Gökyüzüm sensin

Bölüm 5

Adrien
Kapını açtığımda Luka Marinette'i öpmek üzereydi. Onları öyle görünce sinirden gözlerim kararmıştım.
- Adrien: Marinette'n uzak dur.
-Luka: Uzak durmazsam ne yaparsın Agreste?
-Adrien: Marinette odadan çık.
-Luka: Marinette'e emir vermeyi kes.
Marinette gözlerime bakıyordu. Gözlerinde korku vardı. Yanıma geldi. Fısıldayarak dedi.
- Marinette: Lütfen bir şey yapma. Yalvarırım.
-Luka: Onu dinleme Mari. Onunla evlenmek zorunda değilsin. Beni hapsemi attıracak? Attırsın.
Marinette benim elimi tuttu. Buna çok şaşırdım.
-Marinette: Üzgünüm. Ben yarın Agreste olacağım. Lütfen bundan sonra karşıma çıkma.
Luka şaşırmış gözlerle ona baktı. Luka küfür etdi ve odadan çıktı. Yerde oturup ağlamaya başladı.
-Marinette: Ben neden hiç bir zaman mutlu olmuyorum.
Yerde oturdum. Ona sarıldım. Sakinleşmeye başlamıştı. Marinette ağladığı zaman hep uykusu gelirdi. Işten çıkış vakti gelmişti. Marinette koltukta uyumuştu. Alnından öpüp kucağıma aldım. Arabaya bindirdim.
Onu kendi evime götürdüm.
-Marinette: Adrien.
-Adrien: Efendim leydim.
Yarı uykulu vaziyyetde konuşmaya başlamıştı.
-Marinette: Benden neden vazgeçmiyorsun. Seni seven onca kadın varken?
-Adrien: Sen onlardan farklısın leydim. Senden vazgeçersem kendimden de vazgeçmiş olurum. Seni tanıdığımdan sonra dünyam değişti. Karanlıktaki işığım oldun.
Ona baktığımda uyumuştu. Kucağıma aldım yatak odama doğru götürdüm. Yarın düğünümüz vardı herşeyi ayarlamıştım. Üzerimi değişib yanına yattım. Gece yarısı uyanmıştım. Yanıma baktığımda Marinette yoktu. Kalkıp onu aramağa başladım.
-Adrien: Marinette nerdesin? Ev çok büyüktü. Onu aramak 10 dakikamı almıştı. Sadece mutfağa bakmamıştım. Mutfağa gittiğimde buzdolabını açmış yemek arıyordu.
Onun bu hâli çok şirindi.
-Adrien: Eller yukarı yemek hırsızı.
Marinette korkmuştu.
-Marinette: Adrien çok korktum. Ben şey üzgünüm. İzinsiz karıştırıyorum. Ama çok acıktım.
Gülerek ona baktım. Çok masum görünüyordu.
-Adrien: Üzgünüm mü? Marinette burası senin evin sayılır. Yarından itibaren burada kalıcaksın.
-Marinette: Seninle bi konu hakkında konuşmak istiyorum.
-Adrien: Tabi. Dinliyorum.
Oturmuş onu dinliyordum.
-Marinette: Bu evliliği neden yaptığımı biliyorsun. En önemliside istemediğimide biliyorsun. Biz evlenince bana dokunmayacaksın.
-Adrien: Tamam. AMA LUKA'I YANINDA GÖRÜRSEM BUNLARIN HEPSI İPTAL OLUR. ONA GÖRE.
Bunları sertce diyib odama doğru ilerlemiştim.

Marinette
Adrien bağıra bağıra konuşmuştu. Bu beni çok korkutmuştu. O odasına gitmiş, bense salona gitmiştim. Onun yanına gitmek istemiyordum. Koltukta oturmuş telefonla oynuyordum. Luka'dan mesaj gelmişti.
~Luka~ Mari iyimisin? Ben her şey için üzgünüm. Sana yarın çok güzel bir sürprizim var.
~Marinette~ Iyiyim. Lütfen bundan sonra benim yakınımda olma.
~Luka~ Hey Mari arkadaşca sürprizim var. Söylediklerimi unut. Yeni bir başlangıç yapalım.
Bu sozleri garip gelmişti. Luka'ı çok iyi tanıyordum. Bir plânı olduğuna eminim. Hiç bir şey yazmadım. Mesajları sildim. Bir anda telefon elimden kayıp gitti. Yukarı baktığımda Adriendi.
-Adrien: Kiminle yazışıyorsun leydim
Iyiki mesajları silmişim. Korkudan konuşamamıştım. Adrien telefonumu karıştırıyordu. Bende onu izliyordum.
-Adrien: Bu telefon bende kalsın. Yarın sana güzelini alırız.
-Marinette: Senin hiç bir şeyini istemiyorum. Kendi telefonum güzel. Geri verirmisin?
-Adrien: Bu bende kalıcak. Yarın yenisini alırız dedim. Bu kadar.
-Marinette: Adrien telefonumu vermezsen yüzüne bile bakmam.
-Adrien: Tamam. Al telefonunu. Bi daha tehdid yok. Ben tehdid etmem. Yaparım.
Telefonumu vermişti. Sonra yanıma oturdu ve bana sarıldı.
-Marinette: Bırak beni Adrien.
Ne kadar çalışsamda kurtulamıyordum. Çok güçlüydü. Pes ettim. Bana sarılıb uyudu. Bende biraz böyle kaldıktan sonra uyumuşum. Uyandığımda Adrien yoktu. Yatak odasındaydım. Adrien ıçeri girdi.
-Adrien: Hazırlan. Bu gün büyük gün.
Kalkıp duş aldım. Kahvaltı yaptıktan sonra Adrien beni bir arkadaşının yanına götürdü.
-Adrien: Seni burada hazırlayacaklar. Ben seni birazdan gelip alırım.
Yaşlı bir kadındı.