Gregory Troye

Chapter 1: The Stalker

He was scanning the shelf for this specific book published by Lightbooks way back in 2013. Nakailang hanap din siya pero wala na talaga siyang makita.

Kanina pa niya napapansin na may grupo ng mga estudyante ang nakatitig sa kanya. Ilang beses niyang nginitian ang mga iyon—hindi yata sanay na may gaya niyang tumatambay sa pop fiction books. Nagpapaluan na ang mga iyon habang nakatingin sa kanya.

Sanay naman na siya sa ganoong eksena, pero hindi iyon ang ipinunta niya sa panlimang bookstore na dinaanan. Wala na ang hinahanap niyang libro. Hindi na tuloy niya alam kung saan pa siya makakahanap niyon.

Sa dami ng librong naroon, kung ano pa ang gusto niyang bilhin, iyon pa ang wala.

He left that shelf at nadatnan na naman ang mga libro niyang nasa bestseller stalls. Kahit saan siya lumingon, nakikita niya ang sariling pseudonym.

Hindi naman sa ikinakahiya niyang writer siya, pero sa panahon kasi kung kailan niya naisipang magsulat, kinailangan talaga niya ng pseudonym para lang hindi malaman ang tunay niyang pagkatao sa likod ng napiling pen name.

Gregory Troye

Humihilera sa mga alamat ng romantic novels ang pangalang iyon sa bansa. Unang labas pa lang ng unang libro niya, hindi niya inaasahang tatangkilikin iyon ng mga mambabasa. Hanggang sa nasundan ng isa, naging tatlo, hanggang umabot na sa twenty-six novels ang nai-publish under sa pangalang iyon.

At kahit hindi niya hiniling, alam niya sa sariling malaki ang utang na loob niya sa pagsusulat.

He just wanted a release. Gusto lang niyang maglabas ng sama ng loob noong umpisa, na malay ba niyang yayaman siya sa paglalabas ng sariling libro.

"Miss, wala na talaga kayo ng kopya ng libro ni Althea Doe?"

Nagmamakaawa na ang tono niya sa babaeng naka-uniform sa customer service.

"Sir, nag-check na po kami ng inventory, na-pull out na po lahat ng copy."

Na-pull out. Again, bigo na naman siya.

"May copy pa kaya online?" nasabi niya habang nakatingin sa kahabaan ng aisle ng NBS sa isang mall sa Novaliches.

"Hawakan mo ang aking kamay . . ."

Napadukot siya sa bulsa ng suot na jeans dahil sa tumatawag.

"Good morning, Carl John speaking."

"GT, hi!"

Inilayo agad niya ang phone sa tainga at sinilip kung sino ang tumatawag.

Karen

Binalikan niya ito at saka siya ngumiti nang malapad habang nilalakad ang palabas ng bookstore.

"Hi, Karen! How are you?"

"Doing good! Anyway, sorry, alam kong busy ka. Alam ko namang ayaw mo nang naaabala kapag walang kailangan sa 'yo."

Alam na alam na agad ng kausap kung ano ang ugali niya. Sinabi naman na niya dati pa sa mga kaibigan na huwag siyang tatawagan o kukumustahin kapag walang kailangan sa kanya. Mauubos kasi ang oras niya kakakausap sa kanila, nawawala siya sa concentration.

"Drop it, darling," sabi niya at nginitian ang guwardiyang nakabantay sa entrance ng bookstore bilang paalam.

"I really need help. My business is unstable right now."

"Manghihiram ng pera?"

"Not really. I could use a loan naman, pero kasi . . . kailangan kong magbawas ng tao. Pero ayokong maapektuhan ang quality ng output namin. You understand me naman, di ba?"