TUTKULU AŞK 2

35.BÖLÜM

Aşağı indiğimizde herkes mutlulukla bana baktı. Hepimiz birbirimize sessizce bakıp gözlerimizle konuşmaya devam ettik. Hayatta bazı şeyler vardır. Konuşmadan gözlerinle konuşursun. Çünkü kelimelere dökülmez. Gözler daha iyi konuşur. Hepsi ile tek tek sarıldık. Emre ye söz vermeme rağmen gözlerim biraz yaşardı ama hüngür hüngür ağlamadım.

-  " Ecrin, Kıvanç siz de artık gidin dinlenin. İki gündür bunun vicdan azabını çekiyorum. Birde hamile halinle bana katlanmaya çalıştın." dedim Ecrin'e bir daha sarılarak.

-  " Artık Emre olduğuna göre, sende iyi gözüktüğüne göre şuan da benden mutlusu yok. Gönül rahatı ile seni bırakabilirim." dedi ve Ecrinler'i yolladık.

Ahu yu da bir tek evde haberi aldığım ilk an görmüştüm ondan sonra bir yerde göremedim. Cenk ile el ele yanıma geldiler.

- " Defne, yanında olamadım çok özür dilerim. Annem de rahatsızlanmıştı ama her dakika arayıp Cenk den haberini aldım. Neyse ki şuan da her şey iyi o kadar mutluyum ki."

-  " Özür dilemene bile gerek yok. Bende annen için üzüldüm umarım şuan iyidir ?"

- " İyi iyi, şükür. "

- " Çok sevindim. "

- " O zaman bizde gidelim, artık özlem giderin sizde." dedi Cenk ve onları da yolladık.

Evde şuan bir tek annesi kaldı. Emre ona baktığında o da çantasını eline alıp gitmek için hazırlandı.

- " Oğlum lütfen yarın da seni görmeme izin ver. "

-  " Bakarız. "

- " Lütfen. Bu yüreğimden çıkan ateşi, korkuyu ancak böyle unutabilirim."

-  " Yaşıyorum işte görüyorsun." dediğinde Emre'nin elini tuttum.

-  " Annen bu gece burada kalsın."

-  " Ne diyorsun Defne ? "

- " Emre lütfen. O, o kötü anlarımda hep benim yanımda durup, sabretti aynı acıyı kendinin de yaşamasına rağmen." dediğimde Fulya hanım ağlayarak bana baktı.

-  " İyi, sırf Defne için kal bu gece. " dedi çatık kaşlarıyla.

-  " Sağol. " dedim gülümseyerek.

- " Ben odaya çıkıyorum. "

- " Tamam. " dediğimde merdivene gidip geri döndü.

- " Neden gitmedin ? "

-  " Seni almadan gidemem." dediğinde gülerek elini tuttum.

- " Üç tane misafir odamız var hepsi de hazır bir şekilde duruyor. İstediğiniz de kalabilirsiniz."

- " Tamam sağol kızım. Yukarıda mı ?"

-  " Evet." dediğinde çantasını eline alıp yukarıya çıktı.

- " Aç mısın ? " dedi Emre, eli ile yüzümü kendine çevirerek.

- " Bu soruyu genelde ben sorardım."

- " Evet ama şuan böyle. Açsın ben biliyorum."

-  " Canım hiç bir şey istemiyor."

-  " Benim için yemek zorundasın."

-  " Zaten evde yemek de yok."

- " Ben yapacağım."

-  " Sen ? Güldürme beni."