opgesloten [a.i]

four.

Een man?

"We praten over ene Ashton Irwin, een man van twintig al heeft hij de mentale leeftijd van een vijfjarige, als je mijn mening wil horen," zegt Maconia met een strak gezicht.

Oh, een klein kind dus.

"Hij zal uw celgenoot zijn."

Ik zucht en knik, ik kan het toch niet veranderen.

Ik krijg de kleren in mijn handen gedrukt, kleed me om met iets te weinig privacy als ik eerlijk mag zijn, wordt gecheckt op scherpe voorwerpen en wordt ten slotte naar mijn cel geleid.

Als ik eindelijk bij de zwarte kooi aankom, zie ik een jongen met krullend haar op een eenvoudig bed zitten.

Hij speelt met zijn vingers en kijkt niet op als de agent vertelt dat ik bij hem in zijn cel slaap. Hij knikt alleen.

Als de agent de cel verlaat en de deur dichtschuift bekijk ik de ruimte eens goed. Er staan twee bedden in, één aan de linkerkant en één rechterkant.

Ook hangt er een wasbak en een klein spiegeltje. Verder is er niets.

Ik ga op het bed tegenover de jongen zitten, en probeer een gesprek met hem aan te knopen, wat lastig blijkt te zijn, omdat hij niet reageert.