Tenses of Love (Tennis Knights #9)

Kabanata 43

Kabanata 43

HINDI na alam ni Enzo kung ilang oras na ang lumipas. Pakiramdam niya ay ang bagal ng takbo ng oras. Kasama niya ngayon si Tito Arthur habang hinihintay ang kalalabasan ng operasyon ni Allie. Kanina ay sinabi ni Tito Arthur sa kanya ang lahat mula umpisa. His heart was grieving with the thought of Allie being afraid and he wasn't there for her.

Papaano siyang napatawad ni Allie gayong siya ay hindi mapatawad ang sarili niya?

Nang sinabi niya iyon kay Tito Arthur, ang isinagot nito ay, "Parehas tayo, Enzo. Hindi ko alam kung papaano akong tinanggap ni Allie gayong ang tagal kong wala sa buhay niya at ni Nella. Pero ganoon talaga. May mga taong kagaya ni Allie na puro pagmamahal ang nasa puso. Kaya kahit napatawad na niya tayo, dapat ay gumawa pa rin tayo ng paraan para mapatawad naman natin ang sarili natin. Make her happy. Be with her. Love her."

Napapikit si Enzo at umusal ng panalangin.

Pagkatapos nito, gagawin niya ang lahat para makabawi kay Allie. Lahat ng sakit na naramdaman nito dahil sa kanya ay papalitan niya ng saya at pagmamahal. It would be out of his character but for Allie, Enzo would even wear a damn Doraemon costume if it would make her happy.

"Hindi ka pa kumakain, Enzo. Kumuha ka muna ng pagkain sa baba," anang tinig ni Tito Arthur.

Akmang tatanggi si Enzo nang makita niya ang pagkahapo sa mukha nito. Tumayo si Enzo saka tumango. Pagkarating sa cafeteria ay kumuha siya ng dalawang sandwich at dalawang bottled water.

Dali-daling bumalik sa waiting area malapit sa operating room si Enzo. Nang makitang nakatayo si Tito Arthur at nakayuko ay bumalot ang takot sa sistema ni Enzo. Halos patakbo niyang nilapitan ang lalaki. Yumuyugyog ang mga balikat nito tanda ng pag-iyak.

Napatingin sa operating room si Enzo. The light was off meaning the operation was already finished. Kung ganoon, bakit umiiyak ng ganito si Tito Arthur?! Fuck.

"Tito? How's Allie?"

Hindi ito sumagot at nagpatuloy sa pag-iyak. Binalot ng takot si Enzo. No. Not Allie. Please. Not her.

"Tito?"

Umangat ang mukha ni Tito Arthur. Puno ng luha ang mukha nito.

"Hijo... Allie... She—"

"Dammit! Where is she?!"

"She—"

Ibinalibag ni Enzo ang mga bitbit at akmang tatakbo papunta sa operating room nang pinigilan siya ni Tito Arthur sa braso.

"She made it."

Parang nanghina ang mga binti ni Enzo. Padausdos na napaupo siya sa sahig at gulat na nakatingin lamang kay Tito Arthur. Tama ba ang narinig niya?

"S-she made it? She's okay?"

Tumango ito at unti-unting napangiti. "Yes."

"Then why the fuck are you c-crying?!" God. It was the first time he stuttered. Ang bilis ng tibok ng puso ni Enzo sa labis na takot.

"I'm just fucking relieved! Fuck. Bawal bang umiyak?!" sikmat ni Tito Arthur sa kanya.

"No. You're right." Inihilamos ni Enzo ang palad sa mukha at piping nagpasalamat sa Diyos. Allie was alright. She was okay. She made it. She kept her promise. "Nasaan na si Allie, Tito?"

"Post-operating room. Hindi pa natin siya puwedeng makita ngayon. Mamaya pa raw pagkalipas ng ilang oras. Ipina-check na ni Doctor Gerard ang tumor para malaman kung cancerous o hindi. Pero ang sabi niya, malaki ang chance na hindi ito cancerous. She's cleared, Enzo. Thank God."

Napasandal sa dingding si Enzo. A tear rolled down his cheek. She was safe.

They could now heal together.

NANG magmulat ng mga mata si Allie, ang unang bumungad sa kanya ay ang nakangiting mukha ng daddy niya.

"Hi, Daddy," she said. Parang may buhangin sa lalamunan ni Allie. Hirap siyang magsalita. She felt groggy and it felt like she was floating.

"Hi, baby. Kumusta ang pakiramdam mo?"

"Peachy."

"Masaya akong okay ka na, Allie."

May naramdaman si Allie na pumisil sa isa niyang palad. Dahan-dahan siyang lumingon at ang mukha ni Enzo ang nakita niya. Napangiti siya kahit namimigat ang talukap ng mga mata niya.

"Hi, Cheeseborg," bati niya rito.

Pagod na pagod ang pakiramdam ni Allie subalit pilit niyang ginigising ang sarili. Gusto pa niyang makasama at makausap si Enzo at ang daddy niya.

"Am I pretty?"

Naramdaman niya ang magaang paghaplos ni Enzo sa pisngi niya. "Never been prettier."

"Good."

"Marry me," Enzo's voice wasn't asking her. He was telling her.

"Hmm, okay."

Bago nagdilim ang lahat kay Allie, narinig pa niya ang paninita ng daddy niya kay Enzo. Everything was good. She would live. She would have more adventures with Enzo.

They could still love each other.

THE SECOND time Allie opened her eyes after the operation, the first thing she noticed was the figure sitting beside her bed. Natutulog si Enzo habang nakaupo sa monobloc chair. Nakayukyok ang ulo nito sa gilid niya. Hawak pa rin ni Enzo ang palad niya.

Bahagyang gumalaw si Allie pero sapat na iyon para magising si Enzo. His eyes were hazy with sleep but it went alert when his gaze met hers.

"Are you feeling okay? Any dizziness? Masakit ba ang ulo mo?"

Pinisil ni Allie ang palad ni Enzo. "I'm okay. Si Daddy?"

"Umuwi para maligo. Pabalik na rin 'yon."

Bumalot ang nakabibinging katahimikan sa pagitan nilang dalawa. Allie did not mind the silence. Enzo's presence beside her was enough for her.

"You brought this here."

Napatingin si Allie sa tinutukoy ni Enzo. Ang bottle of messages pala.

"Siyempre. Importante 'yan sa akin."

"Same as this," wika nito saka iniangat ang red notebook na iniwan niya para dito. Binuklat nito iyon at ipinabasa sa kanya ang pandalawampung phrase na ito pala mismo ang sumulat.

"Alianna. Mine," mahinang basa niya saka bahagyang napailing. Pero hindi maikakaila ni Allie ang ngiti sa mga labi niya. "Cheeseborg," pagbibiro niya.

Umangat ang sulok ng labi ni Enzo. "Only for you." Mayamaya'y sinabi nito, "Thank you, Allie."

Napakunot ang noo niya. "Para saan?"

"For keeping your promise."

"Ha?"

"For coming back to me."

Hinaplos niya ang pisngi ni Enzo at nginitian ito nang ubos ng tamis. "Ganoon talaga kapag mahal mo, 'di ba? Gagawin mo ang lahat, makasama mo lang siya ulit."

"Yeah."

When Enzo pressed his lips against hers, Allie thought how nice it was to live.