DOKUN BANA

°15.Bölüm°

Fındık faresine Biricik abisinden,

Titremeye başlayan ellerimi koltuğun başına yasladım. Abim o bana mektup mu bırakmıştı? Peki ya bu bir hileyse? Hemen inanmamam lâzımdı öyle değil mi? O zaman neden bedenim özlem ve heyecan duygusuyla kavruluyordu? Bacaklarımda güç kalmadığını anlayınca tututnduğum koltuğa tereddütle oturdum.

Elimdeki zarfı kendimi sakin olmaya zorlayarak açtım. Eğer bu bir şakaysa ben o amcayı bu sefer gerçekten çok pis haşlardım. Beyaz kağıdın üzerindeki siyah kalemle yazılmış güzel yazı gerçekten de abimin yazısına benziyordu.

Abim ben 12 yaşındayken gitmişti. Canını kurtarmak için. Şimdi ise bana 6 yıl sonra abimden bir şey gelmişti. Zarfı koltuğun kenarına koyarken yazılanları okumaya başladım.

Fındık Farem'e,

Seni çok özledim fındık farem. Belki bunu okuduğunda abisini unutmuş hayatına tek çocuk olarak devam eden bir genç kız olacaksın. Beni hiç özlememişte olabilirsin tabi. Bu ihtimali düşünmek dahi istemiyorum. Evet belkide bu isteğim büyük bir bencillik. Ama olsun. Sen hala benim küçük fındık faremsin. Daha fazla uzatıp seni ağlatmaya niyetim yok. Ağladın değil mi? Göz yaşlarını hemen sil ve şimdi yazacaklarımı dikkatle oku. Senden şimdiden özür diliyorum bir tanem.

O gerçekten de benim abimdi. Ağladığımı nasıl tahmin ettiğini anlayamasamda. Akan yaşları söylediği anda sildim. Ona söylemiştim bana fare diye seslenme diye. Ama her defasında o bildiğini okur ve bana fındık farem derdi. Sondaki sahiplenme eki olmasaydı sinir küpü olurdum her defasında. Onu özlemiştim. Hemde her şeyden çok. Abimdi bir kere. Hiç bir zaman ona kırılmadım beni bıraktı diye. Gitmesi onun yaşaması demekti çünkü. Neden benden özür dilemişti ki?

Sana kimse benim aslında neden gittiğimi anlatmadı değil mi? Şaşırmadım. Bunu sadece babam, annem ve senin tanımadığın amcamız biliyor. Asıl gerçeği yani.

Ben peşimde basit bir katil olduğu için gitmedim. Benim peşimde şimdi senin peşine düşmüş olan o deli kadın vardı. Özür dilerim. Ben ben çok özür dilerim. Sizi ailemi bulamaz sanmıştım. Beni ölü sandığını sanmıştım. Ama ölmediğimi öğrenmiş bir şekilde. Sana başka neden saldırsın ki? Annemleri amcamla beraber korumaya aldık. Sıra sende. Önceliğim sendin bu yüzden bir arkadaşımdan yardım aldım. O da seni bulduğunda başka birine söylemişti. O kişiyi tanımıyorum. Ama seni kurtardığını biliyorum. Dolaylı yoldan seni kurtarmış gibi gözüksemde ben seni kurtaramadım. Çünkü çok uzak bir ülkedeyim. Ben oraya gelmiş olsaydım. İnan bana senin için daha tehlikeli olabilirdi.

İlk sayfa bitmişti. Ve sayfanın arkasında da bir şey yazmıyordu. Abim bunları nasıl biliyordu? Ve abim le o deli kadının ne alakası olabilirdi ki? Ben abim yüzünden mi kaçırılmıştım? Barlas yüzünden mi? Metenin adamı Barlasla alakalı olduğunu söylemişti. Şimdi ise abim benim yüzümden diyordu. Başka sayfa var mı diye kağıdın arkasına tekrar baktım. Zarfta küçük bir not kağıdının ucu gözüküyordu onu hemen alıp okumaya devam ettim. Kafam o kadar karışmıştı ki ne düşüneceğimi bile bilmiyordum.

Yanıma gelmelisin fındık farem seni ancak öyle koruyabilirim. Fantin benim canımı yakmak için seni kullanacağını çok iyi biliyor. Hem buraya geldiğinde sana Fantinle aramızda geçen tüm olayı anlatabilirim. Umarım sana bir şey yapmamıştır. Eğer yaptıysa yemin ederim onun yanına kâr bırakmam. Seni seviyorum kardeşim. Abin.
Ve unutmadan! Bu zarfı sana ileten adama güvenebilirsin. Onun kim olduğunu bence çoktan anlamışsın. Cidden benim kardeşimsin insan ilk kez gördüğü adama biliyor gibi öyle seslenir mi? Adamın yüreğine indirmişsin zaten. Neyse sayfa yetmedi daha fazla yazacaktım ama. Bu kadarla idare et şimdilik hele bir gel de yanıma. Sana destanlar da yazarım.;)