V LIVER || roségguk✔️

F i f t e e n

Son kez koyu kahve tabuta baktım ve cenaze yerinden uzaklaştım.

Ağlamak çözüm değil Chaeyoung.
Ağlamak hiçbir zaman çözümün olmadı.

"Chaeyoung bize geçelim mi?" Lalisa'nın rahatlatıcı sesi kulaklarıma vardığında sadece kafamı salladım.
Kalbimden kopan parçaları orada bırakarak Lisa'nın arkasından ilerledim.

O gün, Jungkook beni eve bırakınca canım çıkana kadar ağlamıştım.
Belki tüm göz yaşlarım Yugyeom için değildi ama onun gözümün önünde ölüşü beni tetiklemişti.
Daha çok içimde tutamamıştım göz yaşlarımı.
Ardından hiçbir şey olamamış gibi kitabımı okumuştum.

Dengesizdim.
Hareketlerimi ve duygularımı kontrol etmek çok zordu artık.
Sanki şu an dünya başıma yıkılsa umrumda olmaz gibiydi.

Jungkook bana hiç iyi gelmiyordu. Onu her gördüğümde içimdeki fırtına alevleniyor ve beni mahvediyordu.
Ona ve yaptıklarına yetişmek çok zordu. Her şey bir anda olup bitiyordu. Neyin nereden çıkacağını asla kestiremiyordum.

"Geldik." Daldığım camdan kafamı çekip kapı koluna uzandım.

Sonunda arabadan çıkabildiğimde Lisa apartman kapısının önünde beni bekliyordu.

O da en az benim kadar dalgındı. Sebebinin Yugyeom olabileceğini düşündüm.

"Aslında markete falan da uğrasamıydık ki? Aç mısın?" Dedi apartmanın demir kapısını tutarken.

"Gerek yok Lali." Sesimin oldukça düzgün çıkması için çalışıyordum.
"Tamam o zaman"

Merdivenden çıkıp eve girene kadar kafamı ayaklarımdan kaldırmadım.
Lisa kahve yapmak için mutfağa giderken bende salondaki L koltuğa oturdum.

Düşünmek istemiyordum ama düşünmeden de duramıyordum.

Birini daha kaybetmiştim gözlerimin önünde.

Engel olamıyordum. Olamazdım da.

5 dakika sonra Lalisa da elimde iki kupayla hemen yanıma oturdu.

"Chaeyoung, biliyorum yaşadığın şey hemen atlatılacak bir şey değil ama ben sanki bir şeyleri eksik anlatıyormuşsun gibi hissediyorum."