HATDOG IS THE KEY | COMPLETED

BITTER-SWEET GOODBYE

CHAPTER 13 

---

Alam ko sa sarili ko na nagising ako pagkatapos ng mga pagtatangkang ginawa ko sa sarili ko.

Nakikita ko sila Mommy, Kuya, Rm, Jin and even Myra gusto kong mag sorry sa malaking ginawa ko pero hindi ko magawa.. sa tuwing ibubuka ko yung bibig para bang maliit na boses lang ang nalabas.

Pakiramdam ko nasa isa akong malaking garapon na kahit anong gawin kong pagsigaw ay walang nakakarinig.. na kahit anong sipa at suntok ko ay d ko kayang basagin.

Pero may mga pagkakataon na nakakawala ako at nakikita ko ang totoong mundo at pagkalipas ng ilang segundo ay babalik na ulet ako sa garapon. Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin..

Alam ko na nakapag decide na si Mommy na dalhin ako sa ibang bansa para tuluyan ng gumaling kahit d man ako makapagsalita nakakakita at nakakarinig naman ako.

---

Nung marinig ko yung boses ni Sejun "P-paulo" biglang nabasag ang malaking garapon at ako ay nakalaya..

Siguro nga'y nararapat na ika'y limutin na
Pag-ibig ko'y isang hangin na 'di mo madarama'Di na dapat tumitig pa sa 'yong mga mata
'Pagkat ikaw pa rin ang nakikita

Tanging pag-asa ko'y biglang naglaho
Ngunit pag-ibig ko'y di nawala

Tapos bigla ko siyang nakita..

kahit malayo kilalang kilala ko siya

the way he walk..

his hair..

his eyes..

and his presence..

At kahit na ang mundo ay mag-iba
Ako'y laging nandito
'Di man ako para sa 'yo
Puso'y hindi magbabago
Walang iba, walang iba
Wala nang hahanapin pa
Pag-ibig ko'y sa 'yo
Sa iyo hanggang sa huliKung pinagtagpo tayong dal'wa'y para sa isa't isa
At kung nasabi ko ba ang lahat noon ay may magbabago ba?
Sa aking bawat paghinga, dalangin ay makapiling ka
At kung ito na ang huli, nais kong malaman mo na

Nagulat na lang ako ng nasa tapat ko na siya..

Yung alaala naming dalawa bumalik lahat..

Kung paano niya ako haranahin..

At kung paano niya pinaramdam sakin na akala mo minahal noon..

Mahal kita
Mahal kita
Mahal kitaWalang iba, walang iba
Wala nang hahanapin pa
Pag-ibig ko'y sa 'yo
Sa iyo hanggang sa huli

Mas lalo akong naiyak nung makita ko yung mga luha sa mga mata niya, mga luhang nag uunahan sa pagpatak

Lumapit ako sa kanya at pinunasan ang mga pisnge niya

"Don't cry.."parang baliw kong sabi

dapat ko bang gawin to? tama ba to?

"I'm sorry"iyak niya kaya niyakap ko siya

The way he cried.. ramdam ko yung sakit na nararamdaman niya at mas masakit na nakikita siyang nasasaktan ng dahil sakin

"Wala kang kasalanan.."

"But because of me.. Y-you almost killed yourself, I'm really sorry I didn't mean.. hindi ko alam no! wala akong alam" sabi niya at niyakap ako pa balik

"Hindi mo kasalanan un, may sakit ako at sorry dahil dinamay pa kita sa kabaliwan ko"sabi ko sa kanya pero hindi siya natahan sa kaiiyak

"Hindi ko alam ang gagawin ko sa sarili ko kung natuluyan ka.. hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko Sunny... sorry"