Meeting You - ThePrince triologie #1 (18+)

-8-

De volgende morgen word ik vrij laat wakker. Ik moet toegeven dat het heerlijk is om uit te kunnen slapen en niet wakker te worden van de wekker. Maar ik hoop maar dat ik genoeg geld zal verdienen als freelance schrijfster. Dan schiet de wedstrijd in mijn hoofd. Ik heb geen idee wat ik zou winnen, maar als zou het geen geld zijn en alleen maar een naam is dat al enorm veel waard. Vaak worden artikelen eerder geplaatst als je een schrijf wedstrijd gewonnen hebt. Zeker zo'n grote als deze. Ik besluit eerst even te gaan eten en daarna onderzoek te doen naar de wedstrijd. Na een lekker ontbijtje maak ik een kop thee en plof ik met mijn laptop op de bank. Omdat ik niet heb opgelet naar de website van de schrijfwedstrijd typ ik het gewoon in op google. Gelukkig is het makkelijk te vinden. Op mijn gemak scrol ik door de website heen en lees ik alles. Het stuk voor de wedstrijd moet gaan over het 50 jarig bestaan van Mardovië. Dat klinkt best te doen. Ik merk dat ik in mijn hoofd al het stuk begin te schrijven. Voordat ik daadwerkelijk begin met schrijven kijk ik nog naar wat je zou kunnen winnen. Zodra ik de hoofdprijs vind valt mijn mond vol verbazing open. Je kunt gewoon €10.000 winnen. Daar zou ik ruim 5 maanden van kunnen leven! Nu weet ik zeker dat ik mee ga doen. Tijdens het zoeken heb ik al bedacht wat ik ongeveer wil gaan schrijven, dus ik open word en begin meteen met typen.

50 jaar Mardovië, een verhaal met twee kanten.

Ik wil jullie mee terug nemen naar de tijd waarin Mardovië nog niet bestond. We gaan terug naar de tijd dat het land nog uit 7 aparte landen bestond. Engeland, Nederland, Denemarken, Duitsland, België, Luxemburg en Frankrijk. In die tijd waren het allemaal democratieën, waarin het volk hun leiders kozen. Hierdoor was het vaak moeilijk om wetten te maken en duurde het soms lang om een regering te vormen. Al deze landen waren nog onderdeel van Europa. Een regering boven de regering van de landen. Voor vele jaren werkte dit allemaal goed, maar 80 jaar geleden brak er oorlog uit. Het begin in Syrië. Daar brak een burger oorlog uit. Een lange tijd bleef dat in het land zelf, maar de terroristen die mee vochten tegen het regime verdwenen toen de burgeroorlog ten einde kwam. Nog geen jaar later drongen ze Europa binnen. Verstopt tussen de vele vluchtelingen die in stromen binnen kwamen. Toen de regering het doorhad was het te laat. Mensen die ontevreden waren keerden zich tegen hun regering.

Er brak een enorme oorlog uit. Binnen de oorlog was er veel onduidelijkheid. Je wist niet wie aan welke kant stond. Je buren konden je zo verraden. Uiteindelijk was bijna de hele wereld in de ban van de vijand. Ze wilden verandering, ook al wilde iedereen wat anders. Samen wilden ze dat teweeg brengen. Maar toen ze hadden overwonnen bleken de terroristen niet te willen luisteren naar hun volgelingen. Ze maakte de sharia als hun grootste wet en iedereen die zich er niet aan hield werd vermoord. Uiteindelijk bleven alleen de trouwe volgelingen over. Iedereen die ze hadden gevolgd tijdens de oorlog keerde zich weer tegen hun. En er brak nog een oorlog uit. Of beter gezegd de oorlog ging gewoon door, al waren de mensen nu wel meer verenigd als daarvoor. Na een lange en bittere strijd wonnen we. Maar de kosten hiervan waren hoog. Het hele land wat toen Amerika heette was verwoest. We hadden er kernwapens op gegooid in de hoop dat vijand te verzwakken. Maar het gaf niet het gewenste effect. De oorlog duurde daarna nog 10 jaar.

Toen we eindelijk overwonnen hadden kwam iedereen bij elkaar. De landen werden opnieuw verdeeld. En zo ontstond Mardovië. Iedereen die in dit stuk land woonden mocht naar de stembus. Daar werd besloten hoe we het land vanaf nu zouden gaan regeren. Het koningshuis, de monarchie, werd terug in het leven geroepen. We hadden gezien wat democratie met ons had gedaan, hoe het ons als land verscheurden. En we wilden het anders. Uit respect voor haar burgers besloot het koningshuis toch de democratie in leven te houden. Ze wilden niet alles voor ons beslissen. Er kwamen 40 ministers, deze worden elke 5 jaar door het volk gekozen. En bij grote beslissingen zijn er nog altijd referendums, zodat het volk kan mee beslissen. 

Dankzij deze besluiten groeide ons land tot het prachtige land wat het nu is. En mogen we het 50 jarig bestaan vieren. Dit is geweldig en we mogen trots zijn. Ik voel me een trots burger van ons prachtige land. Samen hebben we er een groeiend land van gemaakt met voorspoed en vrede. Een land waarin we samen sterk zijn. Maar laten we de andere kant van ons land niet vergeten. Laten we vooral onze helden niet vergeten. Mannen en vrouwen die gevochten hebben voor de vrijheid van ons land. 

Het 50 jaar bestaan van ons land betekend voor vele ook het 50 jaar lang missen van hun geliefden. Het missen van hen die hun leven hebben gegeven voor ons land. Laten we op de dag dat we het 50 jaar bestaan vieren hand in hand staan. Samen, zoals we dat de afgelopen 50 jaar hebben gestaan. Laten we feest vieren en blij zijn. Maar laten we ook degene die iemand missen en schouder geven om op de huilen. Laten we onze helden eren en hen vooral niet vergeten. Laten we op deze dag samen staan. Hand in hand met lach en een traan.

Als ik klaar ben met schrijven check ik het nog even op spelfouten en dan zend ik het in. Met een klap sla ik mijn laptop dicht en loop ik naar de voordeur om te kijken of er al post is. Verrast kijk ik op en zie ik een grote brief liggen. Nieuwsgierig maak ik hem open en kijk ik er in. Het een vragen lijst met een brief erbij. Snel lees ik hem door en zie ik dat het de brief is voor de wedstrijd voor de hand van de kroonprins is. Ik zucht, oh ja dit. Het is inderdaad verplicht. Hier heb ik zo geen zin in. Ik hoop maar zo dat ik niet uitgekozen worden. Maar ik weet dat ik hier niet onder uit zal komen. Dus vul ik hem maar zo snel mogelijk in en hoop op het beste.

Ik heb weer een hoofdstuk klaar. Hopelijk genieten jullie ervan. Ik heb geprobeerd om de geschiedenis van het land waar Jess in woont op een leuke manier te verwerken in het verhaal. Ik ben erg benieuwd wat jullie hiervan vinden. Laat me vooral je mening weten en als je op of aanmerkingen heb hoor ik dat ook graag. Vergeet niet te stemmen!