Chapter 9: Out for a what

1.1K 28 1
                                    

Lianne's POV

"I got the best gift ever. I got you." I look at him cluelessly. Kahit grabe ang kabog ng dibdib ko. I still manage to asked him right away.

Hindi ko alam kung ano ba dapat ang kailangan kong i-react. He's unpredictable. Hindi ko alam ang tumatakbo sa utak niya. Pagbigla-bigla nalang siya. Sige sabihin na natin para siyang nagbibigay ng motibo. The fuck!?

Please lang hwag niya sana akong paasahin. Mahirap kumapit sa wala.

"Let's celebrate. I want to celebrate my birthday with you." Ito na naman siya sa mga banatan niyang parang tanga.

Para tuloy gusto ko ng umasang may feelings siya sa'kin. Para tuloy gusto kong magsisisigaw sa tuwa ngayong katabi ko dito - sa cafeteria. A rare situation I'm with Percy - with the band.

Napatingin ako sa mga taong nakapaligid sa'kin. I saw insecurities in their naked eyes. Nagsusumigaw ito at nanlilisik sa galit at inggit. Gusto kong tumawa ng malakas ako ang pinaka-maswerteng babae ngayong araw. I won for this day!

"O-okay." Did I stuttered? Oh my.

Hinawakan ko na yung tinidor na inabot niya at may laman 'yun. Tinignan ko kung sino ang may ari non at sa huli nalaman ko din na si Percy ang may ari non.

I gave him a questioning look. "Just eat it." Umiling ako. "You first, gusto kong malaman kung may lason ba 'yan o wala."

"Grabe ka naman, birthday ko ngayon tapos kung may lason mamamatay ako sa araw ng kaarawan ko."

I chuckles. "Diba sabi nga ng iba, namamatay ang ibang tao sa araw ng kaarawan nila. Baka ikaw ganon din."

He frowned. "Gusto mo na yata akong mamamatay, e." May bahid ng frustration ang boses niya. He sighed and continue eating the cake I baked.

"Joke lang. Hindi ka mabiro." Kinakalabit ko siya pero hindi niya ako iniimik. I hate this cold treatment of his.

"Hey, Percy." I'm still trying to pero wa-epek. He continue slicing and eating the cake. I heavily sighed. Tumuluyan ko ng isinubo yung piraso ng cake na hiniwa ko kanina.

It taste really good. I absentmindedly hummed and close my eyes. It so yummy. Feeling ko hindi ako yung gumawa nito.

"Yummy, isn't it?" Napadilat ako ng wala sa oras ng bigla kong narinig ang baritong boses niya. His voice only can gave me this kind of sensation all over my dead gorgeous sexy body.

"Yes. It is." Humiwa ako sa cake at ipinakita sa kaniya. He just open his mouth and make a low sound saying, 'ah'. What a childish act. I can't deny the fact that he look so cute when he do that.

Isinubo ko sa kaniya yung cake para siyang bata na kailangan pa ng aruga ng magulang. Tsk. I shook my head with that thought.

"Ms. L, maybe a great chef," he concluded. "I want to meet her to say 'thank you for the cake'." He suddenly said when he finished that food inside his mouth caused me to cough hard.

He gave me a bottled water - hindi pa niya naiinuman. Sayang naman. Nanghihinayang ako sana bago ako umubo hinintay ko munang inumin niya.

"Oh, by the way. Let me walk with you until we reach your department building."

"But-" your friends are here.

Before I continue my sentence, he talked caused me to stop on what I should say. "I insist. Ibalato mo na sa'kin 'to birthday ko naman."

His eyes are pleading on me to say, 'yes". Inilapit pa niya yung mukha niya sa'kin. My lips are pressed together then I pushed him away. I closed my eyes and sighed heavily. "Okay. Wala naman akong magagawa. Kino-konsensya mo ako, e."

They Don't Know About UsWhere stories live. Discover now