Elf Kral

33. Bölüm

"Smaug mu? Çıldırdın mı sen?" Bu ses Bard'a aitti. Ya diğerleri kadar inançlı değildi ya da bir insan olmanın verdiği samimiyetle benim için çok endişeleniyordu. "Evet Beyza..." Bu seferki ses ise inançlı fakat tedirgin bir samimiyeti tüm yolculuğum boyunca sürdüren şahıs olan Bilbo'ya aitti. "Biliyorum, en son Smaug ile bir bakıma anlaşma gerçekleştirdiniz. Fakat... O ateş saçan bir ejderha! Sağı solu belli olmaz..." Sözlerini dinlemek için arkam dönük bir şekilde dikildiğim yerde bir hamle de Daffodil'den geldi. Elini omzuma koydu. "Şu ana kadar seni tanıdıysam, şimdi sana karşı çıkmam bir işe yaramaz. Bu durumda yapmam gereken tek şey sana destek olmak. Sonuna kadar..."

Bu sözlerden sonra nemlenen gözlerimi Daffodil'e çevirdim. "Bana sonuna kadar yardım edeceğini biliyorum. Fakat bunu benimle gelerek değil, orcların önüne geleni ezip geçeceği tüm ırkları buradan uzaklaştırarak yapmanı istiyorum." "Ama onu buraya getirmek bir yana, nerede olduğunu bulmak bile en az birkaç gününü alır. Bu sürede orclar çoktan dağı silip süpürmüş olur." "Haklı." Sessizliğini bozan Thranduil, yavaşça tahtından doğruldu ve tam arkamda durdu. "Bu yüzden biz dönene kadar ordu burada kalmalı."

Biz dönene kadar.

Herkes şaşkınlıkla Thranduil'e döndü. Cevap bekleyen şaşkın gözler karşısında Thranduil, soğuk sakinliğini koruyarak devam etti: "Avcı'ya ejderhayı geri getirmesinde yardım edeceğim. Bu süre içerisinde dağa girmeye çalışan orcları ordu geri püskürtecek. Ta ki ejderha gökyüzünde belirip orc sürüsünü yakana kadar." "Fakat..." dedim. "Ordunun sana ihtiyacı var." "Bu konuda endişeye gerek yok." dedi Thranduil, gözlerini Daffodil'e çevirerek. Daffodil, olanları anladığında heyecan ile reverans yaptı. "Beni buna layık gördüğünüz için ne kadar onurlandığımı anlatamam kralım. Yüzünüzü kara çıkarmayacağım. Sizler geri gelene dek askerlerimden hiç kalmayana ve kanım tükenene dek savaşacağım." Bu sözler beni kısa süredir içinde bulunduğum cesaretli ruh halimden uzaklaştırdı. Tek bir elfin kanının akmasını istemiyordum. Ya çok uzun sürerse? Ya geri döndüğümde herkes ölmüş olursa... Buna dayanamam.

"Olmaz!" diye bağırdım. "Biz gelene kadar burada kimse kalmamalı. Burada kalanların tek akıbeti ölüm olur." "Buna mecburuz Beyza." dedi Daffodil. "Hem böylece ben de Orta Dünya'nın kurtarılmasında rol almış olurum." Başımı iki yana salladım. "Daffodil... Bu yapacağın şey kendini boşuna feda etmek olur. Çok daha etkili bir şekilde bu kurtarmada rol alabilirsin." "Bu nasıl olacak?" Ellerimi sıkıntıyla başımdan geçirdim ve hiç de emin olmadığım konuda güvence vermek için aklımı zorladım. "Biliyorsun." dedim kısık bir sesle. "Owein gibi, Smaug da beni dinledi." Sessizlik, beni devam etmem için adeta ittiriyordu. "Bu da demek oluyor ki hayvanlar ile aramda bir bağ var."

Sessizce beni dinleyen Thranduil ellerini göğsünde kavuştururken Daffodil de başını salladı. "Demek istediğim... Hayvanlardan yardım almalıyız. Sizler dağın içinde savunurken, hayvanlar da dışarda orcları püskürtmeli." "Hayvanlar mı?" diye sordu Bilbo şaşkın bir şekilde. "Bize yardım edeceklerini mi söylüyorsun?" "Evet." dedim. "Owein nasıl bana yardım ediyorsa, diğer hayvanlar da edecektir. Bu benim bir özelliğim değil. Hayvanlar da dünyasını korumak istiyor. Bu içgüdü hepsinde var." "Peki o zaman hayvanları toplamak için de uzun bir süre gerekmiyor mu?" "Belki." dedim. "Fakat bu süre bizi etkilemeyecek."

"Nasıl yani?" diye sordu Bard. "O nasıl olacak?" "Hayvanların ikna olması için bana ihtiyaçları yok. Benim varlığım onlarda bu hissiyatın oluşmasına sebep oldu. Şimdi gereken tek şey onları çağırmak. Bu işi Owein ile yapmalısın Daffodil. Böylece ordumuzu da toplamış oluruz." "Bunun işe yarayacağına emin misin?" diye sordu Thranduil. "İşe yaramak zorunda." Thranduil şaşırtıcı bir şekilde beni başıyla onayladı ve tekrar Daffodil'e döndü. "Geç kalmanın bir manası yok. Daffodil, hemen yola çıkın. Bard, Daffodil dönene kadar ordu senin emrinde olacak." Ben de Bilbo'ya döndüm. "Bilbo, sen de cücelere olanları anlat." Bilbo başını salladı.