Chapter Two

921 32 0
                                    

AUTHOR'S NOTE:

I apologize if there are some grammatically errors sa bawat chapters. Ang typings ko po kasi ay taglish pero minsan mas lamang ang english hehehe! So, again, thank you for your consideration. Enjoy reading!♡

____________________________________

The bell rings meaning it's break time. I quickly stand up and walk out with Mika.

And fuck!

I can still feel his intense gaze even he's behind me.

Creepy~

Sabay kami ni Mika na pumasok sa Canteen. As always, all the students that we passed are greeting us.

"Good morning Yana!"

"Morning Idol!"

"Gmorning Jean!"

"Morning Masterrrrr!!"

"Have a nice day!" I greeted back and smiled at them.

Dumiretso kaming dalawa sa line at nag simula nang umorder.

"One grape juice, two slice of pizza, one cup of cookies n' cream na ice cream, and one plate of lasagna," Order ko habang takam na takam akong tumingin na nasa menu.

"Dami mo namang order Yana! HAHAHAHA! By the way sakin ay one lemonade juice, one slice of blueberry cherish cake, and OH! I'll try this Bibimbop one. That's all," Order rin nya at napangisi ako.

"Marami man ang in order ko, mas marami namang i-serve yang Bibimbop mo! HAHAHAHA!" Tsaka ko humalakhak. Wala akong pake kung pinagtitinginan nako dito ng mga tao, pake nila? Eh sa bugak ako eh.

"Tse! Hahahaha!"

Nang mapuntahan na namin ang kadalasang inuupuan namin ay nag simula na kaming kumain.

"Masyado ka talagang famous ah! It's been three days since nung pasukan at BONGGA! Samu't saring greetings sa kabila't kanan kanina! Hahaha!" Puri sakin ni Mika with hand gestures pa.

Isa pang baliw to eh.

Kaya kami naging magkaibigan eh hahahaha!

"Kamusta na nga pala si mysterious guy? Kilala mona ba?" Pagkasabi nya nun, naalala ko ulit yung mga mata nyang tila nanghihigop. Nakakapanghina.

"No. He's always wearing his mask and hoodie," I replied and shrugged my shoulders.

I told her about this so that she can help me. But Dang! Lumipas na ang halos tatlong buwan ay hindi ko pa rin sya nakikilala.

"But, did you two talk to each other in person? I mean, you said before that he's always beside your window o sa veranda mo?"

Yeah she's right. He's just calling or texting me. But talking personally? Hell no.

Masinsinan kaming nagkukwentuhan ni Mika ng mapansin ko na may nakatitig sa akin. Hinagod ng paningin ko ang buong canteen at nakita ko na may taong nasa madilim na parte ng canteen at mabagal na kumakain.

Pero naramdaman ko talaga na ito ang nakatingin sa'kin!

I can feel that our gazes met that's why I shivered.

It's damn creepy!

At nagulat ako ng pagtayo nito, ngumisi pa ito saglit saka umalis.

"Hoy, Yana! Abe natulala kana diyan? May problema ba?" Nabalik ako sa reyalidad ng tapikin ako ni Mika...

Sa mukha. Buset.

"Wala. May naisip lang ako. Shopping tayo mamaya?" Aya ko habang ngumiti ng pilit.

Mabilis naman syang um-oo at pumapalakpak pa sa tuwa.

I need to freshen up my mind. I don't know what to do right now anymore. For now, I have to forget my stalker to enjoy a bit.

The Deadly Obsession Of LEI [Under Editing]Where stories live. Discover now