Zijn licht in het donker

56

Ik sta van de bank op als ik de deurbel hoor gaan. Dat moet Safouane zijn kan niet anders (😐) ik open de deur en daar staar hij álweer. "Wat kom je doen?" Zeg ik. "Mag ik niet checken bij mijn verloofdeof het goed gaat" zegt hij met een grijns bij het woordje verloofde. Ik rol mijn ogen. "Ik zie nog geen ring om mijn vinger dus tot dan ben ik je verloofde niet" zeg ik eigenwijs. Hij zegt niks en ploft op de bank. "Wat kijk je?" Zegt hij als hij de afstandsbediening oppakt van tafel. "Prison break" zeg ik terwijl ik de afstandsbediening weer afpak en de tv uit zet. "Totdat de pretbederver kwam" zeg ik droog. "Ik kan toch ook gewoon in stilte meekijken" ik schud mijn hoofd. "Laatmaar ik ga slapen morgen vroeg op voor werk"  hij staat weer op legt iets op de kast en loopt dan de deur uit zonder wat te zeggen.

Ik loop naar de kast en zie een klein doosje. Ik open het fluwelen doosje en zie een prachtige ring. De diamant in het midden was zo helder en glanzend dat het bijna nep leek. Diepe schuld gevoel dringt tot mij binnen. Ik gedroeg me als een bitch en verjoeg hem zowat mijn huis uit...

~
We zijn inmiddels al een twee weken verder. De bruiloft komt steeds dichter en dichterbij. Wat mij echt bang maakt, ik ben er niet klaar voor. Maar ik kan tegelijkertijd niet wachten op de zaak van mijn famillie. Maar ben ik wel voor beide klaar voor..? Ik krijg alleen migraine als ik aan alle dilemma's denk!

Zoals iedere werkdag, sta ik op doe mijn ding en ga dan met de bus naar mijn werk. En na een lange dag voor de boeg sta ik weer voor mijn deur. Ik stop mijn sleutel in de gleuf en spring naar binnen. Ik trap mijn schoentje uit en plof op de bank. Ik zucht diep.

'Rust'

Ik sluit mijn ogen voor enkele secondes. Maar mijn rust word weer eens verstoord door de welbekende bel. Ik sta doodsmoe op en open de voordeur. Alsof ik kon ruiken dat de enige echte BenSalah voor de deur stond keek ik hem geïrriteerd aan. "Zware dag" zegt hij enkel ik knik en laat hem erdoor. Hij loopt langs mij heen naar de woonkamer en ik volg zijn voorbeeld.

Ik kromp in een op de bank toen er een helse steek door mijn hoofd ging. Ik kneep mijn ogen dicht en hield mijn hoofd vast. "Wat is er?" Vraagt hij met een frons. "Migraine" zeg ik enkel en open mijn ogen weer. "Gaat het wel? Moet je niet een paar dagen vrij nemen van je werk of iets dergelijks?" Zegt hij en kijkt me onderzoekend aan. Ik schud mijn hoofd.

"Nou ik denk toch maar van wel hoor sonia salma en mijn moeder willen jurken kopen voor jouw. En jij moet ook nog een jurk hebben voor sonia's bruidloft, henna en die snotneus wilde ook een klein vrijgezellen feest houden twee dagen voor de henna feest, ze wil jou erbij hebben zei ze me"zegt hij. Ik knik afwezig met mijn hoofd. "Anders nog iets?" Hij schud zijn hoofd simpel en ritst zijn jas dicht. " woensdag rond 13u" zegt hij en loopt dan wéér zonder iets verder te zeggen de deur uit. Ik zucht diep en sluit mijn ogen. Ik ben zo moe...

~

"AAH deze jurk is prachtigg!" Schreeuwt sonia oorverdovend en houd hem omhoog. Ik kijk ernaar en knik. Hij is super mooi! "Hij is zeker leuk zeker nemen" zeg ik. "Je bedoelt jíj gaat hem nemen" ik bekijk de jurk. Ik bedoel hij zou leuk zijn voor sonia's hennadag? Hij is fluweel groen met goude details van kleur. "Okey voor jouw hennadag draag ik hem" ze knikt goedkeurend terwijl ze al naar de volgende rij jurken rent. Ik loop lachend achter haar aan.

Achteraf hadden we een takchita. Licht roze met zilven op witte details van kleur is hij. Ik vind hem prachtig maar hij heeft best wel inkijk. Sonia's moeder vooral stemde erop in dat hij mij prachtig stond en hem moest nemen. Ik heb der vol schaamte vertelt dat ik de inkijk niet goedkeurde, waarop ze lachend mijn woorden wegwuifden. 'Het zijn alleen vrouwen in een zaal' Had ze mij gezegd.

Dus nu staan we hier met een groene en roze jurk bij de kassa. Ik wil net mijn pinpas uit mijn portemonnee halen als ik het geluidje van het pin-machine hoor. Ik kijk mijn schoonmoeder met een frons aan. "Geen zorgen Lillyah dit was mijn koppige zoon die persé wilde betalen" zegt ze en houd onschuldig haar handen naast haar schouders terwijl ze lacht. "Je mannetje" fluisterd sonia in mijn oor terwijl ze grijnst. Ik schud mijn hoofd.

"Waarom moet hij altijd zo doen ik kan het ook betalen" zeg ik als Asmae weg is. Sonia haalt haar schouders op. "Safouane is in elk opzichte moeilijk. Je hebt serieus de lastige van mijn broers genomen. Maar weetje nou en laat hem maar lekker blut worden jij bent het bruidje!" Zegt sonia en haakt haar arm in de mijnes, zo huppelen we als kleine meisjes de zaak uit.