Life Of A Nerd {voltooid}

20.0

Sinds ik met Faisal koran luister voel me ik vredig. Ik voel me beter en nog maar af en toe slecht. Ik ben het blijven doen en maak er een gewoonte van. Vandaag is de dag dat ik naar Marokko vertrek. We vertrekken om 5 uur in de ochtend. Het is nu 3 uur. Ik heb niet geslapen. Ben te enthousiast. Marokko was altijd de enige plek waar ik me kon uiten. Ik had dan wel niet veel vrienden, maar ik genoot altijd van het water en het spelen met zand. Het is wel al wat jaren geleden dat we daarheen zijn geweest. Drie jaar. Mijn vader wilde niet en zijn wil was wet. Dit jaar ga ik alleen met Ibrahim. We verblijven gewoon in ons huis en vliegen wel gewoon samen met Marouane en Yasmina. Zij hebben wel gewoon hun eigen appartement, dus ik ben echt alleen met Ibrahim. Ik vind het ergens toch best eng. Hoewel ik volwassen ben vind ik het eng om in Marokko te zijn zonder ouders. Alleen Ibrahim en hij is minderjarig.

Ik loop met mijn koffer en handbagage naar beneden en loop dan terug naar boven. Ik wil Ibrahim wekken, maar hij ligt niet in zijn bed. Ik loop naar beneden en zie hem gamen. 'Waarom verbaasd dit me niet?' Lach ik. Hij moet lachen. 'Heb je dubbel gecheckt?' Vraag ik. 'Ja.' Zegt hij en richt zijn blik op de tv. Ik pak zijn koffer en kijk of alles er in zit. Ik doe er nog wat extra ondergoed bij en doe het dan dicht. 'Marouane is hier over twintig minuten. Kleed je aan en werk wat voedsel naar binnen. Zal ik wat voor je maken?' Vraag ik. 'Ik speel dit potje af en dan kleed ik me om en ja graag doe maar de macaroni van gisteren opwarmen graag.' Zegt hij. Ik warm het laatste beetje op en geef het hem met een glas drinken. Ik wilde dat eigenlijk eten, maar koop wel een broodje op het vliegveld. Ik pak de stofzuiger en ruim alles voor een tweede keer op. Als afluister kijk ik de stekkers eruit zijn en dweil ik nog een ronde.

El hamdoulilah zijn we veilig aangekomen. Mijn oom komt ons ophalen en dropt ons thuis af. We spreken af ze straks te zien en ik pak mijn spullen uit. Ik neem een douche en bid het gebed. Wat zal ik aandoen? Een grijze rok tot net over mijn knieën met een doorschijnende witte blouse tot over mijn konf. Ik trek er een hemdje onder, aangezien het doorschijnt. Ik trek witte sneakers er onder en kam mijn haren. Ik heb het eergisteren geknipt. Het is nu tot mijn schouders in laagjes. Er is een best groot stuk af, maar ik vind dat het me goed staat. Moet alleen nog wachten tot Faisal over een paar dagen naar Marokko komt om zijn reactie te zien. Ik heb expres nog geen foto's gestuurd, omdat ik benieuwd ben naar zijn reactie. Ik loop naar beneden en zie Ibrahim in zijn korte broek zonnen. 'Kom trek je shirt aan dan gaan we naar het dorp om wat eten te kopen. Daarna kunnen we hier zwemmen.' Zeg ik. Wanneer ga je nou je rijbewijs halen?' Zucht hij. 'Het is vijf minuten lopen. Nou sta op ik heb honger.' Zeg ik en loop terug naar binnen. Hij komt naar binnen en ik pak mijn tasje. Ik doe hem om me heen en stop er wat geld in. Samen met Ibrahim loop ik naar het dorp en halen daar wat eten. 'Drankje doen?' Stelt hij voor. 'Ik heb veel dingen die in de koelkast moeten. We kunnen wel vanavond terugkomen. Dan eten we buiten en doen daarna een drankje. Misschien willen Marouane en Yasmina mee.' Zeg ik. Is cool.' Zegt hij en loopt door. Hoewel Ibrahim nog maar zestien is, is hij ander halve kop groter dan ik. Ook zijn gezicht lijkt niet op zestien. Gelukkig ben ik met hem, anders werd ik waarschijnlijk lastiggevallen. Nu alleen aangestaard, wat minder erg is dan steeds aangesproken. Na vijf minuten zijn we thuis. Ibrahim springt meteen in het water en doet harde muziek op de boxen. Ik zing mee en ruim de net gekochte spullen op. Ik heb best trek, dus snijd wat fruit dat ik net gekocht heb. Ik proef het. 'Hmm heerlijk vers.' Zeg ik hardop en snijd verder. Ik maak twee koude drankjes en breng alles naar buiten. Ibrahim komt het water uit en maakt eerst effe een foto. Dan eten we het op en genieten van het zonnetje en de rust. Als ik uitgegeten ben spring ik het water in en neem me rust. 

'Weet je ik ben bijna zeventien.'  Zegt Ibrahim dan. 'Oh nee hoor daar komt het.' Lacht Yasmina. Ik moet lachen en neem nog een hap van mijn eten. 'En aangezien ik alleen weg kan als Faisal er is mogen er chicks mee naar huis? Je weet wel, zwemmen enzo.' Maakt Ibrahim af. Zowel Yasmina als ik beginnen hard te lachen. 'Geen probleem broertje. Doe je ding.' Zegt Marouane en eet door. 'Dacht het niet gap.' Zeg ik dan snel. 'Maa-.' Stottert Ibrahim. 'Ga trouwen, dan mag je doen wat je wilt. Chicks. Je bent grappig.' Lach ik. 

In de avond doen we nog een drankje met z'n alle. We maken het niet al te laat en worden dan naar huis gebracht door Marouane. Ik bel nog een uurtje met Faisal voor ik ga slapen.