The Everlasting Love (Yizhan)

အပိုင္း(၃)

ဆီမီးတိုင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ရဲ႕အလင္းေရာင္ေအာက္က ဖတ္လက္စစာအုပ္ကုိ ပိတ္၍ ျပတင္းေပါက္ဆီသို႔သြားကာ တံခါးရြက္ႏွစ္ခ်ပ္ကုိ လွပ္လိုက္ေတာ့ ဝင္းပထိန္ညီးေနေသာ လဝန္းကႀကိဳဆိုေနသည္။

"မင္းႀကီး ကုိယ္လုပ္ေတာ္ေဖးက ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းေနပါတယ္"

ရွန္႔ကုန္းကုန္းက မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္၍ လာေလၽွာက္တင္သည္။

"မေတြ႕ခ်င္ဘူး!ဒီည စာၾကည့္ေဆာင္ကုိ ဘယ္သူမွမလာေစနဲ႔ အေႏွာင့္ယွက္ေပးရဲတဲ့သူကုိ သတ္ပစ္မယ္လို႔"

"အမိန္႔ေတာ္အတိုင္းပါ"

လီရွန္႔ခနေတြေဝၿပီး သက္ျပင္းတခ်က္ခ်လိုက္သည္။

"ေနဦး"

ရွန္႔ကုန္းကုန္း လွမ္းေနေသာေျခလွမ္းေတြကုိရပ္၍ မင္းႀကီးဆီျပန္လွည့္ကာ အမိန္႔ကို နားစြင့္လိုက္သည္။

"က်န္႔အာ မပါဘူး"

"နားလည္ပါၿပီ အရွင္မင္းႀကီး"

ေႏြဦးရာသီရဲ႕ ေလျပည္အေဝ့မွာ စာၾကည့္ေဆာင္နား လိွုင္လိွုင္ေဝေနေသာ ေကြ႕ဟြားပန္းအနံ႔က အထဲသို႔ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္၍ ဆီမီးနံ႔ေတြကုိ ဖံုးလႊမ္းသြားေစသည္။

ခဏတာ ညစ္ညဴးေနေသာ စိတ္အစဥ္တို႔က ပန္းရနံ႔ေၾကာင့္ လန္းဆန္းလာရာ ျပတင္းေပါက္နားထိုင္၍ ေလညင္းခံမည္ဟု စိတ္ကူးမိသည္။ေနရာအက်နယူ တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ၿပီး ရွန္႔ကုန္းကုန္းအလိုက္သိစြာခ်ေပးထားသည့္ မက္မြန္ေသရည္ တခြက္ငွဲ႔ေသာက္မည္ၾကံစဥ္ စကၡဳအာရံုက ေအးစက္သြယ္လ်ေသာ လက္ေခ်ာင္းေတြထံမွ အေမွာင္ခ်ျခင္းကုိခံလိုက္ရသည္။

"က်န္႔အာ ကုိယ္ေဖာ့သိုင္းကုိ ဒီအကုိကုိေနာက္ဖို႔သံုးရဲတယ္ေပါ့"

"လီရွန္႔ကုိကုိ~~"

တိုးညင္းေသာ္လည္း ခ်ိဳအီလွသည့္အသံက ေကြ႕ဟြားပန္းခ်ိဳသည္ထက္ပိုမည္ထင္သည္။

လီရွန္႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္တို႔ ေကြးတက္သြားၿပီး ေနာက္ေက်ာကေနသိုင္းဖက္ထားေသာ က်န္႔အာလက္ကုိ ဆုပ္ယူကာ ပါးမွာ ကပ္လိုက္သည္။

"စိတ္ေကာက္ေျပၿပီလား"

"အြန္း"

"အကုိေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲေသာက္ေနတာလား က်န္႔အာကုိ မေခၚဘူး"