Barışı hastaneye getirdik muaneye aldılar bir kaç test daha yaptılar ortalıkta bi panik vardı belliki ama ne olduğunu anlayamamıştık doktor en Sonunda beni odasına çağırdı kapıyı tıklatıp içeri girdim eliyle koltuğu gösterdi "buyrun oturun yaprak hanım.." oturdum "bi şeyi yok demi barışımın.." doktor kağıtları masaya bıraktı "Malesef.. keşke böyle diyebilsem.." gözlerim dolmaya başladı "Barış bey.. kanser.." duyduğum şey beni yıkmıştı sevdiğim adam... kanser miydi.. olamazdı ki böyle bişey olamazdı doktora teşekkür edip dışarı çıktım çocuklar merakla bana bakıyordu ben ise sadece ağlıyordum zaten elimden gelen tek şeyde bu değil miydi? Ağlamak..
Çocuklara olayı anlatmıştım tabi onlarda yıkılmıştı daha sonra doktor dan izin alıp odaya girdim daha uyanmamıştı
"Barış.. lütfen uyan.. korkuyorum" gözlerimden yaşlar boşaldı "barış sen olmayınca ben nefes alamıyorum sanki ölecekmiş gibiyim her an pat diye düşüp bayılacakmış gibiyim barış.." eline göz yaşlarım düştü bende biraz orda kalıp uyanmasını beklemeye karar verdim
15 dk olmuştu barış birden gözünü açtı yanına koştum "barış iyimisin?" Kafasını evet anlamında salladı bense hala iyi değildim nasıl diyecektim ona öleceğini.. nasıl katlanacaktım sevdiğim adam ın gözümün önünde eriyip gideceğini.. "barış" "efendim yaprak" derince nefes aldım "sana bişey demem lazım" ne anlamında kafasını salladı "Barış sen kansersin.." gözleri dolmuş ama güçlü görünmeye çalışıyordu gülümsemeye çalışıyordu ama yapamıyordu içindeki bir his ona ağlamasınu söylüyordu brlki ağlasa rahatlayacaktı ama buny yapmak istemiyordu... yanına gittim ellerini avuçlarımın içine aldım "Bak sen ne olursa olsun güçlü ol" başını eğip "böyle birini sevmezsen anlarım.." kaşlarımı çattım çenesinden tuttup yukarı kaldırdım ve gözlerimi gözlerine kitledim "ister kanser ol ister başka birşey seni her zaman çok ama çok sevicem sırık" gülümsedim "hemde.. bi insan kalbi olmadan yaşayabilirmi ki?" Güldü "ama ben öl-" işaret parmağımı dudağına bastırdım "söz.. ölmene izin vermiycem" gülümsedi ve beni kendine çekip sarıldı "tatlı küçük baş belam benim" içeri Duru Can ve Berk geldi Duru ağlamaktan morarmış ve şişmiş gözleriyle benim içimi parçalamıştı ağlayarak tıpkı küçük bir çocuk gibi "Barış" gitti ve sarıldı kalbinin oraya kafasını koydu "korkmuşsun kalbin hızlı atıyo nefesi zor alıyosun.." burnunu içine çekti "kalbinin sesini böyle dinlemek güzel makinlerden değil.."
Heloğ! Final yapcam biliyorsunuz bir sonraki bölüm final bu hikayeyi çok seviyorum çok seveceğimde bu gün belki 2 bölüm atarım öptüm muah😘
आप पढ़ रहे हैं
Zor Aşk||YapBar [TAMAMLANDI]
किशोर उपन्यास"ikimizde yağmurun altında delicesine ıslanırken gözlerimiz yine birbirni buldu.. Ela gözleri ile bana bakarken benim elimden gelen tek şey gülümsemekti.. Belki o an hayatımda asla unutamayacağım en özel anım olarak kalacaktı..."
![Zor Aşk||YapBar [TAMAMLANDI]](https://img.wattpad.com/cover/205586230-64-k383370.jpg)