V LIVER || roségguk✔️

N i n e t e e n

Kapımın tıklanması ile hala uykuya muhtaç olan gözlerimi zorla açmıştım.

"Uyan artık."
duyduğum sesle beraber yatakta doğrulup karışmış saçlarımı düzelttim.
Dilim damağım kurumuştu ve boğazım sanki saatlerce çığlık atmışım gibi ağrıyordu.

"Saat kaç?"Dedim üzerimdeki yorganı atarken
"4'e geliyor."

Hızla ayağa kalktım. Bir an önce kendime gelmeliydim lakin dönen başım ile bir kaç adım sendelemiştim.

Banyoya koştum ve elimi yüzümü yıkadım.

Bu kadar süre uyumak benlik değildi.
Zaten kendimi de hiç dinlenmiş hissetmiyordum.

Lavabodan çıkıp salona ilerledim. Televizyonun karşısındaki koltukta oturmuş kanal arıyordu.

"Yemek yedin mi?" Sesim hala boğuk ve kısık çıkıyordu.

Kafasını iki yana sallayınca mutfağa gittim ve kaselere mısır gevreği koyup salona geri döndüm.

"Al."elimdeki kaseyi kucağına bıraktım ve
"Açıklama beklediğimi biliyorsun değil mi?"
diyerek mısır gevreğimi yemeğe başladım.
O da sadece kafasını sallamıştı.

"Nasıl toparlayacağım bilmiyorum ya da nereden başlayacağımı."
Dediğinde kaseyi sehpaya koydum.

"Dün geceden başla."
Hafifçe öksürüp benim gibi kasesini sehpaya koydu.

"Topladığım ruhlar isyan etmeye başladı."

"Neden?"dedim.
Aklım almıyordu onun topladığı ruhlar bana neden bulaşıyordu ki?

"Çünkü sen hala yaşıyorsun."
Tamam, artık aklım alıyordu.
"Ölmemi mi istiyorlar?"

"Evet..." dedi sessizce.

"Bana önceden geleceği görebildiğini söyledin."
Ben ona bakarken o iki yana açtığı bacaklarına dirseklerini dayayıp parkeleri tercih etti.

"Geleceğini gördüm." Kaşlarımı çatıp bakışlarımı ensesinden çekip televizyona çevirdim.