DÖVÜŞÇÜ KIZ

kavuşma

Arkadaşlar lütfen oy yapın,kimse oy yapmıyor bu arada bölüm efso👌

Gözlerimi yavaş yavaş açtım. Aslında zor zor açtım çünkü gözlerim bile zonkluyordu. Karşımda iki deve gibi
Adamlar durmuş bana bakıyordu. gerizekalılar,ellerimi oynatmaya çalıştım ama yapamadım çünkü beni sandalyeye bağlamışlar, hemen sinirle döndüm bağırmaya başladım.

"Hey anlaşma bu değildi."

"Sus senin çeneni çekemem"

Kes lan! Faruk yavşağı nerde?

"Kes"diye bağırdı. Telefonu alıp dışarı çıktı, bir iki dakika sonra kapı açıldı. Faruk ve daha yeni ki salak adam geldiler.

"Farukkkk!

"Ne barıyon,  noldu korktun mu?"

"Hayır korkmadım! ,neden anlaşmaya uymadın şerefsiz"diye bastıra bastıra bağırdım.

     Cebinden bıçak çıkardı bıçağın tersiyle nefes boruma bastırdı, nefes alamadım öksürmeye başladım.
         Neyse Ki sonradan sonraya nefes almaya başladım, bıçağı yüzümde gezdirdi omzuma kadar bıçağın ucunu gezdirdi sonrada bastırdı.
   
     Omzumdan dirseğime kadar batırdı. Acıyla inledim neden böyle bişe yapıyordu neden,ne yapmıştım! kolumdan kanlar fışkırıyordu sinirle bağırdım "aaaaaa ne yaptım sizeee"

   "Bişey yapmadın güzelim sadece intikam meselesi" dedi ve yanındaki adamlarla gitti koluma döndüm. kocaman yarık gibi ayrılmıştı acıyla inledim daha fazla dayanamayıp bilincimi kaybettim.
-
   Gözlerimi açmaya çalıştım,ama gözlerim çok pis zonkluyordu sadece gözümde değil dişim,ağzım,kulağım anlayacağınız her tarafım zonkluyordu. Kolum ise hiç kıpırdatamıyordum. kafamı dağıtmak için etrafa baktım. Güneş geliyordu, diğer tarafta da eski püskü şeyle vardı. Bir anda ses duydum araba sesine benziyordu. Bende bağırmaya başladım.
" Yardım edin burdayım!"
Sonra sesler daha fazla yaklaştı. Gerçekten de araba sesine benziyordu. Yine bağırdım bu sefer kapı yumruklandı.
"Zehraaa burda mısın?"
Tuna nın sesiydi bende hemen yine bağırdım "tuna burdayım yardım et"
Tunan ın sesi kesildi çok korkmuştum ona da bişe olacak diye sonra diğerlerinin de sesini duydum İbo abi anıl, ramazan,emir onlarda vardı.       
       Kapıya vuruyorlardı en sonunda kapı açıldı ve hepsi hücum eder gibi girdiler tuna kolumu görünce  kahrolmuş bir şekilde baktı.Bende ona acıyla bakıyordum emir çok korkmuş olacak ki herkesten önce davranıp ellerimi çözdü,bileklerim morarmıştı şimdi onu düşünemedim kolum bu haldeyken, neyse Tunaya döndüm tuna hâlâ koluma bakıyordu.

"Tuna"dedim sesizce

    "Zehra güzelim iyimisin kolunu Faruk mu yaptı?"
       Kafamı onaylarcasına salladım İbo abiye baktım oda adamlarıyla konuşuyordu onlarla konuşmasını sonlandırıp bana baktı, yaklaştı. önümde diz çöküp,

"Zehra afet beni seni koruyamadım"

    Duyduklarıma şok yaşadım neden böyle demişti ki onun ne suçu vardı.

"Abi sen ne diyorsun ya senin ne suçun var hepsi o şerefsizin yüzünden"
  
"Bak sen merak etme biz o işi hallettik. Faruk bundan sonra sana birşey yapamayacak."

    Dedi bende kafamı salladım zaten o arada da ambulans sesi geldi sedyeyle yanıma görevliler geldi beni sedyeye yatırırlarken "annem nerde? "

  Tuna: merak etme ona haber verdik geliyor yolda
Kafamı onaylarcasına salladım. Görevlilerden kadın olanı yüzüme acıyla baktı erkek olanı ise benim yaşlarımdaydı ben ise harap içinde ve hâlâ boksta giydiğim şeyler vardı ve her tarafım kanlar içindeydi oğlan olanı iğne vurdu yüzümde ki zonklamalar hemen geçmişti bende rahatlamıştım sonra ikisi birden oturdu. Kadın olan bakışlarından anlamış olacak ki " şuan için sadece bunu yapabiliriz hastanede koluna dikiş atacaklar ve yüzüne,hatta yaraların hepsine pansuman yapılacak merak etme" dedi bende " tamam " deyince benim yaşlarımda ki çocuk soru sordu.
"Sen İbo abinin salonundan götürülen kızmısın?" evet dedim hem ona neydi ki,İbo abiyi nerden biliyordu diye düşünürken ambulans durdu kapıları açtılar sedyeyle hızla arabadan indirdiler aşağı inince herkes bana bakmaya başladı,kapıya doğru ilerlerken annem,Enes,Şeyma ve sema
Bir anda semanın burda oluşunu düşünürken annem çok korkmuş bir şekilde konuşmaya başladı.

     Kızım sana ne yapmışlar böyle dedi. Hıçkırarak ağlamaktan gözleri şişmişti Şeyma da korkmuş bir şekilde o küçük elleriyle kanlı elimden tuttu. Sedyeyle beraber yürümeye başladı. "abla sana ne yaptılar?"

dedi ağlayarak oda korkmuş bir şekile kolluma yüzüme baktı bende gülümseyerek "korkma bir şey yok" dedim ama inanacağınız zanetmediğim için ona bakmayı kestim semaya baktım oda sanki geçen gün onu yere yatıran ben değilmişim gibi endişeli endişeli baktı. Bu seferde gözlerim enesle birleşti Enes de korkmuş bir şekile bir şeyler demeye çalıştı ama ağzını geri kapattı, benide zaten bir odaya almışlardı herkes odanın penceresinden içeri bakarken bende herkese bakarak buruk bir gülümseme sundum ama nafile hepsi ne kadar da kötü olduğumu çok iyi biliyorlardı ve ne kadar gülersem güleyim işe yaramıyacaktı bende önüme döndüm doktor yüzümü pansumanla düzeltirken
"Kızım sen dövüşe mi çıktın?"

"Evet"

"Kim yendi?"

"Ben"

"Aferin kızım sana,bu kadar nasıl dayandın anlamadım böyle gelen çok oldu ama hepsi yogum bakımlık yada baygın geliyorlardı ama sen."
Dedi sözlerini kestim

"Ama ben onlar değilim ben sadece dövüşmedim annemi de ben kurtardım"
Dedim kısık bir şekilde , zar zor yutkundum.
     
     Sıra koluma gelmişti koluma dikiş atarlarken biraz baktım ama bakacak gibi değil di bende yüzümü cama çevirdim annem ve tuna kalmıştı. Sadece Tunaya baktım acaba o benimle neden bu kadar ilgilenmişti neden?, aman Zehra saçmalama tövbe diye söylenirken koluma döndüm son bir iki dikiş kalmıştı doktor bana döndü.

"Bu kolunda maçta olmadı heralde?"

"Yok o maçta olmadı"

"Nerede oldu?"

"Aman be doktor ne yapacaksın?"

"Birşey yapmayacam kızım çizik derin açılmış o yüzden"

"Ah be doktor öldürseler yeriydi"

    "Öyle deme kızım hayat zorluklarla dolu"
Derken dikişlerde bitmişti zaten sadece elimde yüzümde kan vardı ve üstümdeki kıyafetlerde, doktor da odadan çıkınca annem ve diğer herkes odaya girdi bu sefer mert de vardı beni görür görmez gözleri daha fazla açıldı.

"Zehramm iyimisin gülüm"

   "İyiyim mert"dedim buruklukla ama mert ellerimin kan olmasına rağmen aldırış etmeden sıkı sıkı tutuyordu, bende etraftakilere baktım hepsi benim için endişeyle,korkuyla bakıyordu ama tuna hariç o sinirli bakıyordu bana değil merte,Tunaya bakarak

"Tuna"

"Efendim bir isteğin mi var.?"

"Hayır mert benim kankam olur da bilmiyorsun dur diye düşündüm"
Dedim oda kafasını onaylarcasına salladı siniri ortadan bir anda kalktı.

    Ve sakin bir hal aldı sonrada zaten sadece annem ve ben vardık bende aileme kavuşmanın mutluluğuyla uykuya daldım...