Moonlight Blade (Gazellian Series #4)

Chapter 49

AN/ This chapter is SPG, please read at your own risk.

Chapter 49

Nabuksang bote

Nang sandaling unang nagmulat ang aking mga mata sa silid ng hari'y ang tanging namamayani rito'y kadiliman na siyang yakap ng manipis na usok na nagmumula sa insenso.

Ang hangi'y banayad na nilalaro ang manipis na puting kurtina, malamlam na liwanag mula sa iilang simbo, at ilang anino ng mga buhay na halaman.

Ngunit sa pagkakataong ito'y ibang mga anino ang siyang namamayani sa unti-unting nag-iinit na silid. Ang anino ng aking kahubaran, at ang nakaupong anino ng haring hanggang ngayon ay mga mga matang sumasamba sa aking kabuuan.

Sa unang pagkakataon ay nasaksihan ko ang kanyang pagkamangha dahil sa bahagyang nakaawang niyang mga labi.

"K-kamahalan...?"

Dapat sa mga oras na ito'y panlalamig ang aking nararamdaman, ngunit higit pa sa pagtapat sa nagbabagang apoy ang ipinararanas na init ng aking buong katawan.

Sumagi sa akin ang saglit na pag-uusap namin noon ni Naha.

"Aking tatanggalin ang aking kasuotan?"

Marahas siyang tumigil sa pag-inom ng dugo sa kanyang kopita at pinunasan niya ang dugong lumampas sa kanyang mga labi.

"No, don't do that! Walang excitement. Unti-unti mong hubarin, strip tease, huwag hubad agad. Oh mahabaging diyosa, huwag mong sasabihin kay Evan ang usapang ito."

Halos mapatalon ako nang maalala ko ang sinabi ni Naha, at agad kong ibinalik ang aking kasuotan, ito ba ang dahilan kung bakit hindi makagalaw si Dastan? Dahil bigla ko siyang ginulat at naghubad agad?

Ako ba'y gumawa agad ng pagkakamali?

Gumuhit ang pagtataka sa mga mata ni Dastan nang gawin ko iyon, tuluyan na siyang napatayo, sinubukan niyang magsalita ngunit tila tinitimbang niya ang sasabihin sa akin.

"Leticia... hindi kita pinipilit kung talagang hindi ka pa handa..." tila mga patalim ang bawat salitang kanyang binibitawan, hindi lang para sa akin kundi pati rin sa kanya. Ngunit pinilit niya iyong sabihin sa akin.

Agad akong umiling kay Dastan, nanatili ang distansya sa pagitan naming dalawa.

"H-hindi ako napipilitan, Dastan..." mariin kong hinawakan ang kristal na bote.

"I used curtains and my gymnast skills, dapat ay gawin mo rin iyon kung saan ka magaling. Isa ka bang mananayaw, mahal na diyosa ng buwan? Maaari mong sayawan ang hari habang tinatanggal ang iyong kasuotan." Narinig ko ang aking isipan ang nakakadalang pagtawa ni Naha na madalas na nakapagpapaikot sa mga mata ng ikalimang prinsipe ng Sartorias.

"Leticia..."

Tipid hinawakan ng aking kaliwang kamay ang aking sentido habang inaalala ang ilan pang sinabi sa akin ni Naha na makapagpapaligaya raw sa Hari ng Sartorias.

"D-dastan, maniwala ka sa akin, hindi ako napipilitan... gusto kong humingi ng paumanhin kung hindi ko agad nakuha ang nais mo. Ang nais ko lamang ay mapaligaya ka... magpaangkin sa'yo ng buong-buo..."

Nang sabihin ko iyon ay nagningas na ang kanyang mga mata. Ilang beses akong kumurap habang hinahanap ang tamang salitang binitawan sa akin ni Naha.

"Sagwan...?" umiling ako.

"Lunukin...?" muntik ko nang sabunutan ang sarili ko, hindi ko maalala!

Pilit kong inisip ang mga salita hanggang sa biglang nagliwanag ang aking alaala. Ngumiti ako kay Dastan na ngayo'y hindi mawari ang ekspresyon, bakit nakasalubong ang mga kilay nito? Siya ba'y hinihintay ang tamang salita?