"En volgens het Wetboek van Strafrecht, artikel 140a, wordt het opzettelijk plegen van geweld en moord bestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren en zeven maanden en een geldboete van de vijfde categorie," spreekt de rechter.
Ik zucht bij haar strenge woorden.
Zes jaar en zeven maanden. Fuck.
Ik weet dat het onterecht is, heel goed zelfs. Maar niemand leek me te geloven. En om het helemaal af te maken, krijg ik de slechtste advocaat die er bestaat.
Een zweterig, vies mannetje van rond de veertig jaar, met haar aan beide zijkanten van zijn hoofd, de rest is er vast uitgevallen, en een krakerig stemmetje. Hij heet Ted.
Ik tik Ted op zijn schouder en gebaar dat hij er wat tegenin moet brengen, of hoe dat ook mag werken, maar het zweterige mannetje doet niets.
En bedankt.
"Dan is de zaak hiermee afgesloten," zegt de rechter voordat ze haar hamer op de houten tafel laat vallen.
Er komen twee forse politieagenten naar me toe, doen me boeien om, laten me Ted niet eens bedanken, niet dat ik het zou doen aangezien hij me totaal niet heeft geholpen, en nemen me mee naar hun auto, op naar de gevangenis.
YOU ARE READING
opgesloten [a.i]
Fanfiction'wanneer ik eindelijk bij de donkere kooi aankom, zie ik een jongen met krullend haar op een eenvoudig bed zitten. hij speelt met zijn vingers en kijkt niet op als de agent vertelt dat ik bij hem in zijn cel slaap. hij knikt alleen.' gebaseerd op sh...
![opgesloten [a.i]](https://img.wattpad.com/cover/26993892-64-k408343.jpg)