Shana's POV
“Did you guys hear that? D-did she j-just cursed us?” natatakot na saad ni Ella. Lahat kami ay natatakot dahil paniguradong narinig naming lahat ang sinabi ng matanda. It's a freaking cursed. Like omyghad. Even Vie, the calmness of Vie na nagpapahawa sa amin ay wala na. I've never seen her this terrified and I think that's bad. She can't calm.
“H-hindi naman s-siguro totoo ‘yun dba mga a-ate?” naiiyak na tanong ni Zanna, lumapit naman ako sa kaniya at niyakap siya, na kalapit na rin sa amin si Vie. I don’t want them to be traumatized pero wala akong magagawa dahil maging ako rin ay natatakot. I notice how Vie is trying to be calm despite the situation.
“MAGBABAYAD KAYO! ISINUSUMPA KO! NA SA PAG-ALIS NIYO SA MUNDONG ITO AT SA PAGBALIK NIYO SA INYONG MGA MAGULANG AT SA ORAS NG PAGGISING NILA AY MUKHA NIYO ANG UNA NILANG MAKIKITA! GALIT, PAGKAINIS, PAGKASUKLAM, ANG UNA NILANG
MARARAMDAMAN. ISISNUSUMPA KO! NA HINDI NILA KYO KAILANMAN MAMAHALIN. WALA KAYONG MATATANGGAP NA PAGMAMAHAL, PAGKALINGA, PAGAARUGA, AT PAG-A-ALAGA MULA SA KAHIT NA SINO MANG MIYEMBRO NG IYONG PAMILYA. ISINUSUMPA KO YAN! KAYO ANG MAGIGING KABAYARAN NG KASALANANG GINAWA NG INYONG MGA MAGULANG!”
“MAGBABAYAD KAYO! ISINUSUMPA KO! NA SA PAG-ALIS NIYO SA MUNDONG ITO AT SA PAGBALIK NIYO SA INYONG MGA MAGULANG AT SA ORAS NG PAGGISING NILA AY MUKHA NIYO ANG UNA NILANG MAKIKITA! GALIT, PAGKAINIS, PAGKASUKLAM, ANG UNA NILANG
MARARAMDAMAN. ISISNUSUMPA KO! NA HINDI NILA KYO KAILANMAN MAMAHALIN. WALA KAYONG MATATANGGAP NA PAGMAMAHAL, PAGKALINGA, PAGAARUGA, AT PAG-A-ALAGA MULA SA KAHIT NA SINO MANG MIYEMBRO NG IYONG PAMILYA. ISINUSUMPA KO YAN! KAYO ANG MAGIGING KABAYARAN NG KASALANANG GINAWA NG INYONG MGA MAGULANG!”
“MAGBABAYAD KAYO! ISINUSUMPA KO! NA SA PAG-ALIS NIYO SA MUNDONG ITO AT SA PAGBALIK NIYO SA INYONG MGA MAGULANG AT SA ORAS NG PAGGISING NILA AY MUKHA NIYO ANG UNA NILANG MAKIKITA! GALIT, PAGKAINIS, PAGKASUKLAM, ANG UNA NILANG
MARARAMDAMAN. ISISNUSUMPA KO! NA HINDI NILA KYO KAILANMAN MAMAHALIN. WALA KAYONG MATATANGGAP NA PAGMAMAHAL, PAGKALINGA, PAGAARUGA, AT PAG-A-ALAGA MULA SA KAHIT NA SINO MANG MIYEMBRO NG IYONG PAMILYA. ISINUSUMPA KO YAN! KAYO ANG MAGIGING KABAYARAN NG KASALANANG GINAWA NG INYONG MGA MAGULANG!”
Nagpaulit-ulit sa utak ko ang sinabi ng Matanda. Nanghina ako sa sobrang takot. Nanginginig ang mga kamay ko at nanghihina ang mga binti ko. Natatakot ako, natatakot kami. Hindi pa ako natakot ng ganito sa buong buhay ko. I just cry silently. I want to go home. I want to be with Mom and Dad. I don't want this. I don't want any of this.
“I want to go home.” Iyan na lang ang nasabi ko bago ako lamunin ng kadiliman.
***
Violet's POV
Nanginginig at natatakot kaming lahat. Hindi ko alam kung anong gagawin ko dahil ngayon lang ako naka encounter ng ganito at iba ang dulot nito sa bawat isa sa amin. The calmness in me is gone. I've never been like this before. I always handle the situations calm. Naririnig ko ang pagnguwa ni Zanna dulot ng takot at ang mga boys na madarama mo rin ang takot.
Bigla na lang nandidilim ang mga paningin ko at nanghihina. Bago ako bumagsak ay nakita ko ang pagbagsak ng iilan sa amin. Kasama na doon si Shana.
Nasa isang madilim ako ng hallway, ewan ko kung saang lugar ito basta ang alam ko lang natatakot ako. Naglakad ako at naghanap ng malalabasan, ayoko na dito. Mama, Dada, ayoko na dito. I silently cried while still finding other ways on how can I escape from here, until I saw Mama and Dada, with Blue on the Middle.
“MAMA! DADA! BLUE!” napangiti naman ako ng lumingon sila sa akin. Nakita ang galit sa mga mukha nila at para namang sinaksak ang puso ko ng ilang libong karayom. Binalewala ko lang ang nakita ko at tumakbo papunta sa kanila, but as soon as tumatakbo ako ay parang palayo sila ng palayo.
“MAMA! Wait for me!” sigaw ko habang patuloy pa rin silang hinahabol hanggang sa unti unti na silang makalayo.
“NOOOO! MAMA! DADA! BLUE!”
“A-Ate gising, gising, binabangungot ka.” Rinig kong saad ng isang pamilyar na boses ng isang babae habang naramdaman ko naman ang pagyugyog niya sa akin. Unti-unti ko namang iminulat ang mga mata ko. Si Seren pala. Bigla ko na namang naalala ang panaginip ko at sa hindi malamang dahilan ay napaluha na lang ako. I’m scared. I don’t want to lose my family.
“Ate Vie bakit ka umiiyak? Ayos ka lang ba?” paglapit sa akin ni Zanna. Naramdaman ko namang may humaplos ng likod ko and I know na its Vonne.
“What happen?” puno ng pag-aalalang tanong ni Shana sa akin.
Ngayon ko lang napagtanto na nakasakay kami sa train, siguro ay babalik na kami. Ayoko na dito, I hate witches. I don’t like them anymore. Binalingan ko sila ng tingin lahat at pinipigilan ulit ang mga nagbabadyang luha sa mata ko.
“Hey, don’t cry.” Saad naman ni Vion at pinunasan ang mga luha ko. “What happen Violet? Tell us.” Nag-aalalang saad ni Kei sa akin.
“I-I have t-this dream. I s-saw my parents, with Blue. They l-look at me like I’m their most h-hated person and then they left me. Then I remembered the c-curse.” I said while still sobbing.
“That’s not gonna happen. It’s opposite does. I assure you.” Ella said and gave me her sweet smile. “B-but the c-curse?” alanganing tanong ko.
“Our parents are powerful Vie, and I’m sure that, that witch is joking. Wala ng masama sa panahon natin. Namatay na lahat ng mga necromancer so don’t worry okay?” saad naman ni Vonne. Bigla naman nila akong niyakap lahat.
“We’re always here Vie.” Rinig kong saad ni Jazfer. “We’re always be here for each other, no matter what happen, remember that.” Saad naman ni Shana.
They're right. Nothing will happen. I shouldn't be like this. This isn't me.
***
Sorry for the short update guys. ^_^
Don’t forget to Vote and Comment right down here.
dreamhope_s
BINABASA MO ANG
Bloody Royals: The Cursed(Slow Update)
Fantasy2ND GENERATION OF MAGIKĒ ACADEMY(BOOK 1) The Bloody Royals is a group of young people whose fate is still unknown. An irreversible curse has been cast on them out of jealousy. They will always be unloved, particularly by their parents. It has been e...
