TUTKULU AŞK 2

24.BÖLÜM

-  " Anne hazırlan bizim eve gidelim."

-  " Ne oldu ?" dedi annem korku ve şaşkınlık karışımı bir ifade ile.

-  " Bir şey yok. Emre ile biraz konuştuk işte. Hala bir şeyin farkında değil biraz yokluğumu hissetsin."

-  " Kavga mı ettiniz yine ? Bu böyle olmaz ki ama ya. "

- " Etmedik merak etme ben konuştum o sustu. Susarak da kabul etmiş oldu zaten. Hadi o gelmeden çıkalım. "

- " Kızım saçmalama. Siz en küçük tartışmadan hemen bu hale mi geleceksiniz ? Boşuna mı evlendiniz !"

- " Onun bir şeyleri anlaması lazım. "

-  " Kızım bunu aynı evin içinde durarak da yapabilirsin. Her tartışmada evi terk ederseniz yakında boşanırsınız da siz. "

- " Kendisi zemin hazırlıyor. "

- " Defneee yürü git kızdırma beni ! "

- " Anne ben gidiyorum ister kal ister gel. "

- " Bir Emre gelseydi keşke."

- " Ona da söyledim zaten ama bir şey demedi. Hadi anne birkaç gün için ikimizin de buna ihtiyacı var."

- " Ahh ahh daha çok cahilsiniz. " dediğinde bir şey demeden odama çıktım.

Sırt çantama birkaç parça eşya koyduktan sonra üzerimi değiştirdim. En iyisi Ahmet beyi de arayıp birkaç günlüğüne izin almak çünkü tam böyle uzak kalmak gibi bir karar vermişken işte karşılaşmak olmaz.

- " Kızım nasılsın ?"

-  " İyiyim baba sen nasılsın ?"

-  " Bende iyiyim ama bir ricam olacaktı."

-  " Tabi, söyle."

-  " Ben birkaç günlüğüne izin alsam. Annem İstanbul'a geldi."

Annemi öne sürmesem Emre ile bir şey olduğunu anlayıp sorgulayacaktı. Annemin gelmesi gerçekte çok iyi denk geldi.

-  " Aaa öyle mi ? Tabi izin senin olsun. "

-  " Çok teşekkür ederim. "

- " Emre nasıl ? "

- " İyi olmaya çalışıyor. "

-  " Anladım. Artık ona söyleyeceğimizi söyledik. Gerisi ona kalmış bir şey. Tamam kızım konuşuruz yine görüşürüz."

-  " Görüşürüz baba, sağol. "

Hazır olduktan sonra odadan çıktım ve aşağı indim. Annem valizini kapının kenarına koymuş, koltukta kara kara düşünerek oturuyor. Peşimden onu da böyle sürüklemek istemezdim ama sonuçta gittiğimiz yer yine kendi evimiz.

- " Hadi çıkalım. " dediğimde annem yerinden kalktı ve kapıya doğru ilerledik.

Kapıyı açtığım an Emre yi karşımda gördüm. Karşılaşmadan gitmiş olsaydım daha iyi olacaktı benim için. Gözlerimin içine o kadar tuhaf bakıyor ki kendimi inanılmaz suçlu hissettim.