It's a gloomy Sunday for me. The surroundings were silent and the people are busy with their thing. I don't know why I'm feeling weird. I used to wake up with a loud surroundings and my Dad waiting at the dining area.
But I was surprised when I didn't see him. May mga pagkain doon ngunit kaonti lang para sa isang tao. May isang serbidora na bumungad sa akin. Kumunot ang aking noo at nagsisimula nang magalit.
"Where's daddy?" Matalim kong tanong sa serbidora.
I saw her swallowed hard. Her wrinkled skin stopped me to be more aggressive. Huminga ako nang malalim at tinapunan ng tingin ang mga pagkain.
"Bakit kaonti lang ito? Nasaan si daddy? Kumain na ba siya?" Kalmado ko nang tanong at sumulyap sa kaniya.
"Uh... sabi ni Don na uuwi muna siya saglit kina... Ma'am Melanie at doon kakain–"
Namilog ang aking mga mata.
"Ano?!" I cut her furiously.
She jumped. Mariin akong napapikit nang manikip ang aking dibdib. Gusto kong magwala sa galit na nararamdaman ko ngayon!
Bakit kailangan niya pang umuwi? It's fine here! Ano na naman ba ang sinabi ng Avy na iyon kay daddy? For sure nilason na naman niya ang utak ni daddy! O baka ang mangkukulam niyang asawa?
Nanginig ang aking mga kamay. Ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng aking puso. Habol ko na ang aking hininga sa hindi malamang dahilan.
"I told you Fina, hindi makukuntento ang daddy mo sa'yo. He needs his family too!" A voice from somewhere spoke.
Matigas akong umiling.
"Hindi! Hindi puwede! I told him to stay with me here!" Galit kong sigaw at mabilis na lumabas ng dining area.
"Hindi mo siya utusan Fina. Anak ka lang niya, anak sa labas! You can't expect him to stay with you! Anak ka lang naman sa pagkakamali. Of course he'll need his legitimate child and wife!" Halakhak nito.
Natigilan ako. May kung anong lamig na lumukob sa aking tiyan. Nanikip ang aking dibdib at namanhid ang ulo. The conclusions and voices started speaking.
The bullets of sweats started forming on my forehead. Pinilig ko ang aking ulo at tinakpan ang tainga. Ngunit walang dulot iyon! They're inside my head. They're laughing at my situation and I hate it!
"Get out! Get out!" I cried and shook my head for multiple times.
"Worthless."
"Useless."
"Family wrecker."
"A disgrace."
I closed my eyes tightly. The voices didn't stop there. The laughters sent shivers down my spine. I want to shout so bad but it's useless because it got stocked in my mind!
"I am not! You're lying!" I spat angrily.
"Photine!"
Napadilat ako nang marinig ko ang boses na iyon. Nawala ang iba't-ibang boses, at ang tanging naririnig na lang ay ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Kumunot ang aking noo at mabilis na umatras palayo sa lalaking nasa harapan ko.
"You okay–"
"Sino ka? Huwag mo akong lapitan!" Takot kong untag at umatras nang subukan niya ulit akong hawakan.
Ang natural niyang mapupungay na mga mata ay lalong namungay. Umigting ang kaniyang panga. Umikot ang paningin ko dahilan nang bahagyang pag-atras kong muli. My knees weakened until everything went black.
BINABASA MO ANG
Delicate Touch (PUEBLO DE AMOR#2)
General Fiction[COMPLETED] Aristizabal family, the respected family in Pueblo De Amor. Aristizabal family is known as the kindest family of the town. Like other rich families, they owned lots of properties. Living his life in a peaceful province, everything will c...
