[ท่องยุทธภพกับสองพี่น้องสุดเทพ BL]

ตอนที่ 3

"เฮ้อ~พวกเจ้าช่วยจริงจังกับการขอพรหน่อยไม่ได้รึ ข้ารู้สึกปวดหัวกับพวกเจ้าจริงๆ" หลังจากตั้งสติได้ลุงเทพก็ถอนหายใจออกมาอย่างหมดอาลัยตายอยาก แต่ลุงเทพพรนั่นน่ะผมจริงจังนะ

"ก็ได้ลุง งั้นถ้าไปโลกของการฝึกวรยุทธ....ข้อแรกผมขอให้ผมเป็นเซียนที่เก่งกาจและสามารถเก่งยิ่งขึ้นไปอีก" ฟังดูโลภ จริงๆผมก็ต้องการให้มันเป็นแบบนั้นแหละ "ได้  เจ้าขอข้อที่เหลือมาเถอะ" ผมคิดอยู่สักพักก่อนจะยิ้มออกมา "ข้อสองผมขอเซฟเฮาส์ของผมติดตัวไปด้วย" เพราะในเซฟเฮ้าส์ของพวกผมมันมีของที่เป็นประโยชน์เยอะจะทิ้งก็เสียดาย

"เจ้าหมายถึงเป็นมิติจิตน่ะรึ?" ผมส่ายหน้า "ก็ไม่เชิงหรอกลุงประมาณว่าเอามาเป็นคลังเก็บอาวุธมากกว่า ส่วนมิติจิตค่อยไปหาเอาในโลกนั้นเอา"

"ข้าเข้าใจแล้ว บอกข้อสุดท้ายของเจ้ามาเถอะ" คล้ายว่าลุงแกจะคาดหวังให้ถึงข้อสุดท้ายเร็วๆ คงรำคาญหน้าผมแล้วแน่เลย แต่ไม่เป็นไร ช้างโนสน โนแคร์นะครับลุง

"ผมขอให้ผมรู้ทุกอย่างในโลกนั้นแล้วก็รู้ด้วยว่าอะไรอยู่ตรงไหน เอาทุกซอกทุกมุมเลยนะลุง"

"แล้วเจ้าเล่าจะขอพรอะไรกับข้า"

ลุงเทพหันไปหาไอจันทร์ที่กำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเอง "ข้อแรกกับข้อสองผมขอเหมือนเฮียช้างเลยครับส่วนข้อสุดท้ายผมอยากจะใช้อาวุธทุกชนิดในโลกนั้นเป็นครับ"

ลุงเทพพยักหน้าก่อนจะเอานิ้วมาจิ้มหน้าผากของพวกผมทั้งสองคน ตัวของพวกเราเรืองแสงเหมือนสังฆ์ทอง ก่อนจะกลับมาเป็นปกติ "เอาล่ะได้เวลาที่พวกเจ้าจะต้องไปแล้ว" พวกเราสบตากันก่อนที่จะส่งยิ้มไปให้ลุงเทพ "พวกเจ้าจะยิ้มทำไม ข้าขนลุก"

แหม~เขินก็บอกกันดีดีสิลุง อย่ามาทำหน้าเหมือนปวดขี้มากลบเกลื่อนเลย ผมมองออกหรอก อิอิ

"พวกเจ้าไปที่แม่น้ำแห่งชีวิตนั่นแล้วก็ลงไป พวกเจ้าจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กันอีกครั้ง"