Bir Yaz Gecesi Rüyası

11

Ama şöyle denir;
kaderden kaçılmaz.
                       ~Didem MADAK~

Çok uzaklardaydım.Tren raylarında,ışık yanıp sönerken içim husursuzdu.Etrafta birtakım sesler vardı ama asla tam olarak anlayamıyordum.Gözlerimi zorda olsa açtığımda o gözler beni yine buldu.Kapattım gözlerimi,kesinlikle görmek istediğim gözler değildi bunlar benim.Bu kabustan uyanmak istiyordum artık.Tekrar gözlerimi açtığımda o sandalyede oturmuş,serum takılı elimi ellerinin arasına almış bana bakıyordu.Ne olmuştu bana?Gözlerimi açtığımı görünce bana doğru eğildi.

"İyi misin?"

"Ne oldu?"

"Bayıldın,hastanedeyiz.Birazdan doktor gelip bilgilendirecekmiş.Kan testi yaptı."

Bayılmış olmamı sorgularken tek hissettiğim yığıldığım yerin soğuğuydu.O sırada çalan kapıyla doktor içeri girdi.

"Merhaba Nevra Hanım.Kendimizi nasıl hissediyoruz bakalım?"

"İyiyim,biraz halsiz gibiyim sadece."

"Hamileymişsiniz.Kan değerleriniz biraz düşük
Öğün atlamamaya dikkat edelim.Hamileyken gıdayı kesemezsiniz."

Benim yerime Emir konuştu.

"Bu sıralar biraz dengesiz beslendi tabi.Bundan sonra daha kontrollü oluruz.Başka birşey varmıydı,gidebiliyormuyuz?"

"Tabiki serum bitince gidebilirsiniz.Birkaç vitamin yazdım.Muayene olduğu jinekoloğun kontrolünde bu ilaçları kullansın.Geçmiş olsun."

Doktor çıktığında direk seruma baktım.Az kalmıştı,buna sevinmiştim çünkü daha fazla böyle kalmak istemiyordum.Elimi ellerinden kurtardığımda yüzüme ters ters baktı.

"İyisin değilmi?"

Bu sefer ben gülmüştüm.Sanki çok umrundaymışım gibi birde soruyordu.Ya şu çenesini kapatması çokmu zordu.Gayet mutluydum.Saçlarımı kestirmiş fön çektirmiştim Gerçekten birşeylere heveslenmiştim.Herşeyi bok ettiği yetmezmiş gibi birde soruyordu.Biraz doğruldum,kendime gelmek istiyordum.Eve bu şekilde gitmek istemiyordum.

"Uzan biraz daha kalkma."

"Kalkmak istiyorum. Yatmayacağım,bunada karışmazsın değilmi?"

Ben doğrulunca arkama yastık koydu.Tekrar güldüğümde gözlerini bana çevirdi.

"Bu seferki şovumu beğenmedinmi yoksa?Yine ilgi çekmeye çalışan bir zavallıyım ben.Bu nasıldı sence?Aa ama eve gidince yapmam lazımdı,zamanlamayı ayarlayamadım."

"Kendini yorma Nevra,dinlen."

"Çok iyiyim ben."

"Çıkış işlemlerini yaptırıyım ben."

Derin bir nefes alıp odadan çıktı.Çok yorgundum,üzgündüm.Üstümdeki bluza baktım.Bunu ne kadar beğenerek almıştım ama artık bir anlamı yoktu.Yaşadığım her an her dakika gibi.Serum bitmek üzereydi.Yatağın yanındaki sensöre basıp hemşireyi çağırdım.Geldiğinde serumumu çıkardı.Zorda olsa ayağa kalktım.İçim ürperiyor sanırım üşüyordum.Kapıdan çıkarken Emirle karşılaşınca bana gözlerini devirdi.

"Gercekten uslanmaz bir başbelasısın."

Kolunda tuttuğu ceketini bana giydirdiğinde kokusu en ücra köşelerime kadar yayıldı.Bir anda kucağına aldığında beni çığlık atmamak için kendimi zor tutmuştum.

"O kadar da kötü değilim, indirebilirsin."

"Susabilir misin acaba?Hayır sırf merak ettiğimden soruyorum."