Zijn licht in het donker

83

Ik ging zoals gewoonlijk naar werk. Iedere dag stond ik op, stapte de bus in en vinkte mijn aanwezigheid aan. Op een dag stond bessim aan de balie. Hij had me vol spijt gezegt dat het hem speet en hij het niet zo bedoelde. Ik had hem afgewimpeld en koudbloedig verteld dat ik er niks aan had. Hij was inmiddels een van dé redenen dat Safouane en ik gescheiden waren.

Tot ik Safouane en nisrine op een bankje zag zitten. Ze spraken en kletsten terwijl nisrine met haar handen over haar buik zat. Ik zag ook dat ze voor hun baby hadden geshopt.

Dat moment beseften ik me dat Safouane mij eigenlijk aan de kant schoof voor nisrine. Ik immers nooit voor hem betekende en zij altijd zijn hart in beslag had genomen. Ik had me woest omgekeerd en bessim straight vergeven toen ik hem de eerst volgende keer zag. Ik wilde zelfs bevriend met hem raken. Hij had me met een glimlach de hand geschud en geknikt. En ik heb er geen moment spijt van gehad.

Bessim zorgde voor een glimlach op mijn gezicht, ik was niet over Safouane heen maar hij liet me Safouane soms vergeten. Niet in de richting van verliefdheid maar meer een goede vriend aangezien ik er niet echt veel had op dit moment. En dat is dus allemaal gebeurd in een maand de tijd. Bessim weet immers alles over de situatie tussen Safouane en mij en hij helpt me ermee.

Bijna heel de maand heeft bessim me telkens eten gebracht in mijn lunch pauze. Hij besteld eten en dan eten we het samen kletsend op. Zo gezegd zo gedaan. Want bessim stond aangeleund met zijn telefoon in zijn hand en een pizza doos in de andere aangeleund tegen de balie. "Hey blondje" ik schud zijn hand en groet hem terug.

"En moet jij vandaag overwerken?" Zegt hij terwijl hij een hap van zijn pizza neemt. Ik schud mijn hoofd. "Jij?" Zeg ik met volle mond ook hij schud zijn hoofd. "Hoe is het met je meisje?" Vraag ik grijnzend hij haalt zijn schouders op. "Ik weet niet wie je bedoelt?" Zegt hij en staart nog steeds naar zijn telefoon. Ik grits zijn telefoon uit zijn hand. "Sanae heet ze dus!" Lees ik van zijn telefoon af. Hij lacht betrapt en krapt aan zijn nek. "Dat is mn vriendin niet is me nichtje" ik weet dat hij liegt want zijn wamgen gloeien. Ik grijns duivels. "Duss je zou t helemaal niet erg vinden als ik gesprekken tussen jou en je nìchtje lees?" Zijn ogen schieten open. "Nee das privé" ik negeer het en scrol naar boven. Al snel belanden we in een kinderlijk gevecht over de telefoon en probeert hij de telefoon uit mijn handen te halen. We hebben beide de slappe lach en ik merk niet dat er mensen aan de balie stonden.

"Hallo speeltijd is over?!" Stoort een irritante en welbekende stem. Ik sta geschrokken op en draai me langzaam om naar de balie. Een overweldigend gevoel dringt me binnen. Hij staat een paar meter voor me met nisrine. Hij zag me ook staan en ook hij staarde mij geschrokken aan.

Safouane..

Al bijna voor vijf maanden lang hebben we elkaar echt gezien noch oogcontact gehad. Ik mis hem. Zijn blik gleed naar de persoon die naast me stond en weer terug naar mij maar ik begreep het niet. Al snel kreeg ik het door. Ik was zwanger en hij wist dat niet, hij dacht vast dat bessim de vader is.. en dat mag hij denken ook klootzak. Ik loop snel naar de balie en zet een neppe glimlach op.

"kan ik u ergens mee helpen mevrouw?" Ze kauwt hard op haar kauwgom en het ziet er wel smerig uit. "Ik had een afspraak staan, een DNA test om precies te zijn" zegt ze en ik knik. Ik tik wat op mijn computer. "Achternaam?" Vraag ik op mijn beurt. "El Dhafiri" ik tik haar achternaam in en er verschijnt een afspraak. "Dat klopt een afspraak in kamer drie afdeling vier, u kunt meteen doorlopen" zeg ik terwijl ze knikt en door de deuren loopt.