~Seni görünce kusasım geliyor.~ •bxb•

🏃🏻‍♂️

Çantasının bir kez daha çekti, etrafına bakmıyor sadece ve sadece sırasına ilerlemeye çalışıyordu. Bakışları yerde ve yürüyordu, bir süre sonra sırasına vardığında etrafındaki insanlar ile göz teması kurmadan sırasına oturdu. Çantasını omuzlarından çıkardı.
O kızarmış gözleri ile kimseye bakmıyordu. Ağlamaktan kızarmış olan gözleri.
Bunun sebebi belliydi, sevdiği öylesine homofobikti ki, öylesine canını yakıyordu ki bu. Kendisiyle dalga geçmesi çok zoruna gidiyordu. O ona aşıkken çok zorlanıyordu. Kendisine yaklaşıp bundan tiksindiğini belli edercesine kusmak, kalbini yakmaktan başka bir şey yapmıyordu.
Sanki kalp asıl amacını unutmuştu, sanki sadece acı çekmek için var olmuş gibiydi.
Şu anda belli etmemeye ama hala acı çektiğini gibi. Gözlerinin kızardığını, bütün gece ağlarsa böyle olacağını biliyordu, ama yine de ağlamasını durdurabilmiş değildi. Gece boyunca yatağında ağlamaktan başka hiçbir şey yapmamıştı. Aynı şekilde sabah kahvaltı bile yapmamıştı. Canı hiçbir şey istemiyor, hiçbir şey yapmak istemiyordu. Şu an derse girmek istemediği gibi ama buna mecbur kaldığı gibi de.
Sevdiği çocuğu görmek istemediği gibi de.
Onu artık unutmak kalbinden silmek istiyordu. Daha fazla acı versin istemiyordu. Kalbinde onun yeri olsun istemiyordu artık. Tabi kalbi bunu dinlemiyor, yeri olmasın bile derken o baş tacı ediyordu.
Yine ona bakınca alevleniyor, yine hızlanıyordu.
Her defasında yine ama yine kalp krizi geçiriyor gibi hissediyordu. Şu an da hissettiği gibi de, yine şu an onunla kısa bir ara göz göze kalbini yine yakıyordu. Yine yine göz göze geliyordu.
Kendisine bakıyordu, ve bakışlarını ayırmıyordu.
Ama bu Emir'i sinirlendirmişti, çünkü artık ona bakınca kalbisinin hızlanmasını kaldıramıyordu. O kendisinden tiksinirken bunu yapmak istemiyordu.
Bu aşırı derecede sinir bozucuydu. İçinden gelen ağlama hissini bastırdı. Ağlamayacaktı.
Bir kez daha şununla göz göze gelmek için bakışlarını kaldırdı. Ama hayır, artık ona bakmıyor kafasını sıraya koymuştu. Üzgün müydü? Değil miydi anlamıyordu.
İçinden bir küfür savurdu, hala onu mu düşünüyordu. Tabiki de üzgün falan olamazdı. Sadece kendisi ile dalga geçiyordu işte, ama hala kalbi ufak bir ümit aramaya çalışıyordu. Ama hayır, aramayacaktı bunu yapmayacaktı.
Kendisini bunu inandırdı. Ve hoca geldi, o ise dersi dinliyormuş gibi tahtaya baktı.

^^^

Duyduğu zil sesi ile hemen ayağa kalktı. Sadece onunla aynı sınıfta bulunup, kendisi ile bir kez daha dalga geçmesini istemiyordu. Hızlı adımları ile sınıftan dışarı çıktı. Hızlı hızlı yürüyor, bahçeye çıkmak ciğerlerini temiz hava ile doldurmak istiyordu.

Ama onu durduran bir ses oldu. O her zaman hayranlık duymaktan vazgeçemediği o ses.
"Emir?"
Sinirden dişlerini sıktı, artık sinirleniyordu. Kendisine ne diyeceğine sadece sinirleniyordu. O kadar canını yaktıktan sonra nasıl ona seslenebilirdi. Nasıl kalbini paramparça ettikten sonra hiçbir şey olmamış gibi ona seslenebilirdi ki.
Sert bakışları ile arkasını döndü.
Hala dişlerini sıkmaya devam ediyordu.
"Bak..."
"Sence bir daha benimle dalga geçmene izin verir miyim? He?! Kalbimi ne kadar paramparça yaptığını biliyor musun? Tuzla buz! Yanıma geliyorsun. Arkadaş devam edelim diyorsun! Sonra! Sonra ne oluyor? Gelip yine benden tiksindiğini belli eden şeyler ve homofobik şeyler yapıyorsun! Senin derdin benim canımı yakmak mı? Kalbimi kırmak mı?
Sonra gelip bana sesleniyorsun? Ne diyecektin çok merak ediyorum. Ama hayır deme kalsın!"

Karşındaki gence yaklaştı ve neredeyse on santim falan kalmıştı. Sonra dudaklarının üzerine üfleyerek konuştu.
"Yine kusabilirsin. Yeni yiyeceğin yemeklere yer açılır."
Sonra uzaklaştı, koşarak gitti. Ama kısa bir ara baktığında onun kusmadığını gördü. Çünkü her şey bir oyundan ibaretti.
Bahçeye çıktı ve sadece derin derin nefesler aldı. Bir süre sonra arkasından geçip giden Selim'i gördü. Üzgün veya yorgundu. Ama koşuyordu. Yarın çıkacayı yarış için antrenman yapmaya başlamıştı. Ama her zamanki gibi hızlı değildi. Sanki beyni bambaşka yerlerde gibiydi. Yarın gerçekten o yarışta koşabilir mi diye kuşkuya düşmüştü. Kazanamayacak diye düşünmeye başladı.