opgesloten [a.i]

twenty-seven.

Ik loop snel met rode wangen naar mijn bed en ga erop zitten, terwijl er twee enorm invloedrijke vragen door mijn hoofd schieten.

Is hij verliefd op mij?
Ben ik verliefd op hem?

Ik besluit het nu even te laten liggen en het later weer op te pakken. Misschien kan ik Eva of Sophie zelfs wel om hulp vragen.

Nadat Ashton en ik ons klaar hebben gemaakt en we voor de tralies van onze cel staan, pak ik zijn hand vast. Achteraf heb ik geen idee waarom, ik wilde het gewoon, denk ik.

Hij glimlacht maar laat zijn mondhoeken al snel weer zakken als de tralies worden geopend.

We gaan in de rij staan en lopen tot mijn verbazing richting het stuk land. Op zondag hoefde je toch niet te hakken?

Als we op het uitgedroogde land aankomen zie ik dat iedereen in verschillende richtingen opsplitst.

Ik tik Ashton op zijn schouder en vraag wat we moeten doen.

Hij lacht. "Niks, je mag gewoon een beetje chillen." Ik knik en zie Eva en Sophie na een tijdje de omgeving te scannen al snel zitten.

"Ik ga naar mijn vrienden, goed?" Ashton knikt, waarna ik naar Eva en Sophie toe loop.

We begroeten elkaar en gaan samen op een houten bankje zitten. "Wie is dat?" Vraagt Eva zachtjes als ze op Ashton wijst. "Mijn celgenoot."

"Hij is lekker," zegt Sophie opeens.

Ik begin als een gek te blozen en leg mijn handen snel op mijn wangen. "Wat doe je in godsnaam?" Giechelt Eva als ze op mijn handen wijst.

Ik laat ze snel weer zakken.

"Vind je hem leuk ofzo?" Ik schud mijn hoofd en haal daarna mijn schouders op. "Ik weet het niet."

"Waarom niet, hij is vet lekker," zegt Sophie terwijl ze op haar lip bijt.

"Het gaat toch ook om de binnenkant," zucht ik grinnikend.

"Is hij aardig?" Ik knik.

"Dan zijn er toch genoeg redenen om hem leuk te vinden?"