KİME MAVİSİN GÖKYÜZÜ?

SARMAL

"Yaptığımız seçimler bizim kim olmak istediğimizi belirler. Kimse istemeyerek kötü olmaz!"

☮Bir-yudumnefes ☮

☮☮☮

Hayatıma yeni bir sayfa açarken, bu tertemiz sayfayı kirletmek isteyen insanların olacağını elbet tahmin edebiliyordum fakat bu kişilerin kim olabileceğine dair en ufak bir fikrim yoktu.
Ama Zaman kısa sürede beni bu kişilerle karşılaştırmayı ders edinmiş gibiydi...

Bakışlarımı önümdeki tabaktan ayıramazken, o adama bakmamak için kendimle mücadele içine girmiştim. Bir taraftan içimden mutluydum sürekli o Adama ne oldu diye düşünen bir tarafım vardı ama bu denli yakından biri çıkması beni nedense rahatsız etmişti!
Birden alkış sesleriyle ani şekilde başımı kaldırıp çevrede gezdirdim. Bay Sam dedikleri Adam kürsüye çıkmıştı ve insanların onu alkışladığını farkettim.
  Yüzü kandan arınmış şekildeyken gayet iyi görünüyordu. Mavi gözleri ve kendinden gayet emin duruşuyla tüm ilgileri üstüne çekiyordu.

İnsanların hayran bakışlarıyla birlikte kürsüde yerini aldı. Konuşmaya başlamadan önce bakışları tüm masalarda gezindi. Sıra bizim masaya geldiğinde göz göze geldik ve tekrar bakışları üstümde sabitlendi.
Onun aksine daha fazla ona bakamazken, bakışlarımı ondan çekip çevrede gezdirdim.

Neden böyle bakıyordu, anlamıyordum oysa beni tanımadığından o kadar emindim ki!

Konuşmaya başladığında tüm sesler kesildi ve sadece ona odaklandık. Demin kendi aralarında şakalaşan insanların yüzünü ciddi ifade kaplamıştı.

'Bayanlar ve baylar bugün burada bir araya geldik çünkü HARİNGTON şirketinin kuruluşunun 50. Yıl dönümü. Ama bugün diğer yıllara göre daha önemli çünkü hepinizin bildiği üzere kısa süre önce yaşadığım talihsiz olay yüzünden çok kötü zamanlar geçirdik. Bana ve aileme desteklerini bir an olsun esirgemeyen sevgili dostlarım ve bir saniye olsun benim yokluğumdan istifade edip işini aksatmayan değerli ekip arkadaşlarıma teşekkür ediyorum...'

Bakışları tekrar insanlar arasında gezinirken bu sefer Bay HARDY üstünde sabitlendi. Yüzünde ki sert sima hafifçe yumuşarken, Bay HARDY gülümsedi.
Kimsenin anlamadığı ama ikisi arasında ki kısa bakışmada derin imalar barınıyordu. Cidden bazen kelimelere ihtiyaç yoktu, tek bir bakış bile tonlarca kelimeye tekabül edebiliyordu.
Dostluklarına kısa süre içerisinde imrenirken, yüzümde yer eden tebessümü saklayamadım.

Gece hızlı bir şekilde ilerlerken, şirket ve HARİNGTON ortaklığı hakkında iyice bilgi elde etmiştim. Güzel ve yararlı bir gece olmuştu benim için, tabi kaderin bana sunduğu büyük sürprizi de unutmam imkansızdı!
Neyse ki bu gece kafamı rahat bir şekilde yatağa koyabilecektim. Bay HARİNGTON iyiydi ve normal yaşantısına devam ediyordu. O gün ona yardım ettiğim için her ne kadar pişman olsam da, o an ki korkuyla verdiğim büyük tepkiden dolayı baya utanıyordum kendimden.
Uzun zamandır emek harcadığım bir şeyin ellerimden kayıp gittiğini düşünüp öfkeye kapılmıştım ama şimdi iyi ki diyorum, iyi ki ona yardım etmişim....

~1 hafta sonra~

Derler ki her insanın kaderi bir pamuk ipliğine bağlıdır, yaptığı iyilik veya kötülük miktarınca incelir yada kalınlaşırmış.
Öyle bir an gelirmiş ki hayatının tam ortasında bu iplik kopar ve bütün yaşanmışlıkları yok olurmuş!

Hani bizler hep keşke diyoruz ya, hani hata yapıp yapıp bir süre sonra pişman olunca zamanı geri almak istiyoruz yada hiç doğmamayı diliyoruz! İşte biz böyle zamanlarda aslında hep bir kaçma çabası içinde oluyoruz.