Thuis kleed ik me om voor de training. Vandaag staat er weer een dagje sportschool op het programma. Het is alleen zo jammer dat ik geen nieuwe gewichten mag toevoegen. In de zaal aangekomen zie ik dat ik niet de enige ben die gekomen is. Natuurlijk dat had ik moeten weten, het is maandag dan denk iedereen laten we eens deze week weer gaan trainen. Tot woensdag dan zijn ze het weer zat. Zodra ik binnen kom wordt ik begroet door Present Mic en Midnight. "Nami! Kom op we hebben een groot idee voor je training!" "De vorige keer dat jullie een groot idee hadden voor mijn training lieten jullie me sparren tegen Endavour en lag ik bijna in het ziekenhuis". "Deze keer is het niet levensbedreigend. Echt niet. We willen alleen weten wie er sterker is All Might of jij" zegt Midnight. "Je gaat armworstelen met All Might" vult Mic aan. Armworstelen met All Might waar iedereen bij is en Mic kenende zal het ook opgenomen worden. "All Might heeft er al mee ingestemd. Nu alleen jij nog. De rest wil het net zo graag weten als wij". " Vooruit dan maar." Zoals verwacht wordt de camera er direct bij gehaald en aangezet. "Waarom heb ik hier mee ingestemd?" kreun ik. Ik laat de tas van mijn schouder glijden en loop naar de tafel waar All Might al zit te wachten. "Dames en heren! Welkom bij deze speciale gebeurtenis! Hier zullen All Might en Elementa een arm worstelwedstrijd houden op verzoek!" "Het was op aandringen Mic, niks geen verzoek!" roep ik naar de camera. "Ook goed op aandringen van Midnight en mij! Deelnemers klaar!" All Might en ik gaan klaar zitten en verstrengelen onze handen. "START!" All Might zet meteen kracht en ik hou tegen. De pro-helden om ons heen juichen luid en merken niet dat een paar tieners uit klas 1A staat te kijken. Onze gezichten vertrokken van concentratie. Uiteindelijk roept iemand "Kom op All Might geef haar de genade slag!". Maar in plaats van All Might geef ik mijn arm nog een extra golf kracht en duw zijn arm langzaam maar zeker dichter naar de tafel. Met een kreet sla ik zijn arm in de tafel waardoor er een deuk ontstaat. Even is het stil, dan barst iedereen in gejuich uit. Met pijn in mijn arm schud ik de hand van All Might. "Je hebt het goed gedaan en ik wil het liever niet toegeven, maar je bent nu officieel de sterkste persoon in Japan."
Na het wedstrijdje ben ik verder gaan trainen, boksen en techniek, lenigheid en quirk. Na een paar jaar trainen had ik sommige elementen zo onder controle dat ik hele rampen zou kunnen veroorzaken of gewone natuurrampen zoals een tsunami of orkaan kan tegenhouden. Rond 7 uur vertrek ik terug naar huis. Daar zie ik dat Mic me een link heeft doorgestuurd. Als ik hem open zie ik de video die hij heeft gemaakt van het wedstrijdje tussen All Might en mij. Heeft hij hem serieus op internet gezet! Wat als een van mijn klasgenoten hem ziet en me herkend?! Oooo Mic gaat de volle laag krijgen tijdens de volgende sparing sessie. Maar nu eerst concentreren op de patrouille.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------De derde dag school alweer. Het gaat steeds beter met het contact tussen mij en de rest van de klas. Ik zit nu gewoon te luisteren naar de gesprekken van de anderen en plaats van muziek te luisteren. Maar het hoogtepunt van de dag is dat we vandaag Hero basic training zullen krijgen. Het is makkelijk maar wel leuk. Na de lunch zitten we in de klas als All Might binnen stormt. "IK BEN HIER, KOMEND DOOR DE DEUR ALS EEN NORMAAL PERSOON. Ik geef hero basic training. Vandaag hebben we strijd." Overal klinken vreugde kreten. Kunnen ze niet voor 1 keer stil zijn? Volgens mij heb ik de rest van de toespraak gemist aangezien iedereen nu massaal naar de muur rent om de koffer met hun heldenkostuum te pakken. Mijn heldenkostuum is een eenvoudigere versie van wat ik nu heb als Elementa. Een simpele zwarte broek, een roestbruin shirt en kniehoge laarzen. Ook zwart net als de vinger loze handschoenen. Alles om mijn littekens te verbergen. Ook heb ik mijn oude zwaarden weer uit de kast gehaald. In de kleedkamers op ik de koffer en kleed me om. Maar dan zie ik mijn shirt. Het is aangepast tot een tanktop en zit verrekte strak. Dit is zoiezo het werk van Midnight. Alle littekens op mijn armen zijn zichtbaar en ook die op mijn nek en schouders. Op zich ben ik wel blij dat het een tanktop is geworden, want dan kan ik ook mijn licht vleugels gebruiken. Anderzijds zal nu iedereen mijn littekens zien (ook al is het maar een deel). Weer ben ik als eerste klaar. Rustig loop ik naar All Might." All Might weet jij waar mijn zwaarden liggen, ze zaten niet in de koffer?" "Ze liggen in de wapenkamer Nami." " Kan je me nu wel bij mijn achternaam noemen straks hoort iemand uit de klas het nog" fluister ik. All Might knikt. Dan loop ik naar de wapenkamer. Zoals de naam al zegt zijn de muren hellemaal gevuld met wapens. Ik zoek mijn leerling nummer op en vind mijn zwaarden. Ze hebben een lang dun blad met verschillende symbolen erin gegrafeerd. Het handvat is omwikkeld met leer. De balans is nog altijd perfect. "O het is veel te lang geleden dat ik hier mee gevochten heb" fluister ik tegen mijzelf. Met een sierlijke zwaai draai ik me op 1 been met de zwaarden voor mijn borst gekruist. Geruisloos verander ik mijn houding naar beide benen uit elkaar, wijzend naar een onzichtbare tegenstander. Ik draai 2 keer om mijn as en pin de 'tegenstander' tegen de muur. Als ik mijn ogen weer open zie ik een stel mooie ogen. De linker is een mix tussen turkoois en cyaan terwijl de rechter stormachtig grijs is. Mijn ijsblauwe ogen verdrinken bijna in de zijne als ik me realiseer dat ik nog steeds in de zelfde houding sta.
Todoroki 's POV
Zodra ik in mijn heldenkostuum ben en naar buiten loop zie ik All Might staan met een deel van de klas. Iedereen draagt indrukwekkende kleding. "Jong Todoroki, zou je misschien Hana willen roepen. Ze is in de wapenkamer." Zwijgend knik ik en ga op weg. Als ik de kamer bereik is het eerste wat ik zie misschien wel een van de mooiste vrouwen die in dit land rond lopen. Het licht uit het dakraam schijnt op haar haar en lijkt haar huid wel te laten gloeien. Zwijgend en stabiel staat ze op 1 been met haar rug naar me toe gekeerd. Iets wat lijkt op zwaarden voor haar borst gekruist. Zonder ook maar het minste geluid te maken draait ze zich om, om vervolgens met een niet te volgen snelheid om te draaien en 1 van haar zwaarden bijna tegen mijn keel drukken en de andere met de punt naar mijn voorhoofd wijzend. Haar ogen gesloten. Met een geschokte uitdrukking op mijn gezicht tot ze haar ijsblauwe ogen opent. In het licht van de kamer lijken ze te fonkelen als de sterren, ogen waar ik uren in kan kijken. Dan doet ze een stap achteruit en is het moment verbroken.
Nami 's POV
"Sorry ik had je niet opgemerkt" verontschuldig ik me terwijl ik de zwaarden terug in de gekruiste schedes op mijn rug stop. "Het is goed, All Might vroeg me om je te halen". Nog steeds verlegen van net knik ik. "Je kunt goed overweg met je wapens" doorbreekt Todoroki de stilte. "Ja nog sorry van daarnet ik had je kunnen raken en verwonden". Weer valt er een ongemakkelijke stilte.
Aangekomen bij de rest van de groep komen we er bij staan. Ondertussen legt All Might de opdracht verder uit. Blijkbaar moeten we een indoor gevecht houden. We worden allemaal opgedeeld in tweetallen en 1 drietal. De ene groep zijn de schurken en de andere de helden. Het eerste gevecht is tussen Midorya en Uraraka als helden en Bakagou met lida als schurken.
Na een kwartiertje is bekant het hele gebouw opgeblazen en Midorya in het ziekenhuis geslagen. Nu groep I tegen groep B. Shit nu ben ik. Tegen Todoroki en Shoji. Ik neem met mijn groep onze plaats in in het gebouw. Ik ben met Hagakure, een onzichtbaar meisje en Ojiro een of andere gozer met een staart. Buiten waarschuwt Todoroki Shoji om naar buiten te gaan voordat hij het hele gebouw bevriest. Binnen spring ik zo hoog mogelijk de lucht in en blijf even zweven. Als ik zeker weet dat Todoroki klaar is met bevriezen. Druk ik mezelf tegen het plafond. Als Todoroki binnen komt kijkt hij verwart rond. Er waren toch 3 personen aanwezig in de kamer? Dan stort er iets of beter gezegd iemand naar beneden. Ik pin hem vast op de grond en sta op het punt hem in te vriezen als hij een enorme ijspilaar naar me stuurt, waardoor ik moet uitwijken en gedwongen ben om Todoroki vrij te laten. Na nog een paar ijsschotsen die ik verwoest met mijn vuist (die inmiddels goed bloed). Inmiddels ben ik een stuk dichterbij gekomen en geef Todoroki een flinke schop in de maag waardoor hij achteruit vliegt. Ik ren op hem af en zet zijn amen vast boven zijn hoofd terwijl ik met mijn linker been de rest van zijn lichaam op de grond houd. Snel activeer ik mijn quirk. Vorst verspreid zich over zijn huid en kleding. Wijnstokken ontspringen uit de grond en binden hem vast. Dan sta ik op en de stem van All Might klinkt door de speakers "Schurken team wint". Dan snel ik me naar Todoroki er bevrijd hem van de wijnstokken. Dan leg ik mijn linker hand op zijn borst en ontdooi zijn kleding. Als hij weer vrij is ontdooi ik ook het hele gebouw. Gelukkig helpt Todoroki me daarbij, want de vermoeidheid slaat al snel toe. Een van de bijwerkingen van mijn quirk.
Dan is de dag afgelopen. Met een stille zucht verlaat ik het gebouw en kleed me snel om. Als ik mijn vuist heb geheeld loop ik naar de trainingsruimte. Daar wikkel ik mijn handen in en begin met mijn boks routine. Terwijl ik bezig ben overdenk ik de dag nog eens. Ik heb inmiddels de namen van al mijn klasgenoten en hun quirks leren kennen en onthouden. Degene die erg opvallen zijn Bakagou, Midorya en Todoroki, die zeker wel de sterkste van de klas zijn. De controle van Todoroki is verbazingwekkend. Bakagou is ook erg sterk maar heeft een enorm agressie probleem. En dan hebben we Midorya nog. De onzekere en bange jongen. Ergens begin ik het vermoede te krijgen dat hij de opvolger zal zijn van All Might die de quirk 'one for all' heeft. Een ongekende kracht die wordt doorgegeven van persoon tot persoon. Al snel is het tijd om terug naar mijn kamer te gaan en val ik in een diepe slaap.
