Zor Aşk||YapBar [TAMAMLANDI]

4. bölüm💔

Barış bana baktı bense ordan ayrıldım.  Sadece ağlayarak  lavoboya gittim. Aynaya baktım ilk defa başka  biri için ağlıyordum. Kısa sürede kalbimin bu kadar hızlı atmasını sağlayan  o adam için hemde... eski düşmanım yeni aşkım için.. Ben  onu ne kadar  sevsemde  olmazdı, o siyah ben beyaz dı. Bizden hiç bişey  olmazdı. Hemde  bizimkilerde istemezdi  ki böyle olsun. Ama aşktı işte bu. Ah aptal kalbim bir kere bile sözümü dinlemiyor ki. Aşık olacak başka birini bulamayıp düşmanıma mı aşık  oldum şimdi ben..
Barış'tan
Yaprağa olan aşkımı açıklayamazdım... yapamazdım ki bunu  yaparsam Duru küser konuşmazdı benle.. daha doğrusu  o bana arkadaş  gözüyle bakmıyordu. Durunun  yanına gittim Can ve Berk te ordaydı bana baktılar. Derin bir nefes aldım. "Duru.." umutla parlayan mavi gözleri benim yüreğimi burkmuştu. Sanki evet gel sevgili olalım diyeceğimi zannediyordu.  Ama yapabilirmiyim bilmiyordum. Onu üzmeye kıyamazdım ki ben. O ağlasın istemem, gözlerinin dolmasını  bile istemem. Benim küçük kızım ın üzülmesine kıyamam. Belki onun içindeki bir hevesti. Bu heves gelip  geçedebilirdi. Bunu anlamanın da tek yolu vardı.  Ama korkuyordum.. ya bana daha çok bağlanırsa, ben  o zaman ne yapardım ki.. Duru hala gözlerimin içine  bakıyordu  yaklaştım. Elini avuçlarımın içine aldım. "Bak Duru'm seni  canımdan çok sevdiğimi biliyorsun. Sen iste ben sana  canımı vereyim. Ama benden  henüz bunu  isteme atom  karıncam.. Ben senin için ne kadar  aşk olsamda, sen benim için bir arkadaş, bir kardeşten daha fazlası olamazsın ki benim  güzel kızım.." Duru şaşırmamış  gibi dolan gözlerini uzun süre kapattı ve açtı. "Biliyorum sarı fırtına.. biliyorum, ben senin için aşk olamayacağınıda biliyorum. Ama senin içinde bir aşk var hissediyorum ben. Canımı yaksada hissediyorum. Ama  eğer sen o kızla mutlu olacaksan  onla ol olurumu.. Benim için asla ama asla üzülme." Avuçları içindeki elini alıp öptüm sonra da ona sarıldım.. Duru benim kalbimin  hep farklı bir köşesindeydi. Can ve Berk de benim kardeşim gibiydi ama Duru benim için hep farklı ve özeldi.. olmayan kız kardeşimdi. Bedenlerimizi ayırdık. Berk yanımıza geldi "şşt bana bak pamuk prenses, bir daha barış için ağlarsan  sana alacağım çikolataları unut" Duru güldü Berk Duru ya sarıldı    
"Oy benim pamuk prensesim."
Yaprak'tan
Lavobodan çıktım. Daha sonra bahçeye doğru yürüdüğümde Barışı gördüm. Gülüşüyorlardı Barış beni  fark etti. Hemen ayağa kalktı  ve yanıma koştu bende  uzaklaşmaya çalışıyordum. Daha sonra Barış kolumdan tutup beni başka bir yere çekti. "Barış bırak. Gidicem." Dedim daha sonrs hiç beklemediğim o cümle  çıktı ağızından