Moment of Truth: Confessions

CHAPTER EIGHT: "Turns"

.

.

.

.

.

[Jayson's POV]

I can't believe this...

I can't believe they actually did this.

Buong gabi kong pinag-aralan ang files at hindi ko parin maintindihan!

I'm not Rey na magaling sa ganito pero paano ako hihingi sakanya ng tulong ngayong hindi ko pwedeng ipaalam sakanya?

Sya lang ang may karapatan na magsagawa ng ganitong procedure.

Ang pinaka delikado sa lahat, sisuguraduhin nyang uuwi sya mula sa misyon na hindi na mapakikinabangan.

Paano kung tuluyan na syang hindi makabalik sa normal?

Natatakot ako. Ayokong maulit ang nangyari kay Jake.

Nakatulala ako sa monitor ng computer ko ng mag-ring ang cellphone ko.

(Demi Calling)

"Hello?"

Agad akong tumingin sa relo at 2:46 a.m na pala.

"I'm leaving Jay."

"At 2 a.m?"

"See you soon."

(End of call)

This is Day 1.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

[Demi's POV]

Kanina lang, nangyari ang isang bagay na akala ko ay hindi ko mararanasan sakanya kahit pa hindi ko naramdaman ko ang tunay na pakiramdam.

Kanina nagising ako na nakabuhol sakanya. 'Yon na yata ang pinaka mahimbing kong tulog. Seeing his face in his most vulnerable was priceless.

Sana pagkatapos nito, mayayakap parin kita...mahahalikan...makakasama.

Patawarin mo sana ako Rey. Pangako..pagkatapos nito, hindi na kita iiwan pa.

.

.

.

.

Iniwan ko sa ibabaw ng unan ang kwintas na ibinigay nya.

Soon I will take it back Rey. Please wait for me.

.

.

.

.

Ang mag desisyon para sa sarili ang isa sa pinaka mahirap gawin. Maaari nilang sabihin na mapag sarili ako sa gagawin ko pero hindi ako masaya sa ginagawa ko. I may have the best of both worlds but having two worlds is self confusing. I have to choose whether I want the one which is rising or falling and I choose not to be in between.