Why do I have this moments? Madalas kong tinatanong ang sarili ko na bakit ba bigla na lang akong nalulungkot? Sa gitna ng trabaho ko, napapahinto ako. I wanted to cry. Yong malakas, yong ubusan sana ng luha para isahan na lang ang iyak. Pero, my mind is saying no. It won't help. But my heart is saying yes and go on. Cry, just cry.
Just like now. And this is shit. Ayoko ng ganito. Ayoko! Pero, gusto kong umiyak. Yong lahat ng reklamo ko, sakit na nararamdaman ko, gusto ko iiyak. And I hope na matanggal na lahat ng mga iniisip ko sa pag-iyak.
Why am I sad? Nagtatrabaho naman ako, I am earning. I have my family. They are just there when I need them. I have friends to talk to. Pero I want to be alone, and I don't want to see them all right now. I can't figure this out alone. Pero still, gusto kong mapag-isa. Tangina!
