Suka bez uczuć/ Martinus Gunnarsen

🙃Prolog🙃

Jestem Elena, mam 17 lat i mieszkam z ojcem w Toruniu. Kocham siatkę- dzięki niej mogę się wyżyć. Jestem w klasie maturalnej. Nie mam przyjaciółki- zmarła 2 lata temu. Ona jako jedyna mnie rozumiała, wspierała i akceptowała, ale nie wytrzymała i rzuciła się pod pociąg. Załamałam się po tym wydarzeniu. Ona była moim jedynym skarbem. Straciłam mamę w wieku 11 lat - miała wypadek samochodowy. Po operacji wystąpiły komplikacje i od tamtego czasu mieszkam z ojcem. W wieku 15 lat byłam w pierwszym poważnym związku ( tak mi się wydawało). Po miesiącu, mój chłopak przyznał, że był że mną tylko dla zabawy.

W szkole przypięli mi statut "Suki bez uczuć", do którego później przywykłam i się zaczęłam dostosowywać. Nie trzymam się w tej całej elicie. Raczej trzymamy się z daleka od siebie. Dlaczego jestem uważana za taką, a nie inną? To proste. Nie okazuje żadnych uczuć poza: obojętnością, złością, agresją, byciem sarkastyczną i ironiczną. Ostatni raz śmiałam się dzień przed tragedią związana z Izą. Ale czy na pewno usunęłam uczucia? Oczywiście, że nie. Tego nie da się zrobić. W domu kłócę się z ojcem. Nie mogę znieść faktu, że już tydzień po utracie żony się z tym pogodził! Znienawidziłam go za to. 

Jak wygląda mój dzień po sql? Jem coś i zamykam się w pokoju, słuchając muzyki. Później idę na trening siatkówki, który niestety mam tylko 3 razy w ciągu tygodnia. Tak bardzo mi to nie przeszkadza, bo w te pozostałe dni po prostu biorę piłkę i udaję się na boisko. Potem wracam domu. Jestem w nim sama jakieś 5 minut, a później wraca tu również stary. Wiadomo z kim. Wtedy zamykam się w pokoju i płaczę. Tak! Płacze! Bo nie mam już siły! Oto ja:

Wiem, że nie wyglądam na taką, ale pozory mylą. O tym przekonało się wiele osób.

Tutaj Marcus i Martinus- bliźniacy

Po lewej Tinus, po prawej Mac. Zbytnio się nie różnią.

A tutaj Natalie