'Hoe kan je zoiets denken?! Ze heeft drugs gekregen!' Zei Jelle boos.

'Ja, vast...' Zei ik sarcastisch en rolde met mij ogen.

'Haar ogen zien er ongezond rood uit, ze kraait onzin uit, danst niet op het ritme van de muziek-ook al kan ze normaalgesproken goed dansen- heeft heel erg veel adrenaline en doet gekke dingen. Ik ben zeker, Jonas. Ze hebben haar drugs gegeven.'

'Maar ze zou nooit drugs aanvaarden, dat zou ze nooit doen.' Sprak Katie tegen.

'Ze kunnen het makkelijk in haar drinken of in haar eten gedaan hebben. Tegenwoordig proef je het zelfs niet meer als men dat doet.'

'Als dat echt zo is... Wie weet wat ze nog allemaal met haar gedaan hebben zonder dat ze er ook maar iets van weet. Ze hebben haar gebruikt!'

'Geen zorgen, we zullen haar wel redden.'

Evelien

De volgende dag had ik besloten om me op te sluiten in mijn kamer. Ik weigerde naar beneden te gaan en bleef de hele dag in bed liggen. Ik had veel rust nodig, want zo vermoeid was ik nooit eerder geweest. En als ik me verveelde, dan las ik verder in het dagboek van Riet.

Het was middag toen er plots op mijn kamerdeur geklopt werd. Ik reageerde niet en probeerde koppig mijn ogen weer dicht te doen om nog even verder uit te rusten. Uiteindelijk kwam de persoon toch binnen. Het was Luca. Hij grijnsde toen hij me zag en streelde zelfs even over mijn wang. Ik sloeg zijn hand niet weg, daar was ik gewoon te moe voor.